Werkende moeders zijn slechte moeders

foto

ONTDAAN
Het stond er echt, in de Trouw van afgelopen zaterdag (22 oktober 2005): Werkende moeders zijn slechte moeders. Geschreven door een redacteur van het blad J/M, vakblad voor ouders.

Ik ben zelf moeder(…) en ik werk. Hieronder mijn boze reactie naar Trouw en J/M en de reactie van de redacteur in kwestie.

Geachte redactie,

Afgelopen weekend kregen werkende moeders in dagblad Trouw een veeg uit de pan van een redacteur die notabene werkt bij uw tijdschrift J/M.
Kop van het artikel: Werkende moeders zijn slechte moeders….

Haar artikel is een steek in de rug voor al die vrouwen en ook mannen die werk en moederschap combineren, zoals ik, voor die moeders voor wie werken geen luxe is, voor vrouwen die heel legitiem willen werken naast het moederschap. Ook vind ik het heel slecht dat in het artikel ouders zelf niet aan het woord komen, laat staan de kinderen van werkende ouders.

Bovendien: opvoeden is niet alleen een taak van vrouwen! Waarom krijgen de mannen geen veeg uit de pan, of hun werkgevers! Ik ben zelf een een werkende moeder. Ik combineer werk en het ouderschap. Samen met mijn mannelijke partner. Wij werken beiden parttime. Onze kinderen zijn beiden op een creche geweest, bij een oppasmoeder, bij de naschoolse opvang en nu vangen mijn partner en ik ze zelf op na schooltijd.

Wij hebben altijd een veilige omgeving voor de meisjes gecreeerd, met vaste mensen, heel veel liefde en zorg om hen heen. Zowel destijds op de creche als nu tijdens en na school zaten/zitten de meiden goed in hun vel, met goede en slechte dagen. Ben ik een betere opvoeder dan de leidster op de creche? Doet mijn man het qua opvoeden beter dan de juf op school? Dat zou ik niet zo een twee drie kunnen zeggen. De meiden weten heel goed wie hun vader, moeder, juf en leidsters is en waren. Dat is heel duidelijk. En oma en opa zijn er ook nog. En die duidelijkheid is belangrijk. Wij vinden al deze mede-opvoeders ontzettend waardevol.

It takes a village to raise a child, een Afrikaans gezegde, vat exact samen wat ik bedoel. Als mijn partner of ik wegvallen, staat het netwerk om onze meiden nog overeind. Daarbij komt dat onze meiden zien dat moeders en vaders kunnen werken en zorgen en dat er verschillende volwassenen ontzettend veel om ze geven. Samengevat: Opvoeden is een taak van BEIDE ouders, niet van moeders alleen. Vaders moeten (tijdelijk of niet) parttime kunnen gaan werken als zij willen zorgen, nu is dat vaak onmogelijk door onwillende werkgevers.

Leidsters en andere mede-opvoeders moeten niet op één hoop geveegd worden als niet deskundig. We hebben ze zo verschrikkelijk hard nodig! Samen moeten we voor een stabiel, veilig en rustig leven voor onze kinderen zorgen, met veel ruimte voor ongestoord kind kunnen zijn! Ik hoop bovendien dat zij beseft dat zij met haar artikel ook JM in een kwaad daglicht stelt.

Vriendelijke groet, Voordaan

Antwoord van de redacteur:
Woensdag 26 oktober,

Beste mevrouw,

Als u mijn stuk goed had gelezen had u gemerkt dat ik er helemaal niet voor pleit dat moeders weer terug worden gestuurd naar het aanrecht. ( ik citeer: Hebben wij het nu allemaal gedaan? Natuurlijk niet! )
Ik geef toe dat de kop misleidend is, en helaas heeft de door Trouw geschreven introductie nog een schep bovenop gedaan. Waar het mij – als werkende moeder van drie jonge kinderen – om gaat, is dat veel deskundigen zeggen dat sinds moeders zijn gaan werken, kinderen in de knel zijn gekomen. Dat wil niet zeggen dat moeders moeten ophouden met werken – een conclusie die ten onrechte nog wel eens wordt getrokken – , maar wel dat er meer rust moet komen voor kinderen. En dat kan alleen als een van de ouders bereid is om minder te gaan werken – of dat de vader of de moeder is maakt mij helemaal niet uit.
Gelukkig wordt er in de meeste Nederlandse gezinnen niet fulltime gewerkt door beide ouders. Dat kan omdat er goede parttime werkmogelijkheden zijn. Maar in plaats van deze situatie te koesteren wijzen wij steeds naar het buitenland en zwepen wij ouders op om meer werk aan te nemen en kinderen van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat op te vangen. Daarmee zet je kinderen op de tweede plaats en dat vind ik geen goede ontwikkeling.

Donderdag 27 oktober

Aan de redacteur:

Geachte mevrouw, In de eerste plaats hartelijk dank voor uw persoonlijke reactie, ik moet zeggen dat me dat zeer goed doet. Dat ik kritiek heb op het artikel, betekent niet dat ik uw stuk niet goed heb gelezen.

Ik heb na het lezen werkelijk tien minuten met de krant op de grond gezeten, al starend naar de letters. Heb het toen weer opgepakt en opnieuw gelezen. Ik hoopte zo op de nuancering, maar behalve de zin hebben wij moeders het dan weer gedaan: nee, kwam die mijns inziens niet.

De tendens van het stuk: kinderen hebben het te druk, is althans op mij niet duidelijk genoeg doorgekomen, dat moge duidelijk zijn. Over die tendens zijn we het blijkbaar eens. Ook ik ken ze: de kinderen die drie clubjes per week hebben, en naschoolse opvang et cetera. Dat lijkt ontzettend druk, en mijn keuze is het niet. Mijn kinderen willen zelf niet eens zo’n druk programma. Sommige kinderen staan echter wel te trappelen, en lijken het prima aan te kunnen: school, thuis en sport- en hobbyclubs. Net zoals sommige ouders. Waarbij ik wil opmerken dat ik bij twee thuismoeders in de buurt woon, wier koters een drukker programma hebben dan die van menig werkende ouder. Maar dit terzijde.

Ik geloof niet dat wij ouders opzwepen om steeds meer werk aan te nemen. Ook geloof ik niet dat je kunt stellen dat veel werkende ouders hun kinderen op de tweede plaats zetten. Ik ken veel ouders, werkende en thuismoeders- en vaders, en over het algemeen zijn alle partijen betrokken ouders. Daarbij is het voor sommige ouders geen luxe om te werken maar bittere noodzaak. We kijken vaak naar het buitenland, bijvoorbeeld België en Scandinavische landen, omdat daar werkende moeders heel gewoon zijn.

In ons land werden door het calvinisme, door de kostwinnerstoeslag in het verleden moeders thuis gehouden. Door heel hard knokken van vrouwen en mannen is deze situatie gewijzigd. Helaas verdienden vrouwen nog steeds veel minder in dezelfde functie dan hun mannelijke collega’s Nog steeds stoppen na de bevalling van hun eerste kind zo’n 50 procent van de vrouwen tijdelijk met werken. Na de geboorte van het tweede kind stopt 70 procent, al dan niet tijdelijk. Van alle werkende vaders werkt slechts 4 procent parttime.

Wat zeggen deze cijfers? Dat de lat scheef ligt. En dan kijk je inderdaad naar het buitenland, waar de bijdrage in kinderopvang vaak veel lager is, zodat de drempel om te gaan werken ook lager is. Ook is in bijvoorbeeld de Scandinavische landen de ouderschapsverlofregeling veel beter geregeld, ook voor vaders. Nu hebben kinderen het blijkbaar te druk, en de eerste waar naar gewezen wordt, ook in uw artikel, zijn de werkende moeders… Jammer.

Ik zou zo graag een artikel lezen over werkgevers die weigeren hun mannelijke werknemers een parttime contract te geven. Over mannen die willen zorgen, maar toch bergen werk naar huis moeten nemen. Enkele reacties van collega’s op zorgende vaders: · zo, neem je een vrije dag? (als je je kind op tijd van de crèche wilt halen) · He, wil jij geen carrière meer maken (als je van een vijf naar vierdaagse werkweek bent gegaan, nota bene met behoud van uren en taken). · lekker dagje vrij morgen? (collega’s die de zorgdag als vakantie zien) · Dat is jouw probleem, daar moet je vrouw maar voor zorgen (als een kind ziek wordt en jj wordt gebeld) · nee, parttime werken gaat echt niet (in een bedrijf waar vrouwen wel 4 dagen mogen werken).

Goed, genoeg, ik wil u helemaal niet aanvallen, ik vind het zelfs jammer dat uw artikel in ieder geval op mij niet goed is overgekomen.

Hartelijk dank voor het beantwoorden van mijn vraag, beter had deze niet beantwoord kunnen worden. Vriendelijke groet, Voordaan

Over Daan Westerink 515 Artikelen
pedagoog (MEd), rouwdeskundige, docent en onderwijsontwikkelaar, publicist, mediator, trainer en social media expert.

11 Reacties

  1. Avatar van Voordaan
    Dag moeder. Helemaal mee eens!!! Is bedacht door een man denk ik. Je hoort nooit de term werkende vader. Het zegt iets over het al dan niet betaald worden voor je werkzaamheden. Groet, daan

  2. Avatar van moeder
    Wat een rare term "werkende moeders"; alsof een moeder an sich niet werkt. Deze moeder werkt zo’n beetje 24 uur per dag.

  3. Avatar van Jasper
    Wat een huilverhaal, ik ben ook een man die werk en moederschap combineert en ik bak er niks van!

  4. Avatar van Voordaan
    @Alice: ik kan me er alleen maar bij aansluiten….Laatst nam iemand weer het woord oppassen in de mond, doelend op een vader die een dag voor zijn kroost zorgde. Nou ja, heb jij ooit een moeder horen zeggen dat ze op haar kinderen past???Ik moet er ook wel een beetje om lachen hoor. We zijn het zo eens, waar zijn die vaders nou!

  5. Avatar van Alice
    Beste voordaan,

    leuk stuk!

    De emancipatie lijkt soms wel eens doorgeslagen,
    de vrouwen kunnen inderdaad alles wat een man ook kan. De vrouw zit niet meer met de armen over elkaar te wachten tot manlief thuiskomt om een of andere klus in huis te doen. Dat kan zij zelf!
    Mijn idee is dat waar het op opvoeden aankomt de vrouw nog steeds als hoofdverantwoordelijke wordt gezien, tenzij ze in het ziekenhuis ligt.
    De vrouw kan alles net zo goed als een man, maar de verantwoordelijk voor dat "alles" moet wel worden gedeeld met de partner.
    Voor veel mannen lijkt het nog een hele klus om dit in te zien in de prive sfeer, vandaar dat zij die houding meenemen in hun werk.

  6. Avatar van Voordaan
    @JB, de reactie boven die van Wilma (anoniem) was gewoon van mij! Mijn laptopje herkent mij nog niet elke keer als ik inlog…

    @Wilma, dank voor je morele steun! Ja, was een e-mailwisseling…Vindt het trouwens wel eens frappant hoe ook vrouwen elkaar onderuit kunnen halen. Ook op de werkvloer. Maar goed, er is ook heel veel moois in de wereld, buiten schijnt de zon en zoals Janine ooit zei: soms ligt er zomaar een bloem in een omgekeerde hoed… Fijne dag!

  7. Avatar van wilma
    Goede briefwisseling (neem aan via de e-mail). Ik ken ook een vader die parttime ging werken in een financiële-journalistieke functie om voor zijn zoontje te zorgen, samen met zijn parttime werkende vrouw. Zijn ervaring was niet gunstig, hij kreeg allerlei informatie niet en doorgroeien in deze functie was uitgesloten. Hij heeft dat als zeer ontmoedigend ervaren.
    Blijven discussiëren over dit onderwerp, het is de moeite waard! groeten van W.

  8. Avatar van anoniem
    Dag JB,
    Geweldige term, thuisblijvendewerkende moeder. Ik vind hele waarheden sowieso het wantrouwen waard, maar dat heb je denk ik al wel begrepen uit mijn schrijfsels. Ik denk dat er geen recept is voor een gelukkig kind of moeder of vader…

  9. Avatar van JB
    hallo Voordaan,

    Ja, er wordt kan heel verschillend gedacht worden over al dan niet thuisblijven/werken van vaders zowel als moeders.

    Persoonlijk vind ik het niet makkelijk om er een afgebakend standpunt over in te nemen.
    Mijzelf zie ik als een thuisblijvendewerkende moeder. Ik eet van twee wallen. Tot nu toe lukt het redelijk mijn werkzaamheden met het welzijn van met name mijn jongste kind te combineren. Hij gaat gewoon mee/is erbij aanwezig, of ik plan mijn dingen op tijden dat er anderen in het gezin thuis zijn.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.




WordPress Anti-Spam door WP-SpamShield