Mijn eerste boek, ‘Leven zonder ouders’, verscheen vijf jaar geleden. In dat boek staan interviews met 61 volwassen zonen en dochters die vertellen over het leven met en zonder hun ouders. Zij vertelden hoe het was, te moeten leven zonder hun vader of moeder.
Ik wilde dit boek heel erg graag schrijven. Omdat een boek over volwassenen die op verschillende leeftijden hun ouder(s) verloren nog niet bestond. Omdat het weliswaar heel normaal is op een gegeven moment je ouders te verliezen, maar dat dit niet betekent dat je geen verdriet mag hebben.
Omdat je met het verlies van je ouders voorgoed een punt zet achter je eigen kind-zijn. Daarom. En om nog zoveel meer.
Voor sommige zonen en dochters was het verlies nog maar kort geleden, toen ik ze sprak. Anderen verloren – soms tientallen – jaren geleden een ouder. De een was kind of puber, de ander studeerde of was net moeder, maar ook mensen die veertig of vijftig plus waren, toen hun ouders overleden, vertellen hun verhaal.
Op 9 september 2007 uur zond Kruispunt (RKK) een reportage uit over de totstandkoming van het boek. Naast mijzelf komen 2 zonen en 1 dochter uit het boek aan het woord over het verlies van hun ouders. Staat ook nog steeds als een huis.
Laat een reactie achter