Taak 1 – de gedichten

Leo Fijen vroeg me of ik voor zijn bundel ‘Leven met de dood’ vijf gedichten wilde uitzoeken. Die inspireren, en anderen wellicht houvast bieden. En nu zit ik dus al een week al mijn dichtbundels (tientallen) door te spitten, en ik kan maar niet tot een definitieve keuze komen. Door dit alles heb ik ook mijn eigen schrijfsels erbij gepakt. Ik heb altijd veel geschreven – mijn manier van omgaan met heftige gebeurtenissen, en dus ook over de dood van mijn ouders. In dagboeken, later op blogs, maar ik schreef ook mini-novellen en gedichten. Die heb ik bij elkaar gelegd, en sommige gedichten raken me ineens weer keihard. Alsof ik ze voor het eerst lees. Blijkbaar heb ik ze diep weggestopt. Maar dat hoeft niet. Deze gedichten komen (waarschijnlijk) niet in de bundel van Leo, maar ik wil ze wel op mijn eigen blog plaatsen.

Dit is de eerste. Geschreven in januari 2001, een maand na de dood van mijn vader (Johan Westerink – 1937-2000).

Taak 1

Ja, daar ben je,
ligt zo stil maar
ik herken je wel.

Ingeslapen en nooit meer
wakker, helder, vrolijk.
Je adem voorgoed gestold.

Geen haast, het is te laat:
hoofd op je borstkas,
daarbinnen is het helemaal stil.

Stiller dan ik dromen kan:
dit is het dit is je dood.
Zoals je droomde dat het was.

Daan Westerink, januari 2000

Over Daan Westerink 515 Artikelen
pedagoog (MEd), rouwdeskundige, docent en onderwijsontwikkelaar, publicist, mediator, trainer en social media expert.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.




WordPress Anti-Spam door WP-SpamShield