MH 17
Daar ben je dan, al weken wachten we En dan, toch nog onverwachts Hoopvolle klanken van Dvoraks viool Een verkenner van de wereld, niet jij niet jij niet jij niet jij toen de lucht rozerood kleurde Neergehaald En de lucht blauw lijkt Onmogelijk verslagen sprakeloos Kan ik er maar niet aan wennen Hoe ondraaglijk ongevraagd het voelt Het is jou missen
|
MH17
There you are then, for weeks we waited And then, still unexpectedly Hopeful sounds of Dvorak’s violin An explorer of the world, not you not you not you not you when the sky turned red rose colored Brought down And the sky looks blue Impossible defeated speechless I can not get used to How unbearable unsolicited it feels It is missing you
|
Anne Dankert schreef bovenstaand gedicht voor Pim de Kuijer, een van haar beste vrienden. Hij kwam om het leven tijdens vlucht MH17 op 17 juli 2014. In Trouw zegt Anne:
“Hij inspireerde mensen verder te kijken dan ze gewend zijn.” Typerend was hoe hij uit de kast kwam als homoseksueel. Op het podium van comedycafé Toomler. Pim zei altijd: ‘ik heb maar even’.” Hij was niet snel tevreden, alles moest altijd sneller, beter, groter. “Pim ging full speed. Hij kon niet anders.” Sinds zijn overlijden gaat Dankert intensiever om met vrienden die ze met hem deelde. Voor de ramp zag ze die alleen in het bijzijn van De Kuijer, na 17 juli komen ze regelmatig bij elkaar. Sinds de ramp is Dankert gedichten gaan schrijven. Pim adviseerde haar ooit dat te doen, om dingen een plaats te geven. Tijdens de begrafenis afgelopen zaterdag las de vader van De Kuijer haar gedicht ‘MH17’ voor, dat ze schreef toen Pim half september geïdentificeerd was. De poëzie die Anne Dankert voor hem schreef, ging ook mee de kist in. ”
Je ziet ze niet vaak in de media, vrienden van overledenen. Ze zijn een beetje onzichtbaar, vragen niet snel de aandacht, die al snel uitgaat naar ouders en overige familie. Logisch wellicht, maar het betekent niet dat vrienden niet rouwen, geen manier moeten en proberen te vinden om met hun gevoelens om te gaan. Dat doen ze wel. Maar vaak buiten het zicht van de camera’s.
De vrienden van Pim zijn nu wel zichtbaar. Ze hebben een stichting opgezet. De Pim de Kuijerstichting organiseert vanaf 2015 jaarlijks in Amsterdam een lezing voor en door jonge mensen over democratisering of mensenrechten. In het Parool zegt Maarten Gehem, vriend van Pim en voorzitter van de stichting: ” ‘Pim was in de bloei van zijn leven en erg bezig met mensen- en homorechten, democratisering en de strijd tegen aids. Die passie wilden we voortzetten op een manier die beklijft.’ Na de dood van De Kuijer, die actief was voor D66, als lobbyist werkte voor Stop Aids Now en regelmatig verkiezingswaarnemer was in landen als Oekraïne en Sierra Leone, kwamen zijn vrienden bij elkaar met het idee iets te organiseren om hun vriend te herdenken. Al gauw kregen de plannen de vorm van een stichting en een jaarlijks terugkerende lezing. ‘ ”
10 november 2014
Laat een reactie achter