Bloggen over je eigen leed

Mag je schrijven over je eigen leed? Volgens sommige journalisten mogen schrijvers en dichters dat niet. Dat enkelen, voornamelijk vrouwen, dat wel doen is een teken van zwakte, of sterker nog: het bewijs van ‘minder begaafd’ zijn. Je moet afstand nemen, en je eigen leed ‘ etaleren’ is potsierlijk, een emotionele wanvertoning. Nu trek ik me niet veel aan van wat anderen wel of ‘ not done’ vinden, maar het ergerde me wel, deze elitaire visie.

Wat was ik dan ook verheugd toen in 2003 journalist P.F. Thomése, een man bovendien, ‘Schaduwkind’ publiceerde. In dat hartverscheurende en intens goedgeschreven boekje schrijft hij over de geboorte en de dood van zijn eigen dochtertje. Over het meisje dat nooit haar laarsjes onder de kapstok zal zetten. De kritiek verstomde, want Schaduwkind werd een bestseller en het levende bewijs dat schrijvers wel degelijk ‘mogen’ schrijven over hun eigen leed.

Ook Anna Enquist mocht zich daarna hullen in warme aandacht toen ze gedichten publiceerde over haar verongelukte dochter in de bundel Tussentijd. En na Kluun’s Komt een vrouw bij de dokter lijkt het of niemand meer valt over autobiografische elementen in een boek. En terecht. Gedichten en boeken worden immers geschreven door en voor mensen, niet voor critici. En als de woorden doel raken, dan is het goed. Ook als ze niet voldoen aan de maatstaven van de literatuurrecensent. Het gaat er niet om of je mag schrijven over je eigen leed, het gaat er om of je er over wilt en kunt schrijven.

Ook Volkskrantbloggers schrijven over hun leed. En hoe. De een heel intens en uitgebreid, de ander heel afgemeten en droog. De vraag ‘mogen bloggers over hun leed schrijven’ is dan ook overbodig. Ze doen het. Want heftige emoties, zoals verliefdheid en afscheid nemen, zijn dankbare onderwerpen, ook voor bloggers. En wat voor de eerder genoemde emotionele schrijvers geldt, gaat ook hier op: ze worden gelezen. Sommigen worden zelfs verslonden.

Willen we ons dan zo graag wentelen in de ellende van anderen? Nee, dat denk ik niet. Want juist de blogs die zo’n indruk maken op de lezer getuigen van heel veel meer dan leed: ze getuigen van lef. Niet wat je meemaakt maar hoe je schrijft maakt of je publiek hebt of niet. Verhalen over een verloren jeugd, een nare scheiding, aangrijpende verhalen over een gestorven kind, zus, broer, ouder en andere dode dierbaren hoef je niet meer tussen de vuile was te stoppen: je mag ze hier aan anderen laten lezen.

Mijn stoeltje stond gelukkig nog in het archief en ik heb maar weer eens flink met mijn lantaarntje geschenen. Het werd heel laat deze keer, want ik las wederom met verbijstering over het moeten toezien dat de gezondheid van je ouders achteruit holt en was wederom geroerd door de kleine maar intense heimweeregels over een verbroken relatie. En weer wist ik niets te zeggen toen ik las over het ietwat vertekende beeld dat je kunt hebben over je eigen ouderschap. Ik kon eenvoudigweg niet meer ophouden met lezen. Over afscheid in een nieuw moederland bijvoorbeeld. Soms zeiden beelden meer dan woorden, en voelde ik me kwetsbaarder dan ooit als kijker… Waarna ik weer moed kreeg toen ik las over veerkracht ondanks alles, over opkrabbelen, over groeien, over nieuw ontstaan geluk.

Intense gebeurtenissen zijn als het zitten op een grote levenswip-wap, die heen en weer gaat, van Himmelhoch jauchzend tot zum Tode betrubt*.
Gevoelens om soms radeloos van te worden, maar zonder die emoties zou het leven er heel saai uitzien. Er is dan geen rouw, maar ook geen liefde, er is geen duisternis maar ook geen licht, er zijn geen dalen maar ook geen toppen. Niets kan teleurstellen, maar er kan ook nooit iets wonderbaarlijks ontstaan. Zonder af te zien is er geen bevredigende marathonfinish , zonder honderden proppen door de kamer geen hemeltergend gedicht. En zonder bagger geen geweldig blog.

Mijn laatste woorden hier op deze plaats zijn er een van aanmoediging. Durf je uit te spreken, durf te twijfelen, durf lief te hebben, durf te herdenken en durf nee te zeggen. Durf de waarheid te vertellen, durf het gelijk van een ander te erkennen. Durf eens en vooral opnieuw te beginnen en: durf te bloggen. Heb lief ondanks alles en heb lef! (en negeer de critici).

* Freudvoll
Und leidvoll,
Gedankenvoll sein,
Langen
Und bangen
In schwebender Pein,
Himmelhoch jauchzend,
Zum Tode betrübt,
Glücklich allein
Ist die Seele, die liebt.

(Fragment uit het Trauerspiel Egmont van Johann Wolfgang von Goethe, waarin Klärchen bovenstaande regels zingt.)

Bloggers met lef(de lijst is natuurlijk niet compleet!):
Solvejg: Verliefd op het leven
Therataal: Stilte voor de storm
Saskia van der Linden: Kerstmis met de familie van der L.
Doortje: December schrijnt nog teveel
Vod: Zeven jaar later
Moeder met hond: In memoriam voor mijn broertje
Wijffie: waar het bed stond
DEMIO – Dochter En Mantelzorger In Opstand: Kerst en niet thuis ‘kunnen’ slapen
Waterjuffer: zo zonde
Oliphant: De kloof tussen opvoeder en ‘opvoedeling’
Jezzebel: Tranen in de nacht
Matthias: Zonder titel
Maria-Dolores Schwarz: Uitlachen en pesten
Johan de With: Nieuw broertje
Alice: En alweer ging het weekend voorbij zonder seks…
Cees in Cambodja: Een sneeuwbal die rolt wordt altijd dikker
Renate Marlis: Ik huil om allemaal
Fravapa: Ergens buiten in deze nacht heb jij de lucht geleegd en laten drogen
Mephisto: Stop de oorlog
Henk (Hevalo): LiesBreuk
Mark de Boer: De lange duurloop van Gebreselassie
Partout: De kus
Kuifje: Heb u al een kerstboom?
Laura Zwaneveld: Het jaar 2006
Sjoukje: Vannacht slaap ik met jou
Jaap van Nieveld Goudriaen: Niet bellen, Ger
Peter Louter: Als ik denk aan Israël

Ik geef dit magische estafettestokje door aan de man wiens blog ik altijd met veel aandacht lees. Die me, ondanks zijn ‘ harde woorden’, heel diep kan raken. Een blogger met lef: Peter Louter. Hij zal de komende week op zijn eigen wijze het Volkskrantblog uit gaan lichten…Succes!

Daan Westerink (Deel 2, slot)

Over Daan Westerink 515 Artikelen
pedagoog (MEd), rouwdeskundige, docent en onderwijsontwikkelaar, publicist, mediator, trainer en social media expert.

67 Reacties

  1. Avatar van Croisabel
    Ha Daan!!
    Ik wens je een schitterend en liefdevol 2007! Het bloggen in het nieuwe jaar begint voor mij vandaag. Heerlijke lijstjes van jou om door mooie teksten heen te rollen werken daarbij goed! Mooi concept! Zo even spieken bij Peter…
    Groetjes, Crois

  2. Avatar van Sanne
    Deze discussie in de literatuur duurt echt al heeel lang en we gaan er niet uitkomen als je het mij vraagt. En das maar goed ook. Want het zorgt voor een veelzijdigheid aan literatuur en poezie en dergelijke. En dat is leuk voor onze cultuur.
    Ik heb voor mijn studie (nederlands) dingen moeten lezen die niet om door te komen waren. Van overdreven gevoelslyriek van Kloos tot de onpersoonlijke kreten van Van Ostaijen.

    Die verschillende visies houden het spannend. En nee, daar moet je je niets van aantrekken. Ik lees nu dingen van schrijvers die toen ze net hun werk publiceerde werden uitgekotst. Maar nu zijn ze deel van onze cultuur en moeten we ze lezen. Grappig!

  3. Avatar van DEMIO
    Dank je Daan, ik heb hem gezien (denk ik) die pijl !
    en dank voor je lieve woorden ‘Door jouw blog zie je maar weer eens hoe machteloos je soms bent, en hoe je moet vechten voor inspraak en een humane behandeling ..’. want dat is precies wat ik wil vertellen. Een beetje meer van jouw schrijftalent zou ik daarbij wel willen hebben.

  4. Avatar van koen-drijfveren
    goed 2007 Daan en bedankt voor al je mooie en waardevolle bijdragen van het afgelopen jaar!
    hartelijke groet,
    koen

  5. Avatar van Daan Westerink
    Dag allemaal,
    Daan staat vanavond ergens in Drenthe in een weiland met twee handen vol vuurpijlen. En naast zich haar lieven. Ik steek al jaren vuurpijlen af voor alle lieve mensen die ik ken(de) en zal er dit jaar symbolisch ook een voor de VKbloggers de lucht in schieten. Een mooi ritueel, ieder jaar komen er meer mensen bij waar ik aan denk. Dus zie je een pijl: hij is voor jou! Tot 2007!
    Reactie is geredigeerd

  6. Avatar van JohandeWith
    Daan, nogmaals dank voor jouw schrijven en de enorme uitputting die je wel hebt moeten ervaren tijdens het maken van de verslagen. Maar je bent er vanaf, tenzij iemand anders jou ter zijner tijd weer opnieuw het stokje aanreikt 🙂

    Hou het gezellig vanavond, geeuw niet te vaak (alhoewel dat mij eigenlijk niet aangaat) en begin een heel goed en toch ook wel een liefdevol nieuw jaar!

    Johan

  7. Avatar van Daan Westerink
    Jeetje Koen, dat is wel heel veel in een jaar tijd. Dat zet je wel weer even met beide benen op de grond! Bij jezelf blijven is volgens mij het beste devies. Je oren niet te veel naar anderen laten hangen, of naar ‘wat hoort’. Heb het goed vandaag!

  8. Avatar van koen-drijfveren
    ps
    een integere bijdrage, met respect voor elkaars grenzen, is goed.
    Soms komt het door de digitale communicatie verkeerd over, daar struikel ik nog wel eens over..
    Dit jaar heb ik bizar veel meegemaakt, beide ouders heb ik net op tijd in ziekenhuis gekregen, ze leven nog, ik heb over leven en dood moeten beslissen in mijn handelen en ik heb zelf een auto ongeluk gehad, warme gevoelens voor iemand gekregen, alles bij elkaar is dat nogal wat. Ik heb het vaak gespeeld op mijn piano,op die manier geuit, ik vond dat best moeilijk, het kwam heel dichtbij. Ik maakte ook fouten in het doseren in wat je vertelt en hoe..
    Niets menselijks is mij vreemd..
    Ik laat dit thema nog op me inwerken, jammer dat ik het nu pas lees.
    Reactie is geredigeerd

  9. Avatar van koen-drijfveren
    complimenten Daan!
    Het thema in zijn algemeenheid is bijzonder .
    Ik denk dat je gelijk hebt, op het blog iets durven zeggen (of spelen) wat dicht bij ligt, is enige moed voor nodig.
    De kunst is om het op een zodanige manier te vertellen dat de ander daar niet mee wordt belast maar daar met interesse of betrokkenheid kennis van kan nemen. Ikzelf vind dat proces moeilijk. Waar ligt de grens, blijf ik bij mezelf, stel ik me nu niet te kwetsbaar op, belast ik de ander te veel???, etc..
    groet
    koen
    Reactie is geredigeerd

  10. Avatar van Daan Westerink
    Dag Demio, het gaat (bijna) iedereen aan, en dat zal alleen maar meer worden: de zorg voor ouders. Door jouw blog zie je maar weer eens hoe machteloos je soms bent, en hoe je moet vechten voor inspraak en een humane behandeling. En dat kan niet genoeg verteld worden!

  11. Avatar van DEMIO
    Daan, ik heb met plezier alle linkjes gevolgd en was natuurlijk vereerd mijn eigen bijdrage tegen te komen. Ik lees graag emoblogs, en natuurlijk vooral over de onderwerpen waar ik zelf mee bezig ben (ouders die ziek worden/zijn). En daar wordt niet eens zoveel over geschreven, helaas.

  12. Avatar van Daan Westerink
    @ Albert: mijn memorie is goed 😉 Echter ik weet hoe venijnig het digitaal op elkaar reageren kan zijn. Veel feller dan in het echte leven. Ik ben niet rancuneus, in het geheel niet zelfs. Of je moet mij of mijn lieven naar het leven staan. Maar dat kunnen mensen niet op dit blog. Voor oprechte gevoelens, hoe lelijk ook, is meer nodig dan een beeldscherm. Maar toch zijn er bloggers die ik oprecht en aardig vind. Zou ik dat in werkelijkheid ook van ze vinden? En de anderen, de knijpers, ach de anderen… Wat je zegt, het is hier toch tijdgebonden. De werkelijkheid? Die gaat ook bij mij boven alles. Een beeldscherm is en blijft een koud ding, hoe warm de woorden soms ook kunnen zijn.
    Wat mij drijft is niet het gekus op het blog, maar het ontdekken van andere invalshoeken. En dan, bij gelijkwaardige communicatie, het aanschouwen. Nu, het goede, zonder zand, dat gaat zo tussen je tanden kraken! Daan

  13. Avatar van albert van der vliet
    @Daan
    Die harde confrontaties op dit weblog zijn, anders dan in de werkelijkheid, erg tijdgebonden. Ik weet dat jij me wel kon wurgen of zoiets, maar ik weet niet meer waarom. Dat is een verschil met het echte leven. Na verloop van tijd kun je alhier over diepgaande verschillen van mening heenstappen, althans dat is mijn ervaring. Metabloggen vind ik nog wel eens leuk, maar privézaken aan de grote klok hangen is niet mijn stiel.
    Zand erover wel, zeker als je niet meer weet waarover. Overeenstemming, vooral bij afwijkende meningen, is wat mij betreft het meest plezierig aan dit hele weblog. Gevoelens uiten vind ik glibberig en mistig en reserveer ik liever voor mensen die ik kan aanraken.

  14. Avatar van Daan Westerink
    @ j. jan willem van waning: dank voor je bezoek! Ik zag dat Peter je gelinkt heeft en heb direct je blog bezocht. Tot later… Jij ook een gelukkig nieuw jaar…

  15. Avatar van Daan Westerink
    @ Annet: Was je altijd al van de redactie Daan? Met dank aan Solvejg voor het antwoord: nee, ik ben niet van de redactie, maar kreeg via Sjaalman en Solvejg het estafettestokje aangereikt. Ingesteld door Geert-Jan Bogaerts, idee van Solvejg, om sommige bloggers eens wat extra in het spotlicht te zetten…
    @ Woudje : dank voor de complimenten! Het voelde vooral goed om andere bloggers eens bij te lichten, die het erg verdienen! ;-))
    @ Solvejg : dank voor je toelichting!
    @ Canina : mooie eenheid! Maar eigenlijk hoort er nog een bij: liefde….Toch?
    @ Henk : ja, en er moeten vooral ook mooie foto’s gemaakt worden!
    @ asdale 🙂
    @ Albert: En journalisten schrikken zich kapot van bloggers (ook mooie titel van een blog: help, de lezer praat terug!)
    @ jeg synes : er is natuurlijk een hele grote hoeveelheid hemelse literatuur die veel emoties oproept. Maar: het mocht nooit de schijn hebben van autobiografische schrijverij (of dan werd er onder pseudoniem geschreven). Over de emo-blogs: geen ellende zonder liefde denk ik, zoals ik ook schreef geen licht zonder duisternis. Hoe iedereen dat doet: schrijven over het eigen leven, dat verschilt en dat is nu juist ook zo leuk aan dit blog vind ik.
    @ Saskia van der Linden Erg leuk dat je hier reageert Saskia, je schrijft werkelijk prachtig.
    @ Doortje hihihi, mooi plaatje trouwens!
    @ man met sombrero: ik hoor dat vaker, dat politieke blogs minder leuk zijn hier. Niet helemaal mee eens, maar ik heb ook geen trek in een al te zakelijke feitenweergave. Verbovenpersoonlijking: hoeveel punten scoor je daarmee bij galgje? Mooi hoe je het omschrijft. Blogs soms gooi-het-er-maar-uiterig? Ja, en dat is soms een kwelling, soms is het gewoon nodig. Het leuke is dat een blog nog niet aan maatstaven moet voldoen. Het is geen (burger-)journalistiek, het is geen literatuur, het is geen dagboek. Wat het wel is: soms journalistiek, soms literatuur, vaak een dagboek. Maar ik lees toch erg graag blogs, en over al die positieve kritiek lees ik vaak heen (maar het gezeik is nog veel vervelender vind ik).
    @ Isis Nedloni Dank voor je complimenten. Ik ben je niet vergeten Isis, maar er was gewoon een enorm aanbod om uit te kiezen. De lijst is dan ook niet compleet. Er zijn veel bloggers, ook vanaf het eerste begin, die erg veel emoties oproepen. Positief en negatief!
    @ Rami: Het was een goede jas, maar het is ook fijn om hem nu om peter’s schouders te draperen! Het was werkelijk een dagtaak.
    @ Albert: ik denk dat Isis het jammer vind dat ik haar niet heb genoemd. Dat krijg je met lijstjes, er vallen er altijd veel uit de boot. Maar dat neemt niet weg dat het lijstje niet volledig is en iedereen best op mag houden met zich rot voelen als ie ergens niet op staat. Gooi het maar in de groep-bloggen: ja, dat gebeurt hier. Maar er is plaats voor heel veel verschillend gestemden, nietwaar?
    @ gooi boy Jij ook een fijn nieuw jaar! En plaats je nog eens een nieuwe foto bij je blog? Ik denk telkens dat je iets vreselijks is overkomen!
    @ mary franssen Je hebt gelijk dat niet iedereen hoeft te schrijven over leed/liefde/lust et cetera. En ik lees ook graag actuele blogs met een originele invalshoek. Niet iedereen kan allround bloggen. Er blijven specialisten, er zijn ook mensen die helemaal niets met kunst of met emo van doen hebben. Ik pleit voor dat doen wat je wilt doen. Ik lees graag goed geschreven blogs, maar ook daarin is iedereen vrij.
    @ Vod: graag gedaan!
    @ Thera: mooi citaat!
    @ Albert (2): zonder Hazes en zzh zou de wereld er erg saai uitzien. Piet Paaltjens vermengt met zzh zie ik weer niet zitten, maar voor elke stemming een ander geluid: daar ben ik voor! Hermien is niet meer onder ons trouwens!
    @ Marlis leven is lijden 🙂
    @ albert van der vliet: het weblog kan een kweekvijver zijn. Een harde werkelijk trouwens. Je wordt genadeloos afgebrand (of genegeerd) als het niet goed is. Maar wat goed is: tsja, dat is gelukkig niet meer alleen aan de redacteuren 🙂

  16. Avatar van albert van der vliet
    André Hazes, de Zangeres-Zonder-Naam, zij zouden op dit webblog zeker niet hebben misstaan.
    Of Piet Paaltjens dan:
    In het diepst van het woud
    het was al herfst en erg koud
    Liep ik daar in mijn eentje te dwalen.
    Het was aan de Costa del Sol, tingelingeling.
    Ik zit hier heel alleen kerstfeest te vieren.
    Een beetje verliefd.
    Wanneer worden Gert en Hermien uitgenodigd op dit weblog?

  17. Avatar van mary franssen

    Daan, mooie bijdrage.

    Verder dit: Mensen mogen best over EMO / ERO /EGO schrijven en dat gebeurt dan in overgrote meerderheid op deze site.

    Maar dat hoeft de actuele wereld verder niet uit te sluiten, toch?

    Niet iedereen heeft behoefte en/of inspiraties voor EMO/ERO/EGO-blogs. Niet omdat ze daar bang voor zijn want daar valt niet bang voor te zijn, vooral omdat de meesten dat ook nog anoniem doen en omdat de meerderheid van bloggers daar de meeste punten en reacties aan blijkt te besteden. Fantaseer en dicht er dus maar op los het levert niet veel risico’s op.

    Maar denk er aan dat niet elk mens uberhaupt behoefte heeft aan een podium voor persoonlijke zaken. Je hebt brullende kinderen die altijd toehoorders nodig hebben en zwijgzame kinderen die uitstekend zichzelf kunnen bezighouden. Die verschillen blijven tussen volwassenen. De een maakt tien pruilstukken over iets waar een ander zijn schouders ophaalt.

    En overdrijven kan ook. Ik heb af en toe ook wel eens het gevoel dat er bloggers zijn die zo hijgend over het blog willen gaan (niet als kunstenaar) dat het een beeld van ERO / EMO moet oproepen dat er misschien niets echt is? Wishful thinking dan? Dus kunstenaars zouden misschien ook eens een keer een actuele kritiek kunnen proberen? Of zijn ze daar bang voor?

    Beste wensen voor 2007 in elk geval Daan en veel (EMO / ERO en andere gewenste inspitaties ) hier en elders!

    groet

    🙂

    Reactie is geredigeerd

  18. Avatar van albert van der vliet
    @Veroordelen is het woord niet, Isis. Waar komt toch die eeuwige behoefte van jou vandaan om alsmaar te polariseren? Een vijand te creëren, critici te demoniseren. Waarom heb jij zo’n behoefte aan tegenstand? Is het enerzijds symbiose en anderzijds vijandigheid. Zit er niks tussenin?
    Je wou toch niet beweren dat de emoblogs en egodocs op dit weblog tot de Nederlandse literatuur behoren?
    Huil maar flink, gooi het eruit; je hoeft niet naar een zielenknijper: begin een weblog bij de Volkskrant. Hang de vuile was maar buiten, je knapt ervan op. Hoe meer tranen hoe meer mensch.
    Laten we dit weblog omdopen tot Gooi-het-maar-in-de-groep.

  19. Avatar van Isis Nedloni
    Al eeuwen lang wordt er in de literatuur over liefde, leed, leven gesproken……ik kan de visie van sommigen, die dit veroordelen, niet volgen…zou men bang zijn voor emoties? Daar bestaat de kunst toch vooral uit? Je hebt het prachtig weergegeven, Daan! Heel mooi, schoon en integer…Echt prachtig!!!!(en mij vergeten…hihi…als een van de eerste bloggers die emotie gebruikte;wat door sommigen nou niet in dank werd afgenomen… )))) en nog een liefde heeft gevonden ook…alhier; ))))

  20. Avatar van man met sombrero
    Ja, prachtig en toegewijd geschreven, Daan. Eigen leed is, naast boosheid om anderen aangedaan leed, toch DE motor van een schrijver, dus daar zie ik het probleem niet. Alles staat en valt met kwaliteit en verbovenpersoonlijking (de stijl Wat dat betreft is men weinig kritisch hier. Alles wordt altijd ontvangen met lof. Daar word ik vaak moe van. Alleen waar over politiek en maatschappij wordt geschreven, scherpt men de zwaarden. Ik mis het bij de emoblogs, die ik niet zou willen missen, ze hebben zelfs mijn voorkeur (poltiek en msc blogs zijn vaak weer vervelend door een oeverloze herhaling van strijdende standpunten)maar probeer een goed stukje te schrijven, en neem daar de tijd voor, en wees niet te gooi-het-er-maar-uiterig.

  21. Avatar van Saskia van der Linden
    Daan, wat een prachtige Eindejaarsmedley. En wat een prachtige eer om in jouw lijstje voor te komen!

  22. Avatar van jeg synes
    Een knap geschreven blog, zondermeer..
    maar ook ik denk dat emotionele beschrijvingen van "ellende" in de literatuur al zo lang te vinden zijn als de mens kan heugen…en zeker in poëzie…
    maar ik vraag me nu iets anders af…
    zijn de zgn "emo-blogs" dan alleen die, waarin tranentrekkende situaties worden beschreven over nare ervaringen….
    emoties kunnen toch ook heel positief zijn?
    waarom zou dat dan wel mogen (zie mijn eigen blogs) en waarom dat andere niet?
    Ik begrijp er echt niets van….dat alles hoort bij het leven, al die ups and downs, en die laatste, die kun je toch niet zomaar weglaten…..
    wat een belachelijk taboe…..
    ik ben blij dat bloggers het gewoon wel doen als ze de behoefte daartoe voelen…want dat is nu juist de vrijheid die de blogger heeft……
    en schrijven over wat voor emotie danook betekent dat je lef hebt….dat ook!!
    het hangt er alleen een beetje af hoe je e.e.a. beschrijft om het voor andere bloggers aantrekkelijk te maken…de één slaagt daar beter in dan de ander..het zij zo!

  23. Avatar van asdale
    Wat kan ik nog toevoegen……?!
    Een ijzersterk blog waar ik helemaal achter kan staan. Mijn complimenten!

  24. Avatar van Canina
    Zeer lezenswaardig blog en dito lijst weer, Daan.
    Leven, lijden, lef… het is bijna een heilige drie-eenheid! 😉

  25. Avatar van Woudje
    Het wordt hoogtijd voor uitbreiding van de feestdagen: heb ik tenminste tijd om al die prachtige links te lezen.
    Sublieme variant van "de redactie beveelt aan" en de lijst van app.
    Trouwens: ben je een beetje trots: bovenaan de startpagina ?
    Gefeliciteerd met deze welverdiende plek.

  26. Avatar van Annet
    Ja prachtig. Je gevoelens delen met anderen is een teken van kracht. Maar niet het allerergste delen. Ik deed dat met vriendinnen en raakte ze kwijt.
    Mooiweer-vriendinnen noemen ze dat. Juist in die moeilijke tijd toen ik ze zo nodig had. Nu woon ik in een kooi en maak er het beste van.

    Was je altijd al van de redactie Daan?

  27. Avatar van Daan Westerink
    Dag allemaal, een korte reactie want de nacht was kort en de wintertuin roept!
    @AM: er mocht altijd al wel geschreven worden over leed, maar het eigen leed was toch niet echt gewenst als onderwerp voor gedicht of proza. En
    Kleine Blonde Dood was niet autobiografisch, hoe graag Buch dat ons ook wilde doen geloven. Ik vind overigens niet dat je over je eigen leed moet schrijven, evenmin vind ik dat je alleen over leed kunt schrijven als je het zelf hebt meegemaakt. Maar het loslaten van ‘wat hoort’,daar ben ik wel voor… Dank voor je compliment!
    @ Oliphant: ik heb de link verbeterd!
    @ Klaas: de duisternis, dat was natuurlijk Partout, maar toen vond ik zijn prachtige kusgedicht, dus koos ik voor hemeltergend gedicht.
    @ Partout: sorry, maar je blijft in dit lijstje! Het verplicht je tot niets! Moet je maar geen prachtige gedichten schrijven!
    Dank alle bezoekers, jullie reacties waren het vele werk waard.
    En Cor, nog even als laatste: ook ik hou van met afstand geschreven bijdragen, maar die wel emotioneren. Ieder inderdaad zijn eigen smaak.
    Ik wens jullie een superdag, groet,
    Daan
    Reactie is geredigeerd

  28. Avatar van Cor
    een hecht doortimmert stuk Daan, alleen heb ik het niet zo op dingen die al te emo zijn
    ; iets wat een beetje afstandelijk en onderkoeld gebracht wordt kan en wordt soms heel emotioneel
    Reactie is geredigeerd

  29. Avatar van K
    Ik heb me altijd verbaasd over die kritische toon in de richting van de EMO-bloggen. Ik vind deze de blogwereld net meerwaarde geven in verhouding met de "echte" krant. Literatuur is grotendeels gebaseerd op emotionele ontwikkelingen en op levenservaringen of daarvan afgeleide zaken. We kunnen toch niet zeggen dat als we alles op een verstandelijke manier gaan schouwen, we wel voldoende op de hoogte zijn van het leven? Prachtig log, Daan.

  30. Avatar van door mijn ogen
    met grote instemming gelezen. als het weer regent ga ik de links wel af, maar nu schijnt de zon, hup naar buiten allemaal.

  31. Avatar van Oliphant
    Daan, het kan door Frankrijk komen, of door Wanadoo, maar bij mijn link krijg ik alleen en staads weer mijn logje van vanmorgen uit Fr. Klopt dat??

  32. Avatar van Klaas
    Twee mooie metablogs Daan. Sterke afsluiter… and I wonder, ik lees het licht, maar waar is toch die duisternis?

  33. Avatar van Gingy
    Himmelhoch Jauchzend
    Zum Tode betrübt….zei mijn vader soms, als hij mijn reactie niet kon plaatsen, of wel….
    Mooie aflevering Daan.

  34. Avatar van Oliphant
    Vanuit Frankrijk: gefeliciteerd met deze prachtige bijdrage. Warm onderwerp en warm aanbevolen. Helaas wordt het me te duur alles te gaan linken. Bewaar ik voor thuis! Fijne jaarwisseling!

  35. Avatar van Bart
    Lieve Daan!
    Lezen en schrijven zonder vooroordelen…..geen etiketten…..wat heerlijk! Blij met je pleidooi en aanmoediging hiervoor :-)))

  36. Avatar van moedermethond
    Niks meer aan toe te voegen natuurlijk! Bedankt voor het vermelden voor wat ik zelf mijn meest-emo-blog vind.

  37. Avatar van ijskastmoeder
    Wéér gelukt, een bijzondere bijdrage die me op nieuwe onverwachte plekken heeft doen belanden. Dank daarvoor!

  38. Avatar van JohandeWith
    @Daan, daar hebt ge iets geraakt! Herr von Goethe, wie schön das zu lesen… Maar ook, wat een formidabele uitzoekerij opdat ge tot zo een poëtisch verslag komt. Daar neem ik mijn hoed, pet en baret voor af.

  39. Avatar van Klaverblad
    Complimenten voor je verzorgd overzicht. Mijn kerstbijdragen waren niet larmoyant.
    Ik ga nooit aan een tekst beginnen met de gedachte dat ik proza of poezie ga lezen. Neem het tot me en bekommer me minder om het etiket. Zo drink ik trouwens ook wijn. Probeer vooroordelen te mijden.

  40. Avatar van Partout
    WEER lijstje!
    50 stokslagen en onderdompeling in een bak met zoutzuur! Evt daarna voor straf een emoblogje schrijven over je ervaringen Daan.
    Zie verder de prima bijdrage van Jacob Hessel.
    Mag ik eraf aub?

  41. Avatar van Solvejg
    Zo Daan, wat een mooie klus heb je geklaard! Fantastische invalshoek ook! Complimenten!! En bedankt voor je stimulerende boodschap!

  42. Avatar van Jezzebel
    Dankjewel Daan, je hebt een verrassende invalshoek gekozen, heel erg mooi uitgewerkt.
    Voor bloggen en voor schrijven… je hebt er lef voor nodig. En als je het eerlijk doet, zijn er geen taboes.

  43. Avatar van niko
    Hele mooie sterke bijdrage!

    Schrijven over mijn eigen ‘leed’ -lees mijn leven- helpt mij en anderen om dat van verschillende kanten te bekijken. Het inspireerd en leert. Daarbij ben ik zeer dankbaar dat ik door te bloggen, door mijn levensvragen, levenservaring etc., kan bijdrage aan een beetje meer levenswijsheid en geluk van mezelf en anderen. Zo mooi kan bloggen zijn!

    Bedankt voor deze mooie bijdrage en de linken.

  44. Avatar van albert van der vliet
    Schrijvers en dichters mogen over het eigen leed schrijven, maar journalisten en bloggers niet. Ze mogen het wel, maar mijn interesse heeft het niet. In proza en poëzie is het wat anders. De goede beoefenaars daarvan beschikken namelijk over voldende stijlgevoel om over eigen leed te kunnen schrijven en dat is een voorwaarde om dat moeilijke genre te kunnen beoefenen. Anders wordt het larmoyant.

  45. Avatar van ceesincambodja
    Daan, Jacob haalt me de woorden uit de mond. Dus doe ik er eerbiedig het zwijgen toe.
    Dikke aanbeveling!

  46. Avatar van jacob hesseling
    Opnieuw een geweldig goed in elkaar geschreven en ook uitgewerkt blog met ook nog een boodschap. Verhalen die de rijkdom van hetgeen op het blog wordt beschreven,illustreren en accentueren Beide verhalen van jou inclusief de blogs waarnaar je verwijst, zijn om in te lijsten /bundelen . Heel erg mooi !

    Reactie is geredigeerd

  47. Avatar van AM

    Het klinkt een beetje alsof er voor 2003 niet over eigen leed geschreven werd. ‘De kleine blonde dood’ van Boudewijn Büch (1985) schiet me direct te binnen en wat dacht je van alle oorlogsellende. Het bittere kruid van Minco, om maar eens een klassieker van de boekenlijstjes van de middelbare school te noemen.

    Er zullen best journalisten en criticasters zijn die een broertje dood hebben aan autobiografisch geschrijf, maar dat lijkt me iets van alle tijden. Los daarvan is het altijd maar de vraag in hoeverre de schrijver eerlijk is over het autobiografisch gehalte van zijn boek. De (vaak ook terechte) kritiek op autobiografische verhalen is dat veel leed geen garantie is voor een goed verhaal. Anders gezegd, het gaat er primair om hoe iets geschreven is. Een goed boek wekt emoties op, of het fictie, non-fictie of een mix van beide is, doet er eigenlijk niet toe.

    De vloeiende manier waarop je de links in de tekst verwerkt hebt, is overigens wel een compliment waard. Daar moet de nodige tijd in zijn gaan zitten en dat is eraan af te lezen.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.




WordPress Anti-Spam door WP-SpamShield