Slauerhoff was een profeet. Hij vertelde al in de jaren 30 van de vorige eeuw over engelen, over heimwee, over verlangen, over wanhoop en de combinatie van al die dingen. Voor iedereen die ging, voor iedereen die blijft dit gedicht.Verlangen
Wij wachten daaglijks dat morgen
Vrijheid aanbreken moet,
Om nooit meer te gaan in ’t verborgen
Terug – ons licht voorgoed.Gebeuren zal dit niet,
Zomin als een engel daalt
Naar streken waar verdriet
Tot wanhoop wrang verschaalt,Niet volgens onze orde:
’t Geluk wacht zijn eigen tijd
Om geboren te worden
Binnen de werkelijkheid.Maar ééns, door levensengte
Breekt haar rijk open, wijd…
Wij werden ingewijd
En weten sinds zij ons wenkte:
‘Ik kom op tijd.’
Jan Jacob Slauerhoff
Arts, schrijver en dichter.
* Leeuwarden, 14 september 1898 – † Hilversum, 5 oktober 1936
Hij staat erbij, met dank!
Blogwatcher schreef over vrijheid. En App volgens mij. En Arie? Hoogste goed. mooi als jij er ook over schrijft. Voor de vrijheid kom je altijd op tijd.
Vrijheid is het grootste goed. Waarom heb ik daar eigenlijk nog niet over geschreven? Rob heeft er in elk geval een infoblokje over.
De ernst, het haardvuur, de vrijheid. Om te kiezen. Ja, dat is winst denk ik.
Mooi gedicht, @Voordaan!
Geluk, vrijheid, wat is vrijheid? Hebben we wel vrijheid, hier op het VKblog? Is er überhaupt wel sprake van vrijheid, in NL, in de wereld?
Gedichten! Haardvuur.. buiten regen en wind… wij zorgen wel voor onze eigen vrijheid en gezelligheid!
Het bevalt me uitstekend dat als reactie op de BLUF-overval van de redactie mensen de ernst naar voren schuiven.
@Annette: Oorlog? Stel je niet aan zeg. Het is pas oorlog als twee partijen het ervan maken. Daar heb ik nog niets van gezien.
Echt prachtig!! Dromerige man, zo te zien? Maar arts ook, dat dwingt respect af.
Mooi mensen, en inderdaad, haardvuur, kaas, gedichten, port, en voor sommigen een frisje, ik ben erbij!
En toen de krenkingen begonnen
was ik al reeds opgestaan
om ze met al mijn woorden
lieflijk doorbloedig terug te slaan
o, breng mij dit alles
alle liefde ,alle pijn
en verwoord het met mijn passie
als robuuste witte maneschijn
Erg mooi Daan. Dit gedicht is na 3 keer lezen nog mooi en na 10 keer als maar mooier, maar nu blij ik even bij drie.
als je die foto van hem ziet, Intellegente, gevoelige beetje afwezige indruk maakt hij, groet Francis
@Rob
In mijn laatste artikel heb ik de namen genoemd, tenminste voor zover mij bekend. En Jacob neemt stapsgewijs afscheid en Guus slaapt.
ik zit er overigens al maar ik zie niemand!
Oef. Iemand gaat er vast nog een leeg stukje pcruimte aan wijden om aan te geven wie vertrok en wie niet. (missie lettercombinatie vermijden is gelukt)
Bloggers bedoelde ik – al krijg ik de lettercombinatie nauwelijks nog uit mijn toetsenbord.
Rob: bloggers bedoel je? Of geliefden? Of wie gaan er naar het kampvuur?
Wie gingen er eigenlijk allemaal?
COMPROMIS
De berg der stilte kan ik niet bestijgen
Door het verwarrend woud herinnering;
Dus wil ik onder zeil van mijmering
Voortdrijven op een zee van eeuwig zwijgen.
(Slauerhoff: ‘Al dwalend’)
RED
Alice, dat lijkt me heerlijk. Neem ik goede Portugese wijn mee, en Friese kaas.
goed idee!RED
Ik vind het zo fijn, zulke mooie gedichten.
Laten we bij het haardvuur gaan zitten, nu het nog winter is, en elkaar mooie gedichten gaan voorlezen.
nog 1 x-tje Marsman, uit het slot van het magnifieke gedicht "Tempel en Kruis":
zolang de europese wereld leeft
en, bloedend, droomt den roekelozen droom
waarin het kruishout als een wijnstok rankt,
ruist hier de bron, zweeft boven deze zee
het lichten van den creatieven geest.
(1939!)
Alles is altijd weer terug te voeren op de poëzie. Voor hen die dat willen zien: Ben ik traag omdat ik droef ben,/ Alles vergeefs vind en veil’ wordt in het Portugees: ‘Será que sou lento por ser triste,/ Porque tudo julgo inútil e vão.
En dat sluit weer aan bij jou Red, en ook bij Sjaal…is voor iedereen. Ik zal Branco toevoegen. Wanneer: als ik eindelijk weer eens thuis ben. Of me thuis voel?
Marsman en Slauerhoff hadden de zee gemeen. Marsman voorzag zijn eigen verdrinkingsdood. Marsman en Slauerhoff kenden elkaar en schreven elkaar ook. Zo dit gedicht "Berusting" van Marsman:
Tussen dit ogenblik en mijn dood
ligt misschien een lang leven;
ook een groot?
de hoop daarop heeft mij allengs begeven;
maar is groot of klein niet om het even
voor wie gelooft dat wij pas met den dood
gaan leven?
(heerlijk om weer even met poezie bezig te zijn)RED
…en gestorven in mijn geboortedorp (evenals Arnoni trouwens). Ja, zet maar wat van Christina Branco op de weblog als je wilt, hartverscheurend!!
Wilma, dit is dezelfde. Hij voer op de Nederland-Indië lijn. Kwam uit Leeuwarden (waar veel meer moois vandaan komt!) Zijn bekendste gedicht is Voor de verre prinses. En zijn werk is nu ook vertaald in het Portugees en het Fries, en wordt in die talen vertolkt door Christina Branco en Nienke Laverman. Zal de muziek eens op een blog plaatsen, een gedeelte ervan. Prachtig! Vooral Laverman bewijst dat het Fries Fado-taal bij uitstek is.
O Red, ik kan nog uren doorgaan met citeren. Deze van Bloem zal ik zeker noteren. Dank daarvoor!
Ontroerend en mooi. Het geluk wacht zijn eigen tijd…
Het roept veel emotie op.
En dan dat fotootje, met die ringetjes er nog in en een stempelafdruk. Hij is maar 38 geworden.
Was er later ook niet een zeevarende Slauerhoff? Ik zal eens op speurtocht gaan.
Bedankt voor dit schitterende gedicht.
ja, wat een mooi gedicht;je zou het niet zo snel van Slauerhoff verwachten vind ik, Voordaan maar eerder van J.C. Bloem(wordt ie nog wel gelezen?), de dichter die bij uitstek schreef over het verlangen; ken je het gedicht "DE NACHTEGALEN"? Het is maar heel kort:
Ik heb van ’t leven vrijwel niets verwacht,
’t Geluk is nu eenmaal niet te achterhalen.
Wat geeft het? – In de koude voorjaarsnacht
Zingen de onsterfelijke nachtegalen.
Maar Slauerhoff, ja naast Bloem, Marsman en Achterberg behoort hij tot mijn lievelingsdichters van die generatie.Mooie foto trouwens die je koos. Ken je de biografie van Wim Hazeu over Slauerhoff?? Die bevat een foto van een dode Slauerhoff. Zo wreed als de dood een gezicht schenden kan…
RED
Slauerhoff, daar haal je er eentje aan.
Ik ben er nog.
Maar wordt er wel moe van.
Overal al oorlog en nu hier ook al.
Leren we het dan nooit?
mooie dichtende dokter !