[L]
We ontmoetten elkaar tijdens een college Sociologie. Een hele zaal vol HBO-studenten die wetenschappelijke kennis aangereikt krijgen en dan toch de hele tijd gaan zitten kletsen: ergerlijk. Dus zaten wij beiden vooraan. Oren gespitst. Het viel me pas op dat hij er ook was toen ik op een dag naast hem zat. We keken beiden achterom na het zoveelste lachsalvo dat van achteruit de zaal kwam. Diep fronsend keken we elkaar aan en schoten in de lach. Beiden geheel in het zwart gekleed. De kleren van hem waren veel minder vaal dan die van mij. En daar maakte ik een opmerking over. Hoe doe jij dat? Nou, gewoon, met Dylon, 1 broek en 1 t-shirt per wasbeurt. Aaaa, zo doe je dat! Vervolgens werden de ogen en oren weer gericht op de kennis.
Setje
Al gauw werden we gezien als setje. Jongen en meisje, vaak samen: dat moet een stel zijn. Zijn jullie verliefd? Nee, dat zijn we niet. Echt niet? Nee echt niet. Is hij homo dan? Nee, hij heeft een vriendin. Maar als die er niet zou zijn geweest? Nou niks, ik ben niet verliefd op hem! Wij zijn gewoon vrienden! Dat kan niet, je moet eerst aftasten hoe het zit met de seks. Nou, nee dat hoeft niet. Hij is gewoon mijn beste vriend.
Maar zo gewoon is dat ook weer niet. Ik ken namelijk niemand die én van de Carmina Burana van Orff én van Ja Zuster Nee Zuster én van Stevie Nicks, Cocteau Twins, The Cure én pure disco houdt. Het was alsof ik een tweelingziel ontmoette. Ik ging er haast van vliegen.
Vleugels
Vleugels krijgen van vriendschap, van zielsverwantschap, je zou er met liefde celibaat van gaan leven. Wij zweefden ervan. We vlogen door de kamer heen om te lucht-dirigeren. Zaten bij elkaar op schoot om het verhaal van de Carmina Burana uit te beelden. En omdat ik me zo vaak versliep logeerde ik er ook als er tentamens gemaakt moesten worden. In een ander bed. Mijn familie snapte het niet helemaal, mijn schoonzus zei eens: Ja maar hoe zit dat dan, hoe vindt P. het dat je met hem omgaat? Nou, mijn lief snapt het helemaal. Mede daarom is het ook mijn lief.
Muziektapes versus MP3
Natuurlijk is er in de afgelopen 18 jaar nogal wat veranderd. Hij woont niet meer in Utrecht maar in Spanje. Ik ben getrouwd met een kaaskop, hij met een Spaanse schone. Waar we eens een schrift aanlegden voor onze zieleroerselen, die op en neer naar Spanje werden gestuurd, zo msn-en we tegenwoordig. Dat heeft hij me geleerd. De muziektapes zijn mp3 bestanden geworden. Maar nog steeds zijn we de beste vrienden. Ook op grote afstand is dat heel goed mogelijk. Mijn kinderen springen overeind als hij langs komt, wat regelmatig gebeurt. Ruziemaken kunnen we ook, som vliegen er ineens mails en brieven voorbij vol vragen. Net als meiden onder elkaar. Maar dan anders. En daarna maken we het weer goed.
Wij tweeën: wij nemen nooit afscheid, want geen van ons gaat echt weg.
Niet als verliefd stel maar als geliefd stel Wat zoet! Maken ze daar ook mooie seniorenwoningen voor? Voor geliefde stellen? Ik wil ook, maar nog heeeel lang niet!
Zo een heb ik ook. Wij hebben elkaar beloofd dat we samen gaan wonen als onze echtgenoten zijn overleden. Niet als verliefd stel maar als geliefd stel. Ik hoop alleen dat dat nog heel lang duurt voordat zover is.
En Alice komt er helemaal achteraan gehobbeld…..
Leuk verhaal, ik kan mij goed voorstellen dat je deze vriendschap koestert.
die laatste zin is lief!
Echte vriendschap staat los van sexe…
mijn beste vriendinnen zijn vrouwen. Ik heb 2 vrienden. De ene is mijn ex Pieter van 25 jaar geleden en de ander is mijn grote broer Sjaak. Vriendjes worden met een ex, daar kan je een log over schrijven! Seks blijft ver op de achtergrond wel een rol spelen. Die vertrouwdheid met dat lichaam, die bijzondere intimiteit enzovoort…. Met mijn broer is die sterke familieband, de bloedband die altijd meespeelt. Groot loyaliteitsgevoel.
De Carmina Burana is overigens de enige klassiek cd die in mijn kast staat 🙂
Dag Roestenburger, ik heb je hier gemist! Ga je weer wat schrijven? Over Els bijvoorbeeld, in de lijn van dit artikel? Wilma en ik hebben het ook gedaan. 🙂
Ronald! Terug in het Hollandse of reageer je vanaf je warme eiland? jou beste vriend is Els. Prachtig. Hoe lang kennen jullie elkaar?
Mijn beste vriend is Els, een vrouw. Een heerlijke vrouw met wie het lachen en bomen is. Zonder haar is er zo veel minder kleur.
Wat een toplog!!!!! Compleet met muziek, beeld, goede tekst, en vooral een fantastische inhoud.
Geweldige, bijzondere vriendschap. Zoals het bij jullie is maakt het helemaal niet uit wie er man of vrouw is en waarom. Dat is het gave eraan.
mooi. groeten, Henk.
Dank dank! (samen met u onder een paraplu had er ook onder gekund, maar dat bewaar ik maar even voor later…)
Yep! Carmina Burana en dan Casey horen… 😉
Toch een geweldige mix van wat je wilt vertellen, Voordaan!
Ja, heel bijzonder Helena. Vooral ook omdat ik weet dat ergens, een paar duizend kilometer van hier iemand ademloos heeft zitten lezen om daarna niet te weten wat te zeggen. Een stilte die rondzoemt, waarvan ik weet dat het een heel mooi gevoel is.
Ehum, streep de woorden "te hebben" maar weg in mijn vorige reactie!
Mooie vriendschap Voordaan! Het is leuk om ook goede vrienden te zijn met mannen te hebben! Maar wel heel bijzonder als je beste vriend(in) een man is!!
Hij staat online: http://www.volkskrantblog.nl/pub/blogs/entry.php?id=25289
Ik ben begonnen met schrijven hoor. 🙂
medio 2007 zoals dat bij wegwerkzaamheden heet!
Jahaa! Nog een sneeuwbal!
Dit doet me aan Rudy denken, een vriendje van vroeger. Ik zal er een stukje over maken.
En wanneer voeg jij je ook weer bij haar? En nu jij liefde hebt: Tijdrover heeft het in zijn blog over de liefde. Ik vind het juist prettig om niet symbiotisch te zijn met mijn partner. Anderen willen niets liever…
Je moet het zo zien: nu er liefde is, hoef ik niet meer zo nodig. Ik ben tevreden, ik ben ‘compleet’, al woont Silvana in het diepe zuiden van Italië.
Misschien nog niet zo’n slecht idee!
App, mooie ode schrijven over die vriendschap?
Interessant Krokodil!!!!! Dus nu de liefde er is, is er ruimte voor vriendschap met vrouwen. Ja, werkt dus bij iedereen anders ;-)))
Beiden vertrokken voor studie naar elders. Kregen daar andere vrienden en spraken elkaar steeds minder. Langzaam doodgebloed zeg maar. Wel jammer!
Ja precies, dat bedoel ik.
En App, waarom stopte het?
Krokodil, bedoel je dat je het nu wel kunt: bevriend zijn met een vrouw?
Heel herkenbaar. Zo’n vriendin had ik ook op de middelbare school. Zij had een vriend, maar dat maakte voor ons niet uit. Net zo min als het commentaar om ons heen ons iets kon schelen. Wij hadden het prima.
Dat is mooi,zo’n vriendschap… dat kon ik toen niet, toen ik studeerde. De immer eenzame Krokodil bestond het om steeds maar weer verliefd te worden en dat heeft nog heel lang geduurd.
Nu ik de vrouw van mijn dromen ten langen leste heb ontmoet, merk ik dat ik het nu wel kan. En het voelt als een bevrijding.
Mooie vriendschap!