Ik ben gewoon one of the guys

We moeten stoppen met het opvoeden van meisjes als meisjes. Voed ze op met de boodschap ‘jij mag er zijn.’ Hierover sprak ik met Annemiek Schrijver in het programma ‘De ochtendkus’ van NPO Spirit.

Daan Westerink: Het duurt heel lang voordat mensen een nieuwe theorie, een nieuwe visie ontwikkelen. Over rouw, maar ook over vrouwen. Daar kan ik me wel eens druk over maken.

Annemiek Schrijver: Ja? Vertel eens.

Daan: Ik ken behoorlijk wat mannen van mijn leeftijd die heel wat minder strak in hun vel zitten dan ik maar die krijgen niet het advies te botoxen.

Annemiek: Krijg je dat advies van een vrouw of van een man?

Daan: Vrouw.

Annemiek: Want vrouwen houden elkaar ook klein he? Wat zou dat zijn?

Daan: Je mag je nek niet uitsteken. Je mag toch niet laten zien hoe goed je bent, ‘wie denk je wel niet dat je bent.’ Maar ik ben niet opgevoed als meisje. Ik ben opgevoed als jongen. Ik kende dat niet ‘voor een meisje is dat wel goed genoeg, later als je een man hebt.’
Stomverbaasd was ik toen ik ging studeren en allemaal dat soort opmerkingen hoorde van vriendinnen. Ze zeiden ‘jeetje, wat doe jij allemaal, wat ben jij vrij!’ Vrij? Ik ben gewoon one of the guys. Niet dat ik me jongen voelde, maar ik voelde me ook geen typisch meisje-meisje.
Ik denk dat we moeten ophouden om kinderen zo op te voeden. Voed ze niet op als meisje, niet als jongen, ook niet sekseneutraal, maar met de boodschap: jij mag er zijn. Mijn ouders deden dat. Zij moesten zelf op hun veertiende naar de fabriek en op de steiger. Arbeiderskinderen. In Twente. In de katoen gewerkt, allebei. Als metselaar en als naaister. Zij hadden tegen hun kinderen kunnen zeggen ‘jij bent een dubbeltje, je wordt nooit een kwartje’. Maar ze zeiden ‘waarom zou je geen kwartje zijn? Als jij wilt studeren, het zit erin, hard werken, doen, gaan.

Annemiek: Ik weet nog dat ik als kind niet begreep waarom jongens mochten lezen en meisjes moesten handwerken. Ik begreep het echt niet. En niet uit rebellie, maar ik snapte de regels gewoon niet. Ik heb eigenlijk mijn hele leven, als kind al, gedacht ‘er is een a4’tje met afspraken uitgedeeld maar toen was ik ziek’. En in plaats van dat je zo’n kind nou honoreert, van ‘nou dat is grappig, daar gaan we niets meer aan doen’, maar er wordt telkens maar in het hokje teruggeduwd!

Daan: Ik mocht geen misdienaar zijn. (Annemieke lacht). Ik moest bij juffrouw Veld twee keer in het jaar zes weken naaien. En de grootste beloning was achter haar naaimachine zitten. Maar mijn moeder was coupeuse en die wist allang, dat kind kan heel veel, maar niet handwerken (Annemieke lacht). En ik heb gepleit bij meneer Posthumus, in Wierden, in Twente, mag ik alsjeblieft bij u twee keer per jaar houtbewerken of kleien. Desnoods. Maar niet naaien!

Annemiek: Maar het mocht niet?

Daan: Het mocht wel.

Annemiek: Ah..

Daan: Wat jij zei, ik was wakker op het moment dat hij voorbij kwam. Hij zag het in mij. Hij heeft mij ook ingefluisterd.

Annemiek: Dat is belangrijk zo iemand op je pad. Een soort engel.

Daan: Hij zei ‘Daantje jij kunt worden wat je wil’.

Annemiek: Ben jij geworden wat je wil?

Daan: Ik word steeds meer mezelf.

Annemiek: Ben je aan het Daanen?

Daan: Ja. Voldaanen.

Annemiek: Niet ontdaan?

Daan: Nee!

Annemiek: Als je zo van het leven houdt, hou je dan ook van de wekker?

Daan: Ik schrok me altijd helemaal rot van de wekker. Maar ik heb nu een lichtwekker. Ik heb nogal eens last in het najaar van een winterdip, officieel geconstateerd, en sinds ik een geweldige lichtlamp heb, is het leven ook in de winter heel zonnig.

Annemiek: Het is half zeven en dan?

Daan: Dan is ie al een kwartier bezig. Er gaat een zonnetje op naast mijn kussen. Dus ik word heel rustig wakker. Het schijnt dat een wekker het slechtst is voor je hart. Hoe ouder je wordt. (Annemieke lacht). Als ik nu wakker word, ben ik al een half uur aan het sluimeren. Met vogelgeluidjes. En die zon, die is heerlijk.”

Annemiek: Wat een goeie tip! En wat raad je ons vandaag aan?

Daan: Om een eerste stap te zetten. In wat je ook wil doen. Je hoeft niet radicaal het roer om te gooien. Het begint met een stap.