Wat moet ik met koi-karpers?

Twee grote koi-karpers en 9 kleintjes zwemmen rondjes in een vijver midden in de huiskamer. En ik moet zorgen voor nieuw onderdak voor de oranje gevlekte dieren.
Onze vriend is overleden en zijn dochter heeft haar handen vol aan het opruimen en ontruimen van zijn huis. Dat is emotioneel: overal, van de Indische kookboekjes van voor de oorlog, tot de prachtige modefoto’s die hij nog voor zijn dood handmatig herdrukte: overal heeft hij zijn handtekening achter gelaten. Zijn spulletjes gaan één voor één door haar handen, fotoboeken van vroeger worden ingekeken, de verzameling kookspullen worden met verbazing in dozen gepakt. Ik help met het sorteren van spullen en bied aan voor de Koi’s een nieuw thuis te zoeken.

Vissenbescherming
Ik bel de dierenbescherming, maar daar hebben ze in eerste instantie geen idee wat ze met de vissen aan moeten. Ik zoek naar advertenties op marktplaats.nl, maar heb geen zin in handelaren, en al helemaal niet in het stuk voor stuk verkopen van de vissen. De vissen moeten bij elkaar blijven, en naar iemand die gek is op koi’s.
Uiteindelijk worden we door de dierenbescherming gewezen op de Vissenbescherming.
De wat? De vissenbescherming. Zij hebben een heuse website, en pogen door middel van voorlichting aan publiek, bedrijfsleven en politiek het nodige draagvlak voor een betere behandeling van vissen te creëren.
Een glimlach komt op mijn lippen. Vissenbescherming! Ja, why not! Ik lees op de website hoe slecht het is om vissen in een vissenkom te houden. Daardoor leeft een vis 20 keer korter dan mogelijk is. Gelukkig is dat niet van toepassing op de koi’s waar ik een baasje voor zoek. Die hebben een vijver van 3 bij 2 tot hun beschikking, en doen het al jaren heel goed. Er werd zelfs van ze gehouden. Na de aanvankelijke argwaan (de vissen waren bij de koop van zijn huis inbesloten) sloeg hij als een blad aan de boom om toen de vissen hem ’s ochtends gingen begroeten: ze zwommen dan naar de oppervlakte, maakten hapgeluiden en als hij aan de rand stond van de vijver, zwommen ze naar hem toe. Bizar gezicht, maar voor hem een bron van groot vemaak.
De vissenbescherming leeft met mij mee, en geeft een lijstje met met aquariumverenigingen, met Koi-liefhebbersclubs. Maar die zijn of onbereikbaar of ze mailen of bellen niet terug.

Vis in de vijver
Ik zit met de handen in mijn haar. Visjes, waar moeten jullie nou naar toe? Ik kan jullie moeilijk om de hoek in de vijver van het Niftarlakenplantsoen vrijlaten: grote kans dat jullie daar weer uitgevist worden door de buurvrouw en haar zoon, die daar iedere vrije minuut met zijn tweetjes doorbrengen. De gedachte aan het gezicht van buuf brengt een lachsalvo te weeg, maar het idee veeg ik van tafel.
Een paar dagen later schiet mij ineens te binnen dat onze vriend een goed contact had met de man van de dierenwinkel om de hoek, op burgemeester van Tuylkade. Deze zaak is in de hele regio beroemd vanwege de papegaaien die daar jaren lang buiten stonden bij goed weer.

Superfishman
Ik bel hem, en hij weet nog wie de eigenaar van de vissen was. Hij klinkt oprecht van slag. ‘Nee hè, niet de fotograaf, niet de kunstkenner, niet de man van de hoek van de Margrietlaan, hoe kan dat nou, hij was niet eens ziek!’. We praten wat over F. en dan begin ik over de vissen. ‘Ik weet niet wat ik er mee aan moet, heb jij een idee?’. ‘Ik kom ze ophalen, ik ga zorgen dat ze op een goede plaats terecht komen!’, zegt hij resoluut. Ik vertel dat een van de vissen een vlek heeft. ‘Maak je niet druk, dat is zo te horen een schimmel, kan geen kwaad. Ik ga een grote container met water klaar maken, die moet 24 uur acclimatiseren, ik doe er een medicijn in, en dan kunnen ze daar morgen in. Ik ga ze ook insmeren, dan komt alles weer goed. Kan ik ze morgen halen?’
Ik ben helemaal overdonderd door zoveel daadkracht en mededogen. ‘Kun je me ook vertellen of de vissen bij elkaar blijven? Het is een hele familie’, vraag ik tenslotte aan de superfishman ‘Ja, daar ga ik voor zorgen. Ik vertel je er morgen meer over’.
De volgende middag, stipt op tijd, staat hij voor de deur. Met grote plastic bakken, waar de vissen ruim in kunnen. Het voelt alsof we op een missie zijn. Red de vissen! Met de grootst mogelijke voorzichtigheid schept hij de koi’s uit het water. Ik hou de bakken vast. Wat een kracht zit er in die beesten! De plavuizen vloer ligt in no-time onder het water. De vissenman blijft koel, en voor ik het weet zijn alle koi’s uit de vijver, in de bakken.. Ik ben supertrots op de vissenman. We staan nog even wat te staren. ‘Wat is het snel gegaan hè’, zegt hij over onze vriend. ‘Ja’, zeg ik ‘heel snel’. ‘Jammer’, zegt hij ‘Ja’, zeg ik.

Koi’s in het bejaardenhuis
‘Zou hij het leuk hebben gevonden dat de vissen naar een bejaardenhuis gaan?’ Ik schiet in de lach ‘Dat had ie fantastisch gevonden’ zei ik ‘hij moet er boven vast hard om lachen. Toch nog naar een bejaardenhuis. ‘Het is het verzorgingstehuis voor FNV-ouderen’ zegt de vissenman ‘daar hebben ze een hele grote inpandige vijver. Helemaal perfect voor koi-karpers.’ En weg is de vissenman. Met in zijn bestelbus 11 koi-karpers. Nu nog een beetje onrustig, maar straks heerlijk zwemmend temidden van rode ouderen. Mooi idee. F. had het zelf niet beter kunnen verzinnen…