Mieke Ankersmid werd in 1953 in Delden, Overijssel geboren. Ze is getrouwd met Marcel en moeder van 2 grote zoons. Mieke begeleidt mensen die kort of langer geleden een dierbare verloren en geeft trainingen en workshops. Ze is gespecialiseerd in het begeleiden van ‘Verlaat Verdriet’ bij mensen die als kind een ouder verloren. Haar eigen moeder stierf toen ze twaalf jaar oud was. In 2002 kwam haar boek ‘Verlaat Verdriet’ uit en onlangs besloot ze dit gratis aan te bieden.
Daarom in ‘De wereld is voor…’ een gesprek met Mieke Ankersmid.
Waarom bied je het boek gratis aan?
Het kwam opeens in mij op. Misschien doordat ik zelf ook zie hoeveel er op internet gedeeld wordt. ik vond het mooi een speciale actie op 24 april te doen: de sterfdag van mijn moeder en ook de datum van mijn boekpresentatie. Ik heb iets met de getallen 12 – 24 – 48.
12 jaar geleden kwam mijn boek uit, de 24e april is een speciale datum en het is nu 48 jaar geleden dat mijn moeder stierf. Iemand die het boek recent gelezen heeft, schreef me: “Toen ik het boek uit had, dacht ik: dit moet de hele wereld lezen”.
Wat is de belangrijkste boodschap uit het boek?
Dat er alsnog iets te doen is met de rouw die je als kind onvoldoende hebt kunnen beleven. Door aandacht te besteden aan de impact die dit verlies op jouw leven heeft gehad, kun je je bewust worden van jouw manier van overleven en – indien gewenst – daar verandering in brengen. Overlevingsstrategieën hebben je door een moeilijke periode geholpen, maar kunnen op den duur beperkend zijn.
Je hebt het een tijd geleden geschreven, is de boodschap nog actueel?
Ja, nog steeds melden veel mensen mij dat ze (h)erkenning vinden in het boek. Iets wat zij als waardevol ervaren. Er zijn nog veel mensen die de last van een onverwerkt jong verlies dragen. Er is steeds meer onderzoek waaruit blijkt dat ervaringen in je jeugd een grote invloed hebben op je ontwikkeling. Een ingrijpende verlieservaring op jonge leeftijd heeft dat dus zeker.
Er zijn veel mensen die op jonge leeftijd een ouder verliezen. Wat moeten hulpverleners, werkgevers, onderwijzers en de omgeving van deze mensen beslist weten als ze met hen omgaan?
Dat ‘Ach, het is al zo lang geleden…’ voor hen niet telt. Het kan soms voelen alsof het de dag van gisteren was, zeker als er nog maar weinig aandacht voor de impact van het verlies geweest is. En dat wij onszelf meestal sterk en stoer voordoen. De kwetsbare kant is te eng. Er is veiligheid en vertrouwen nodig om dat te durven tonen. Verder is het belangrijk dat mensen weten dat elk rouwproces uniek is. De impact is afhankelijk van diverse factoren die bij iedereen anders zijn. Hechtingsproblematiek kan een rol spelen. Gesprekstherapie is dan volgens mij niet genoeg. Een trauma zet zich namelijk ook vast in het lichaam. Lichaamsgerichte therapie kan heel helpend zijn om de ‘bevroren’ delen van je lichaam te ‘ontdooien’ en de energie die vastzit vrij te maken. Denk dan bijvoorbeeld aan de schrik die zich vastgezet heeft in het borstgebied en daardoor je ademhaling beperkt. Als dit losgemaakt wordt, kun je letterlijk ruimer ademen.
Wat is het grootste misverstand over rouw en over verlaat verdriet?
Dat het op een gegeven moment helemaal over moet zijn. Dat zal niet gebeuren. Je leert beter om te gaan met de emoties die nog opgeroepen kunnen worden. Het hoeft geen belasting meer te zijn, maar het is iets wat bij jou en jouw leven blijft horen. Het gaat om draagkracht en veerkracht. Niet verharden om wat je verloor, maar je hart open stellen zodat je nieuwe verbindingen aan durft te gaan.
In hoeverre is jouw moeder nog aanwezig in jouw leven?
Mijn moeder was erg ver weg; de herinnering aan haar is niet levend gehouden. Ik ben haar tientallen jaren echt heel erg kwijt geweest. Door het aangaan van mijn eigen verlate rouwproces is zij nu meer terug in mijn leven. Gelukkig is haar graf er nog. Dat is voor mij een goede plek om af en toe naartoe te gaan; die voelt vertrouwd.
Mijn moeder kon rust brengen bij mensen die het moeilijk hadden. Als kind ging ik soms met haar mee. Gewoon zijn bij een ander, luisteren, niet oordelen, geen ongevraagde adviezen geven. Die herinnering aan haar komt vaker bij mij boven. Ik voel dat die kwaliteit in mijn werk belangrijk is: zijn met wat er is en van daaruit hulp bieden. Ik kan voelen dat ik dit van haar geërfd, geleerd heb.
Je bent net terug in Nederland na een jaar Vietnam. Hoe ziet jouw toekomst eruit?
Ik start mijn praktijk in Nijmegen weer en zal een paar dagen per maand in Den Haag werken, omdat ik daar ook enkele cliënten heb. Er staan verschillende workshops in de planning. Ik ga de vervolgopleiding Mindfulness bij Edel Maex in België doen. Naast de verschillende methodieken die ik al gebruik in mijn begeleiding, vind ik dit een prima aanvulling: handvatten om met milde open aandacht aanwezig te kunnen zijn bij wat er is in jouw lichaam, geest, leven.
Mieke Ankersmids schreef nog een boek, samen met Karin den Hollander: ‘Ouders zonder voorbeeld’. Dit boek gaat over wat mannen en vrouwen die jong een ouder verloren tegen kunnen komen als ze zelf vader of moeder worden. Meer informatie: www.ankersmid.nl
Daan Westerink, 14 mei 2014
In de serie ´De wereld is voor…´ vertellen bijzondere mensen over hun missie. Huh? Een missie? Wat is dat? Nou, dat betekent dat je iets doet waar de wereld een beetje beter van wordt. Want de wereld, die is niet alleen voor jou, maar voor iedereen. Ken je of ben je iemand met een missie? Stuur me dan een berichtje
Laat een reactie achter