De lift brengt me naar de twaalfde verdieping. Met een zachte pling-plong schuiven de deuren open. Ik sta ietwat onwennig om me heen te kijken. Geen balie te zien. Aan het einde van de lange gang denk ik mensen te zien. Ik slik en ik stap. Slik-stap. Kijk rechts uit het raam. Zie de witte sluier die over de stad ligt.
Links krijg ik zomaar een inkijkje in het leven van mij vreemde mensen. Ze zitten bij elkaar in een huiskamer, zo lijkt het. Achter hen enorme ramen. Uitzicht op dezelfde een witte sluier en de stad. Zon schijnt naar binnen. Het is alsof je zo uit het raam weg kunt vliegen. Is hier niet de bedoeling.
Ik hoor mezelf lopen. Mijn hakken klinken hol. Dan doemt de balie op. ‘Gelukkig kerstfeest’ hangt op de deur van een kamer. Een gouden kerstboom in de hoek. Een blonde dame die heel veel interessants op haar beeldscherm ziet. Achter haar een collega die zachtjes praat. Kerstmuzak die net niet hoorbaar is. ‘Ik heb om half vier een afspraak’, zeg ik zo rustig mogelijk. ‘O ja’, zegt de dame die opkijkt van haar scherm, ‘met wie dan?’. Ze luistert en kijkt weer op haar scherm. ‘Ja, u bent mevrouw Westerink, en u heeft een afspraak. Neemt u maar plaats in de wachtkamer’. Ik ben geslaagd voor de eerste test: meld je voor de eerste afspraak op de polikliniek psychiatrie & psychologie
Naast me zit een mevrouw met holle ogen, of verbeeld ik me dat? Een vrouw tegenover me neemt mij heel aandachtig op. Of verbeeld ik me dat ook? Een kleine jonge man meldt zich bij de balie. Hij praat met de blonde vrouw, die mijn richting opkijkt. Ik kijk de andere kant op. Dan hoor ik ‘die mevrouw met de rode jas’. De kleine man loopt naar me toe en steekt zijn hand uit. ‘Mevrouw Westerink, komt u met mij mee?’ Hij loopt harder dan ik op hoge hakken bij kan benen. We ren-lopen door de gang. Dan zwaait hij een deur open. Wijst naar binnen en ik treed een lichte ruime kamer binnen. Met een fantastisch uitzicht. We gaan zitten.
‘Waarom zitten jullie in hemelsnaam op de bovenste verdieping van het ziekenhuis?’ vraag ik de jonge psychiater. Hij schiet in de lach. ‘Goede vraag, dat weet ik eigenlijk niet. Misschien omdat dit de minst populaire afdeling is van het ziekenhuis?’ Ik glimlach terug. ‘Ja, ik zou hier liever ook niet zijn’. Dan schakelt hij over tot de orde van de dag. En zegt dat ik via de huisarts ben verwezen. Wegens vermoedens van een winterdepressie. Zij raadde lichttherapie aan. En hij moet daar toestemming voor geven
Of ik maar wil vertellen hoe mijn dagen eruit zien. En de nachten. En hoe ik me voel. En sinds wanneer. En hoe mijn gevoel mijn leven beïnvloedt. En dat van de mensen om me heen. En of het de eerste keer is dat ik deze winterdip heb. Ik vertel emotieloos dat er een deken over mijn gevoelens ligt. Dat ik redelijk goed functioneer in gezelschap, maar dat ik thuis inklap. Dat de toppen steeds minder hoog worden, en de diepten steeds dieper. Dat ik niemand vertel over mijn gevoelens. Dat ik me terugtrek. Laat naar bed ga. Onrustig slaap. Dat ik me een aansteller vind. Dat mensen zo vaak zeggen dat het logisch is, mijn gevoelens in december. Door die dode ouders. Maar dat ik dat een slap excuus vind. Vooral omdat in de lente die gevoelens wegebben.
De jonge arts kijkt me aan en knikt. Vraagt of ik wel eens naar een tropisch land ga in de winter. De huisarts zei een week geleden lachend ‘sorry mevrouw, u bent in het verkeerde land geboren’. Toen kon ik als altijd met humor reageren. ‘ik zal een ticket naar Australië declareren bij mijn verzekeraar.’ Nu vraag ik me af of hij denkt dat ik gek ben. Ik zeg dat ik dat niet wil, voor twee weken vliegen naar een tropisch oord, dat ik decadent vind, maar dat ik tijdens mijn studententijd wel eens onder de zonnebank ging liggen. Na twee weken ging het dan al een stuk beter met me. Nu doe ik dat niet meer. ‘Is wintersport ook een optie?’, vraag ik. De arts kijkt me serieus aan. ‘Wintersport werkt heel goed bij een winterdepressie. De hele dag zon, met goede uv-straling, die ook nog weerkaatst wordt.’
Ik zwijg. Voel me gehoord, maar ook een beetje gek. Dat mag hier ook, gelukkig. De psychiater schuift op zijn stoel. ‘Ik denk dat u een winterdepressie heeft. Ik ga dan ook adviseren te beginnen met lichttherapie. Het is een beetje laat in het seizoen, maar als het werkt, dan kunt u volgend jaar al in september beginnen. Hoe vindt u dat?’ Ik stamel dat ik dat wel wil, dat ik haast niet kan geloven dat het zo simpel kan zijn.
‘De meeste winterdepressies verdwijnen als sneeuw voor de zon na lichttherapie. Ik hoop dat dit bij u ook het geval is. Wees alleen alert op de bijverschijnselen. Sommige mensen worden heel hyper, denken dat ze geen slaap meer nodig hebben, en dat ze helemaal voorgoed genezen zijn.’ Ik vraag hem of hij doelt op manisch gedrag. Hij beaamt dit. Ik zeg hem dat ik mijn lief zal vragen alarm te slaan als ik nachtenlang doordraaf en lampen wil gaan verkopen. Hij lacht. En brengt me vervolgens vliegensvlug terug naar de balie waar de blonde mevrouw me inroostert voor 10 sessies lichttherapie van 40 minuten per keer. Te beginnen na de kerst. En of ik een boek mee wil nemen. Met mijn ogen dicht genieten van de zon is niet de bedoeling. Dat is dan wel weer jammer.
Thuis is iedereen opgelucht. Mama heeft dus echt een winterdip. En krijgt lichttherapie. Mijn jongste zegt dat ik een zonne-dip heb. En dat zij er niet aan moet denken om voor een lamp te zitten. Dat het licht genoeg is in haar leven. Gelukkig maar. Sommige eigenschappen hoef je niet te erven.
Lees verder:
Daan Westerink, 23 december 2010
Daan hopenlijk voel je je snel weer wat beter door delichttherapie, en ik wens je dan ook heel veel zonlicht toe in 2011.
Ik heb zelf meer last van een zomerdip, maar wat geweldig als dit je kan helpen. Je bent niet gek, je hebt alleen wat zonneenergie nodig. Misschien kun je er een subsidie voor krijgen ? : )
Blew: Wat goed van je, die regelmaat!
Doortje: Jaa, dat voorjaar. Kom maar! Plaatje: Antoniusziekenhuis Utrecht, 1900 🙂
Isis: Her-ken-baar. Dank!
Thera: Misschien moeten we maar eens simultaan gaan lichtlampen 🙂 x
Ik vind je zo’n lieverd, wanneer je dit schrijft. Ik pak mijn daglichtlamp er ook maar weer eens bij. Hihi, ik haat winter en mijn humeur is beneden pijl, maar de dip is dit jaar om meerdere redenen afwezig. Ik word alleen chagrijnig van opstaan in het donker.
Beste Daan……
Je hebt het weer mooi beschreven…..ik herken veel….
en ja…..s winters is mijn gemoed ook zeer anders…..en helpt het als ik iedere dag consequent drie kwartier op een zelfde pad….door de velden een flinke wandeling maak….snel wandelen waardoor de bloedsomloop sneller gaat en er een stofje vrij komt……ook van de geuren genieten van vuren….of het vogelgeroep…allemaal positieve prikkelingen……..en dan in huis….minstens een half uur per dag mezelf ook achter een lichtbak zet….energy light van Phillips……
oppassen met alcohol en gezond leven…..t helpt allemaal…..
….t helpt allemaal….stukjes bij beetje om mn gemoed op te krikken…..
en…als de zon doorbreekt bewust mn gezicht er in……..
dat soort handelingen….
veel sterkte met jezelf in de winter….
straks wordt alles lichter……; ))))))
lieve late avondgroet!
succes ermee!
Ik ben niet depressief maar ik verlang al snel weer naar het voorjaar.
Prachtig plaatje heb je erbij gezet:)
Ik ben niet depressief, maar ik zoek wel steeds het licht op. Het enige voordeel van de vele sneeuw is de lichtweerkaatsing. Het maakt de donkere dagen voor kerst dragelijker. Bewegen in het licht, bij voorkeur tussen 10 en 3, is wat ik mijzelf opdraag.
Sterkte en plezier!
Dag Jack, dank voor je nieuwe reactie. mooi, je ervaringen met Vipassana meditatie. Ja, ik ben ook positief over meditatie, gebruik het zelf tijdens de begeleiding van rouwgroepen. Het is lastig in een paar woorden uit te leggen wat goed voelt en wat niet. Maar weet dat ik waardeer wat je schrijft.
Dag Demio, fijn, je reactie, en herkenbaar. Haal de lamp maar weer tevoorschijn, if you need it honey!
Moonfairy, ik heb via de huisarts een verwijzing gekregen. is wel even een inspanning (moe, moe, moe en kwetsbaar), maar ik wil graag weten wat er aan de hand is en of lichttherapie werkt. Kan het je aanraden het op deze wijze te doen, aangezien je dan ook begeleiding krijgt. Goede lamp, wetenschappelijk getest, schijnt http://www.goodlite.nl/litebook-elite-lichttherapielamp te zijn. Maar is wel duur. Sterkte!!!
Mooi beschreven Daan. Ik weet alles van lichttherapie 🙂 Jaren geleden al een eigen lamp gekocht, maar eigenlijk zou ik er nu ook weer achter moeten gaan zitten.
Het werkte bij mij al naar een paar keer.
@Daan: normaal gesproeken reageer ik geen twee keer op eenzelfde bericht omdat ik zelf het gevoel krijg drammerig te worden. En dat is het laatste wat ik wil zijn. Elk mens is zoals hij/zij is geschapen en we hebben allemaal onze eigen weg in dit leven te bewandelen.
Toch wil ik eventjes terugkomen op de meditatie. Ik doel in deze dan op de Vipassana meditatie. Het is een (geestelijk) actieve meditatievorm waarin je oefent de zaken te accepteren zoals ze zich aandienen en je te realiseren (écht voelen) dat het tijdelijk is.
De reden dat ik het toch nog even aan je wilt melden is omdat ik weet dat het veel mensen met zeer uiteenlopende problemen helpt. Ik heb dan voorbeelden in gedachten van mensen die chronische pijnen hebben en het hele medische en alternatieve circuit zonder succes hebben afgestroopt. De pijn gaat niet weg, maar hij is niet meer zelf “ZIJN” pijn. Of
Een Spaanse jongeman die ik er al twee keer ontmoet heb die overvallen wordt door diepe depressies die suïcidaal zijn. Hij was daar ooit ook eens een keer voor opgenomen. Nu redt hij zich met deze meditatie. Hij heeft geleerd dergelijke aanvallen te voelen aankomen en mediteert dan vaker dan strikt noodzakelijk is. Hij gaat wel twee keer per jaar naar een tiendaagse cursus.
Of de ontelbare onthechtingproblemen van (echt)scheiding tot dood van geliefden in al haar oneindige variaties. Iets waarvan ik denk te weten jij je ook mee bezig houdt en erg veel van weet.
Maar goed, ik moest het even aan je kwijt. Sorry : -)
Masseren of gemasseerd worden zijn inderdaad maar zeer korte termijn zaken en kunnen denk ik ook op dergelijke momenten precies anders uitpakken dan bedoeld. Maar dat weet je meestal zelf het best.
Succes met de therapie en nu je het weet, kan je een volgens jaar er ook op tijd mee beginnen
ik denk dat ik het ook heb
misschien logisch als je veel schildert
buiten
ik ga er zeker over na denken
jij sterkte, en veel Licht gewenst in het Nieuwe Jaar
lfs Moon
Dag Jack, dank voor je bemoedigende woorden. Buiten zijn is inderdaad aan te bevelen, met je gezicht recht tegen de zon inlopen ook. Maar het is niet voldoende. Chemisch verhaal, te weinig zonlicht, en dat ga ik proberen goed te maken met lichttherapie. Wat goed dat meditaties helpen en massages ook. Als ik me zo voel heb ik daar juist helemaal geen behoefte aan. Het lijkt dan wel of de pieken (positief en negatief) nog hoger worden, en dat voelt niet goed. In het voorjaar, dan lukt dat juist allemaal weer wel. Nog meer aanwijzingen dat ik licht nodig heb. Dank voor je reactie en fijne dagen.
Lieve, lieve Els. Wat heerlijk dat ik jou irl even kon omhelzen. En wat lief dat je daar dan staat met je lieve aanwezigheid en bezorgdheid. Je bent een wijze vrouw. Wij gaan na jouw boekpresentatie samen eens even de zon pakken. Liefs, Daan
Dag lieve Daan,
Je hebt je lichtreis mooi beschreven.
Fijn ook om je even irl te zien.
Laat je je op een rustig moment nog eens inspireren door filosoof Joke Hermsen?
Verder wil ik nog een gedachte met je delen.
Je weet dat ik, net als jij druk ben op het virtuele net
(sociale media, twitter, blogs, netwerken etc. de hele mikmak)
Onlangs kreeg ik een brainwave van mensen uit oerculturen die niet willen dat je een foto van ze maakt.
Zo houden ze hun eigen beeld in tact. Ze bewaren hun eigenheid, heelheid zo je wilt.
Daar moet ik soms aan denken in relatie met hoe druk wij ons manifesteren op het net en er virtueel een tweede leven op na houden. ik vind het moeilijk om in woorden te zeggen. Maar heeft het iets te maken met uiteen vallen? Jezelf kwijt raken? Contact met je ziel verliezen? Dat het ten koste van je heelheid gaat?
ik weet het niet precies, maar ik vind het voor mezelf een inspirerende gedachte en het moedigt mij aan regelmatig gas terug te nemen. Zoals we al bij de keukendeur uitwisselden: het gaat om balans.
Veel licht voor jou in deze donkere dagen en ook een licht bestaan in 2011!
@Daan: een moedige en openhartige bijdrage. Ik hoop van harte dat je baat zult hebben bij die therapie. Ik heb er wel goed dingen over gehoord.
Van verschillende kanten heb ik ook begrepen dat het kan helpen om op een zonnige dag een (lange) wandeling te maken waarbij je met je gezicht tegen het zonlicht in loopt, zodat het zonlicht maximaal bij de ogen binnen kan komen.
Zelf heb ik geen last van wisselende seizoenen (sterker, ik geniet er van), maar als ik me niet prettig in mijn vel voel helpt meditatie en massages (geven of ontvangen) mij altijd wel wat. Vooral de meditaties helpen mij met het relativeren van mijn stemming op dat moment. Het geven van een liefdevolle en warme aanraking aan een ander mens – die dat ook goed weet te ontvangen – ervaar ik ook als emotioneel, zo je wilt spiritueel helend.
Dag Helena, buiten wandelen is zeker prettig, maar het is niet licht genoeg. Het duurt even voordat de therapie aanslaat, daarom beginnen ze inderdaad volgend jaar een paar maanden eerder. Ook dan: twee weken, dan weer twee maanden niet, twee weken, enzovoorts.
Dag Kitty, er zijn goede lampen te koop, wetenschappelijk getest, en die kosten 230 euro. Eerst zien of de lichttherapie bij mij werkt, dan kijken wat ik volgend jaar doe. De beste lamp voor thuisgebruik schijnt deze te zijn: http://www.goodlite.nl/litebook-elite-lichttherapielamp
Ik vind het van mezelf decadent om voor slechts een weekje naar een tropisch eiland te vliegen. Dan liever twee maanden naar Spanje. Lijkt me zalig 🙂 Mijn eigen keuze. Ik veroordeel de keuze van een ander niet! Groet, daan
Zijn die licht-therapie-lampen niet te koop voor iedereen? Een beetje meer licht kan voor niemand kwaad.
Weggaan decadent? Waarom dat? Wij waren al van plan tijdens de AOW weg te wezen uit Nederland. Naar Spanje bij voorbeeld. Ik vind dat slim en niet decadent 🙂
Succes met de therapie. Zal vast goed gaan!
mooi geschreven!
ik vraag me af hoe het dan gaat als je op een zonnige winterse dag buiten bent geweest (bijvoorbeeld afgelopen maandag). Maar ik denk dat het een kwestie is van een aantal keren lichttherapie voordat het werkt anders zouden ze volgend jaar niet al in september beginnen. Sterkte in ieder geval.
Dank je maria-dolores! Bij mij werkt het leuke dingen doen niet genoeg. maar ik ben nu wel vaker buiten. Groet! Daan
Als die lichttherapie helpt, is het een geweldige oplossing!
Zelf heb ik in de winter ook baat bij leuke dingen doen, of voldoende leuke dingen om me op te verheugen… En da’s in de winter vaak moeilijker dan in de zomer.