“Ik weigerde zelfs om aan mijn moeder te denken, want waarom zou dat helpen? (…) Maar op een gegeven moment, na 20 jaar, kwam alle rouw eruit.” De Britse krant The Daily Telegraph publiceerde op 17 april 2017 een openhartig interview met prins Harry over de dood van zijn moeder, prinses Diana. Volgens rouwdeskundige Daan Westerink is het erg belangrijk voor lotgenoten.
“Het is een enorme erkenning voor mensen die ook jong een vader, moeder, broertje of zusje hebben verloren en die ook nooit aan rouwen zijn toegekomen”, zegt Westerink, die kinderen en gezinnen begeleidt met rouwverwerking. “Die horen dan van prins Harry dat je er best hulp bij kan zoeken.”
In het interview vertelt de 32-jarige prins dat hij meerdere keren psychologische hulp heeft gezocht. “Zelfs meer dan een paar keer. Het is geweldig.” Dat een publiek figuur zich kwetsbaar opstelt over dit onderwerp, noemt Westerink “een hart onder de riem” voor lotgenoten.
De Britse prins Harry verloor zijn moeder, prinses Diana, in 1997. Deze foto van hen samen is genomen in 1986.
Prinses Diana verongelukte in 1997 in Parijs, Harry was toen 12. Dat is een lastige leeftijd, volgens Westerink, omdat (beginnende) pubers zich proberen los te maken van hun ouders. “En dan maakt zijn moeder zich los van hem, op zo’n traumatische manier.”
De puber komt op dat moment voor een ingewikkelde dubbele taak te staan, vertelt Westerink. “Ze moeten op eigen benen leren staan en een groot verlies verwerken. Je ziet dan ook vaak bij jongeren, dat ze het niet direct verwerken, terwijl veel mensen dat wel graag zien.”
Harry werd vaak weggezet als levensgenieter en feestbeest. De rouwdeskundige hekelt het omgaan van de media met de jonge prins. “Waarom mag je niet feesten, een week na het overlijden van je moeder? Is dat verboden? Moet je eerst openlijk rouwen of mag je ook het leven een beetje door laten gaan?”
Twee decennia heeft Harry dat laatste dus gedaan. In het interview vertelt hij dat hij pas de laatste tweeënhalf jaar weer greep op zijn leven heeft gekregen. “Niet iedere jongere wordt depressief van het overlijden van een ouder of dierbare, dus je hoeft ze niet allemaal meteen naar een therapeut te sturen”, zegt de rouwdeskundige. “Maar als het heel lang duurt, zoals bij Harry, dan moet je een keer ingrijpen.”
Het advies kan zelfs nog concreter: je moet hulp gaan zoeken als er een half jaar niets ‘verbetert’ aan je gevoelens, zegt Westerink. “Dus als je blijft denken: het leven is niets meer waard. Of als je pertinent blijft weigeren om het erover te hebben, dan is het na een half jaar wel goed om hulp te vragen.”
Dat prins Harry zijn leven op de rails heeft, is overigens niet alleen te danken aan zijn therapeuten. Hij is namelijk ook gaan boksen als “goede manier om agressie kwijt te raken”, vertelt hij tegen de Britse krant.
Laat een reactie achter