Zes maanden is zij er nu niet meer. En het went maar niet. Het is niet eens alleen het feit dat zij er nu niet is, maar ook het vooruitzicht dat ze er nooit meer zal zijn.
Deze man heeft geen idee heeft hij met zijn leven moet. Dat hij nooit meer zo omhelsd wordt zoals zij dat deed, verscheurt hem iedere dag een stukje meer. Hoe lang kan een hart scheuren? Wanneer laat het laatste draadje los? Kun je sterven aan een gebroken hart?
Het maakt hem angstig, het heel diepe verlangen naar haar, het ongelooflijk hunkeren om weer bij haar te zijn. Hij wil dat de pijn stopt, maar hij wil niet dood. Dat laatste wil hij zijn dochter niet aan doen. Diep van binnen heeft hij maar een wens: weer bij zijn vrouw zijn.
Het is vijf over zes. Het wordt al lichter en de koolmeesjes zijn al druk en hard aan het fluiten. Ze vliegen af en aan met de eerste vroege pieren die hun kop boven de grond uitstaken. Het troost niet dat het leven gewoon verder gaat, dat de wereld gewoon doordraait. Zijn leven staat helemaal stil.
Hij pakt zijn mobiel en toetst wat zoektermen in. Hij komt op een site terecht en ziet een telefoonnummer. Hij klikt erop en ineens hoort hij een vriendelijke vrouwenstem. Voicemail. Natuurlijk, het is nog niet eens echt ochtend. De vrouw zegt dat ze terugbelt als hij zijn nummer inspreekt. Hij hapert. Zegt dat hij niet weet wat hij moet doen. Dat hij bij zijn overleden vrouw wil zijn. Dat hij het niet meer ziet zitten. Dat hij met iemand wil praten. Of iemand hem terug wil bellen.
Hij legt neer. Tranen. Zal ze terugbellen? Een uur verstrijkt. Net als hij wil proberen om toch maar een paar uur slaap te pakken, gaat de telefoon. Dezelfde warme stem.
Waar hij behoefte aan heeft, vraagt ze. Hij schreeuwt het uit. ‘Aan haar, snapt niemand dat dan? Alleen zij kan me troosten. Voor wie ben ik hier nu nog!’
Het is even stil aan de andere kant van de lijn. “Sorry, dat kwam er wel heel erg rottig uit”, zegt hij dan. “Geeft niks”, zegt ze. “Als je zo lang samen bent geweest kan het heel erg lastig zijn om weer zin in het leven te krijgen. Dat is heel normaal. Daar hebben heel veel mensen last van. Niet tegen vechten en er over blijven praten. En schreeuwen mag ook.”
Lees verder op Ik mis je
