In het programma U Vandaag van RTV Utrecht praatte ik mee over de stroom negatieve reacties toen bekend werd dat in de Jaarbeurs 500 extra vluchtelingen worden opgevangen. De heftigheid van sommige reacties raakte me, vooral ‘je mag niet zeggen dat je tegen bent, dan sta je tegen de muur’.
Ik wil graag mijn hand uitsteken naar die mensen. Hun verhalen horen. Daarom deed de omroep een oproep om in contact te komen met degenen die zo luid roepen dat er in ons land teveel mensen zijn met problemen, en dat we niet ook nog eens vluchtelingen op kunnen vangen.
Waarom ik met deze mensen in contact wil komen? Omdat ik niet, zoals sommige politici, mee wil doen aan ‘wij’ en ‘zij’ denken. Aan polarisatie, aan bangmakerij, aan het belachelijk maken van anders denkenden, aan welke kant je ook staat. Mensen die zelf nauwelijks hun hoofd boven water kunnen houden, die hun wijk in no time zagen veranderen, die mag je niet wegzetten als achterlijk, als ze zeggen dat in hun wijk niet nog meer mensen opgevangen kunnen worden.
Ik wil de tegenstanders niet isoleren van de voorstanders. En dat is ook mijn boodschap aan de gemeente: luister naar inwoners, ook naar degenen die veel moeite hebben met de opvang van vluchtelingen. Achter heel veel weerstand zit een verhaal. Van niet gehoord worden. Van zelf hulp nodig hebben en niet krijgen. Verhalen van pijn, angst, onmacht. Die verhalen, die wil ik horen.
Ik geloof niet in je laten leiden door angst, wel in het luisteren naar verhalen. Dus ook naar de verhalen van mensen die pertinent tegen de opvang zijn van vluchtelingen. Al kan ik me daar niet in vinden. Daar gaat het niet om. Het gaat om de dialoog. Een mooie opdracht voor politici en voor mensen als jij en ik.
Ik zat trouwens naast Jan Donker van Stichting de Tussenvoorziening. Hij legde eerder in het programma de gevolgen van de Troonrede voor mensen die op of onder de armoedegrens leven. En welke potjes er zijn om hen te ondersteunen.
Laat een reactie achter