We zijn in uiterlijk totaal verschillend. Zij haalt nauwelijks de één meter vijftig, ik makkelijk de één meter tachtig. Haar prachtige zwarte haren zitten op straat achter een hoofddoek verstopt, mijn blonde lokken wapperen voluit in de wind. We leerden elkaar kennen toen onze dochters bij elkaar in de klas kwamen. Ze viel op. Haar hartelijke, open blik, de manier waarop ze met de kinderen omging, en het contact dat ze met andere ouders had. Al gauw maakten de meisjes afspraken met elkaar, en wij dronken al pratend liters thee.
Haar achtergrond is zo anders dan de mijne. Via Irak vluchtte haar familie naar Iran omdat Sadam geen inwoners wilde met Iraanse roots. Ook daar hadden ze geen leven, en uiteindelijk vluchtte het gezin naar Nederland. En toch klikte het tussen ons. Hoe weet je dat iemand ineens een vriendin is? Een kwestie van gevoel. En toch had ik na een jaar de behoefte om dingen uit te spreken. Om te kijken of we echt gelijkwaardig waren aan elkaar. Hoe kon het dat iemand, die zo’n andere achtergrond had, die opgroeide in een maatschappij waar meisjes en vrouwen bij voorbaat zondig zijn, en waar het tonen van een teen reden was voor een pak slaag, hoe kon het dat ik voor zo’n totaal ander iemand zo’n vriendschap voelde? Was die wel oprecht?
Ik vroeg me dit af omdat ik wist hoe belangrijk het geloof voor haar was. En, ik geef dat eerlijk toe, ik heb nadat ik de kerk verliet, veel moeite gehad met mensen die geloofden. Ik ben katholiek opgevoed en al houd ik van de tradities en de rituelen, ik zie hoe het instituut mensen kapot heeft gemaakt. Ik wilde daar los van zijn. Ik doe het met dit leven. Wat erna komt weet ik niet. En toch hadden we het daar nooit over. Zoals de meeste mensen het nooit over hun geloof hebben, of hun overtuiging. Mensen praten over gevoelens, en het geloof, dat beleef je. Of niet. Maar op een dag wilde ik er wel over praten. Omdat ik me niet anders voor wilde doen dat ik was, en omdat ik graag wilde weten hoe zij over voor mij belangrijke zaken dacht.
In mijn huis vertelde ik haar hoe zij in mijn hart was gaan zitten. Hoe ik op haar gesteld was. En dat ik haar wilde vertellen over mijn leven, over mijn gewoonten, over mijn achtergrond. Omdat ik niet wilde dat we ons voor elkaar verstopten, dingen bewust verzwegen. Over dingen waar we het nog nooit over hadden gehad, maar die wel bij me hoorden. Over liefde. Voor mannen en voor vrouwen. Over het geloof van je af werpen. Over humanisme, over over de wijn die ik dronk. Ik vertelde en vertelde, en zij luisterde en vroeg. En knikte. En daarna vertelde zij. En ik wist dat ik me helemaal geen zorgen had hoeven maken. Dat ik gewoon had kunnen vertrouwen op mijn eerste gevoel: dat het goed was en dat ons uiterlijk en onze achtergrond en overtuigingen helemaal geen barrière vormen voor vriendschap.
Ze zei dingen die me diep raakten. Dat ze mensen neemt zoals ze zijn. Ze vertelde dat geloof belangrijk voor haar is, maar dat het nooit de bedoeling is om anderen te veroordelen. Ze vertelde over collega’s van haar en haar man: ‘we hadden nooit eerder homoseksuele mensen ontmoet, tot ze collega’s van ons werden. En vrienden. Want deze mensen, die zó goed zijn, daar kan Allah niet slecht over denken. Daar waren we het gauw over eens’.
Zij heeft mij met heel haar hart vanaf het begin geaccepteerd. Ze heeft me vanaf het eerste moment bij haar thuis overladen met haar gastvrijheid. Als ik naar huis ga geeft ze eten voor de hele familie mee. En kleren. Omdat ze van me houdt. En ik van haar. Omdat we elkaar leuk vinden. Ik heb haar aanwezigheid vanaf het begin gekoesterd, maar lang niet zo open als zij dat deed. Al dacht ik van wel. Ik, die niet in een hokje gestopt wens te worden, moest voordat ik haar toeliet wel eerst even peilen hoe zij over mijn waarden dacht. Alsof die anders zijn als je een hoofddoek draagt. De enige die in het begin van onze vriendschap een sluier droeg, dat was ik. Een sluier in mijn gedachten. Daar moest ik laatst weer aan denken. Vlak voordat ik Fijn suikerfeest! naar haar appte.
2006 / 2015
Zeer de moeite waard, Daan. Meen ik.
Dank je Trullenhoedster!!!!!!!!!!! Erg leuk, jouw wandeling vandaag langs mijn blogs!
;-)))) En aanbevolen, off course
Jaap: hahahahahah Koen: ja, dat grote hart (wordt hopelijk niet mijn dood;-) Cees: Dank je!
Daan, mooi geDaan. Hartelijke groet van Cees
Herkenbaar Daan, mooi beschreven! Moet je eens kijken als je je
hart opent! , grenzen vervagen, vriendschappen ontstaan! Het zegt
iets over jou als persoon, complimenten! groet, koen
Canon??? Ik lees steeds Conan. Naast nationale Conan nu ook
Groningse Conan en bèta-Conan.
O ja Ridder van het koene woord: die canon. Komt die jou ook zo de
strot uit? Goed weekend!
laten we dit eens leren, ipv de canon
Jeetje mina, wat een reacties! Klinkt vast nederig: maar ik meen
het, dank je wel!!!!!
Mensen zien voor wie ze zijn, maakt beide mooiere mensen 😀 MOOI!
ja..dit is de kunst van het vrienden zijn….. soms moet je een
sluier dragen, maar vaker moet je hem afwerpen… twee mooie wijven
jij en zij….
Zo is het nu altijd, vooroordelen staan zoveel kostbare relaties in
de weg. Volgend jaar wordt je uitgenodigd bij het suikerfeest let
maar op. Fijn dat jij je sluier op hebt gelicht, het is ook een
heel mooie beeldspraak!
Mooi Daan! En warm verhaal. Als we mensen leren kennen, dan
verdwijnen alle vooroordelen; zien we een ander mens, in al z’n
echtheid, zien we vaak ook in een spiegel.
Goed verhaal……….
Heb even ingelogd voor de a’s 🙂
Ha Daan, wat een mooie bijdrage en ook over vriendschap! Ik had
‘m nog niet gezien. Maar nu dan wel! Morgen ga ik met vriendjes
van zoonlief en hun moeders naar Scheveningen: dat wordt gewoon
overdag drinken en eten dit keer 🙂
Mooi beschreven. Ik vrees echter dat er zo weinig van die
nederlanders zijn zoals jij. Het kan zo leuk zijn met z’n allen.
Dank voor deze mooie proza.
Ja inderdaad; deze bijdrage hoort in de Krant!
De krant in met deze bijdrage! De wereld moet dit weten…hier leren we allemaal wat van en de wereld wordt er mooier door!
Zo mooi en ontroerend om te lezen! Dank
je wel hiervoor.
Reactie is geredigeerd
zo’n prachtige zin: De enige die in het begin van onze
vriendschap een sluier droeg, dat was ik. Een sluier in mijn
gedachten.
Prachtig Daan, dit moet toch in de krant zeker! Mijn a.knop doet
het nog niet. Maar zou het anders aanbevelen.
Je hebt een prachtige open houding naar mensen toe, Daan. Zo is
echte vriendschap enkel mogelijk.
Praten van hart tot hart overbrugt elke zogenaamde grens, van land,
van cultuur, van religie, van man of vrouw, links of rechts, voor
of tegen, groen of geel, enz. Grenzen zijn onnatuurlijke, door
mensen bedachte krengen. Mooi verteld Daan, aanbeveling(en)
natuurlijk.
Reactie is geredigeerd
Dank je Cor, dat is heel goed om te horen! Rami: inderdaad. Berbara
en Canina: ja, echte vriendschap overstijgt alles!
Ja, échte vriendschap overstijgt alles. Mooi beschreven,
Daan. Aanbeveling!
Prachtig verhaal, Daan! Het mooie en pure van échte
vriendschap… dat groeit door ‘alles’ heen… heerlijk…
geniet ervan!
je verhaal ontroert en raakt me; dat snap je wel, als je mensen
kent, ligt het allemaal anders…. de kinderen op school met
hoofddoekjes, dat waren onze leerlingen en ik mocht ze net graag
als de rest….de "gewone"( hoezo gewoon nietwaar!) je stuk
mag van mij in Betoog
Tja, wie heeft het dan nog over inburgeren ?
Eline: ;-))) Ik ben erg blij met de opmerking van je zoon! Jzz: ik
heb heerlijk en kort geslapen…Jacob: het postieve blijven zien,
en de balk in je eigen oog ook, da’s mijn motto. Zonder de ogen
te sluiten voor het andere…Blauwoog leuk dat je even langs kwam!
Ik denk ook dat er veel mensen zwaar gesluierd rond lopen. In België ook?
Reactie is geredigeerd
Mooi verhaal! En als je het zo bekijkt denk ik dat er veel meer
mensen gesluierd over straat gaan dan wij zo op het eerste gezicht
zien.
Fantastisch hoe hoe zo’n vriendschap ontstaat en groeit.De sluiers blijven echter (deels) omdat een deel van de omgeving die
verbondenheid ,die ver over interculturele grenzen heenstijgt,niet begrijpt.
Of door velen- althans in de buitenwereld- niet kan
worden begrepen en of moeilijk aanvaard.
Spreek uit ervaring van personen van zeer dichtbij. Daan mooi door suikeren tot al het
onbegrip dewereld uit is .
Reactie is geredigeerd
Mooi verhaal Daan, mooie vriendschap. Een echte. Ga vooral door met
heel veel schrijven. Mijn zoon zou zeggen: "ze maakt veel
lichtjes in de wereld". Vermoeide welterustenwens van mij.
Slaap lekker Daan, met je prachtige hart. Ook ik heb heb heel erg
van je stuk genoten.
Jeemig wat zijn jullie snel! Erg leuk om weer eens een keertje wijf
genoemd te worden, daar houd ik wel van. 1 centimeter Jos, dan ben
jij 1.84? Die onetrack minds rob, die zullen vast weer een heleboel
op mijn woorden aan te merken hebben. Mijn twentse roots houden me
dan rustig op de grond. Ik hou van het woord zielsverwanten. Zo
voelt dat ja…En nu gaat Daan slapen! Terusten en tot morgen!
Mooie, ‘ontsluierende’ woorden Daan! Jouw roots in Twente
hebben inmiddels voor prachtige dingen gezorgd, waaronder dit
meeslepende verhaal. Het boeit van de eerste tot en met de laatste
letter. Well done girl! PS: wij schelen in lengte maar 1 cm denk
ik…
Je bent een integer wijf Daan. Dikke kus, aanbeveling!
Uitsteknd stukje. Daar mogen de one-track minds van beide zijden
zich over op het hoofd krabben.
zielsverwanten!