Mijn psychiatrische buurvrouwen, moeder en dochter die zoveel overlast veroorzaakten in de buurt en voor hun eigen gezinnen, zijn uit huis geplaatst. En ondanks het jarenlange touwtrekken tussen instanties, politie en de buurt, wil ik de burgemeester en minister Rouvoet daar heel hartelijk voor bedanken. Ik ben blij dat er eindelijk iets gebeurt, en dat de tijd van ’toekijken maar niets doen’ voorbij lijkt te zijn.
Deze week viel er een brief in de bus van de burgemeester, Annie Brouwer-Korf. Ze had kennis genomen van mijn brandbrief ‘Wie luistert naar de kinderen die geen stem hebben‘, en van het bezoek van mij en een andere buurtbewoner aan de wethouder. In de brief aan mij somt ze alle afspraken op die er de afgelopen jaren met ons zijn gemaakt. Afspraken die nooit nagekomen werden, maar nu lijkt het tij te keren. Er wordt naar oplossingen gezocht, en de uithuisplaatsing van de dames is stap 1.
Dankzij de vasthoudendheid van de buurt en de voortvarendheid van de coordinator van alle hulpverlenende instanties is het nu tot in de hoogste regionen van de gemeente duidelijk geworden dat onschuldige kinderen en buurtbewoners niet de dupe mogen worden van het gestoorde gedrag van anderen.
Deze week onstonden overal in de media discussies over de macht van de overheid ’tot achter de voordeur’. We zouden de overheid instrumenten in handen geven die ze niet verdienen. Ik redeneer omgekeerd. Instanties als Maatschappelijk werk, de GGz en de Jeugdzorg hebben aangetoond dat zij niet bij machte zijn om een beslissing te nemen die kinderen en andere onschuldigen afdoende beschermen.
In het geval van mijn buurvrouwen: alle instanties vonden het vooral belangrijk dat het met de vrouwen goed ging, om vervolgens volledig over het welzijn van de kinderen en de buurtbewoners heen te walsen. Het ge-aai, het uit handen nemen van eigen initiatief, het pappen en nathouden heeft stinkende wonden veroorzaakt. Ik ben blij dat onze burgemeester, en ook minister Rouvoet die etterende pleister van de wond heeft getrokken. Ingrijpen tot achter de voordeur kwalijk? Plan alsjeblieft over 15 jaar een interview met de jongetjes die nu verlost zijn van twee kwaden. Kijken hoe erg het was om zonder tante en oma op te groeien, maar met structuur en een moeder die weer na durfde te denken over een prettige toekomst.
Daan Westerink, 6 juli 2007
"Ha Geroma, het boek verschijnt een maand na jouw optreden"
veer en een veer terug
Je houdt ons toch wel op de hoogte, wanneer het uitkomt? Ben er benieuwd naar.
Ha Cees, ja, die lange adem, die ken je!
Ien: was het niet zo dat het handhaven van de regels op een lager pitje werd gesteld door het vorige kabinet? In onze buurt zag ik dat ook: net zo lang trekken tot het touwtje breekt. Eerder niet ingrijpen. En de uitvoerende macht (politie dus) die keek toe en deed (haast) niets. Je hebt gelijk: je moet verrekte mondig zijn om iets voor elkaar te krijgen. Nu, dan leen ik mijn stem graag aan diegenen die dat niet zijn! En you too zo te lezen.
Ja, dat is de invulling van die betreffende instanties. Maar wat ik bedoel is: waarom moet je eerst naar een wethouder stappen voor er iets gebeurt? Wij hebben last van hangjongeren gehad en de politie deed zijn/haar best, maar pas toen ik een mail naar Burgemeester Vreeman gestuurd had werd het echt serieus genomen. Moet een burger het dan elke keer zelf een tree hoger tillen? Er zijn genoeg burgers die dat niet kunnen of durven. Of niet eens op het idee komen.
M’n pet af, Daan.
Zo gaat het de goeie kant op.
Groet, Cees
Erik: nostalgie, pure nostalgie, die hond van jou. Ik ben met een hondje opgegroeid, en het verlangen ernaar is een heerlijk gevoel. Zonder er een aan t e schaffen, dat lukt nu echt niet.
Eline: ik ben heel benieuwd naar de reacties van lezers!
Ien: Je zet me weer aan het denken. Ik denk dat de instanties niet naar het gezin als systeem keken, maar slechts naar de individuele leden. Terwijl ieder gezinslid ook het systeem beinvloed. Ik denk dat die visie nu aan het veranderen is. Het gaat niet alleen om het welzijn van het individu, het gaat ook om de mensen om hen heen. Overige gezinsleden, omgeving, familie, buren.
Complimenten en fijn voor je dat het zo gelopen is. Maar toch raar dat het op zo’n manier moet. Waar zijn die instanties eigenlijk wel voor?
Aanbevolen, Daan!
Fijn dat je boek vordert. Ben benieuwd.
http://www.volkskrantblog.nl/bericht/138433:-)
Door! TussenDOOR geglipt. Je weet het, pri-o-ri-tei-ten stellen! Missu2
Dank jullie wel voor de inhoudelijke reacties, en voor de vragen die jullie stellen. Dat moedigt aan.
Galadriel en Helena: het is de vierde wethouder op een rij, maar blijkbaar is de tijd nu rijp om door te duwen. Wij zijn ook meer door de wol geverfd. En inmiddels zijn we net zo goed op de hoogte van de sociale kaart en de (on)mogelijkheden, zodat we in dat gesprek haast een adviserende rol hadden. Gek, maar ook open.
Ik blijf bloggen, maar pas in het najaar weer met enige regelmaat. Dan is het boek af!
Vers Klaverblad: eens moet de eerste keer zijn…en die inzinkingen: door wrijving krijg je glans leerde ik deze week…
Woudje: doorzetten (vooral doorgaan, kent u die uitdrukking nog?). Ik heb de jongetjes niet gered hoor, Ik hoor bij een groepje buren dat vond dat het gewoon niet langer zo kon. We doen het voor de kinderen, maar zeker ook om de politieke blablabla en het gesteggel van instanties aan de kaak te stellen. Gelukt, dat is mooi.
Ik ben verzocht van de RBA pagina af te gaan, en vond dat prima. Blog te weinig en ben volgens mij makkelijk te vinden. En anders zoek ik jullie op!
Pas/Ivy: voor buurvrouwen ga ik vaak door het vuur;-)
Koen: Ja, in onze stad zijn dingen aan het veranderen, daar kom je op deze manier achter. En ik vind het geweldig. Je hebt er wel stevige mensen voor nodig, die potjes afschuimen en starre instanties kunnen opporren. Zou niet nodig moeten zijn, maar het begin is er nu.
Erik: Ja, dat is precies de samenvatting waar ik al honderd zinnen naar zoek ;-))) Leuk hondje trouwens.
eindelijk wordt er iets gedaan. Geweldig dat jullie als buren doorgezet hebben!
Ik mis je op het blog!!
Tot later dan maar.
groet D
Hè hè, het zal eens tijd worden dat er iets aan dit soort gezinnen gebeurt.
uiteraard aanbevolen, eindelijk is er iets gebeurd! Maar bedenk wel dat dat door jouw initiatief grotendeels is gekomen.
In mijn vorige reactie weet je hoe ik over de GGZ denk.
Rouvoet poneert een steling waar in de kern een goede gedachte zit, maar voor weer een zoveelste nieuw plan te lanceren zou het al heel erg veel schelen voor het instellen van één coördinerend persoon bij multiproblemgezinnen, die erop gaat toezien dat alle instanties weten wie wat doet en wie vooral niks doet. Zoals hier uiteindelijk ook blijkt te werken, een zeer treffend voorbeeld! Dat is helaas nog steeds een zekere willekeur van toevallig een bereidwilligheid van een van de betrokken hulpverleners, die de boel is gaan coördineren.Nu onttrekken de instanties zich vaak achter elkaars verantwoordelijkheid en gebeurt er verder niks.
Meer geld voor zo’n persoon en aan de mensen op de werkvloer die het zware werk moeten doen,voogden, pedagogen, psychologen en ruimte en middelen voorgeschikte opvangplaatsen met de juiste expertise, zodat ze hulpverleners ook echt kunnen doen wat nodig is! Risico-analyse verplicht stellen, oké , en wat dan?, er is een risico en hoe verder? Met één coördinerende deskundige in ieder geval!
groet en heel veel succes met de publiekatie, let me know!koen.
Reactie is geredigeerd
Daan, je bent een geweldige buurvrouw (getuige ook jouw stukje ooit over je verdwenen buuf).
Sterkte met je boek, heel benieuwd! Zal het zeker lezen.
(Ivy)
Beter een goede buur …
Wat een geweldige stap om die brief te schrijven.
Je hebt wellicht het levenvan deze jongens gered.
En ik ben het volledig met je eens.
Wat nou betutteling: sommige mensen hebben gewoon niet de mentale bagage om hun kwalijke handelen te reflecteren en daarop bewuste stappen in de juiste richting te maken.
Succes met je boek.
Ga je daarom tijdelijk van de RBA pagina af ?
Al lees ik je niet, ik geef je blind aanbevelingen. Dit overigens wel gelezen. Herken het strijdbare en de (kleine) inzinkingen, die je ook durft te melden.
Goed nieuws. Gelukkig is er ingegrepen. Goed dat je met de wethouder bent gaan praten en die brandbrief hebt geplaatst. In dit soort gevallen moet men gewoon ingrijpen. En inderdaad, het is van belang om te zien hoe de twee jongetjes er zelf later tegen aan kijken.
wat een goed initiatief om met die wethouder te gaan praten. Zo werkt het denk ik; door zelf de touwtjes in handen te houden, blijven de lijnen kort en zorg je ervoor dat bureacratische procedures en protocollen doorbroken worden. Blijf je wel bloggen?
Jacob: ja, met alle buren
Satuka: helemaal mee eens
Mo: ja, en het sluit aan bij het huidige kabinet!
Alice: grappig, dat werkt natuurlijk zo. Weinig geschreven, maar wel als het moest. En over het genieten: dat heb ik altijd geprobeerd: gewoon doorgaan met leven (en zeker in de achtertuin). Ja, het boek gaat goed, dat verklaart mijn afwezigheid op het blog!
zo vaak schrijf je niet meer de laatste tijd Daan, maar ok daardoor wellicht kan ik me het betreffende stuk nog goed herinneren!
Ergens is het ook heel fijn dat er nu is ingegrepen, zo vlak voor de zomervakantie…. kun je tenminste ook weer rustig in je achtertuin zitten ( als je die hebt tenminste)
ps, ik ben ook blij te lezen dat het met je boek nog steeds geod gaat! :))
Goeie actie Daan! Overigens, is dat niet in de lijn van het vorige kabinet: particulier initiatief?
Helemaal goed Daan!
Ik heb trouwens nooit begrepen waarom je niet zou mogen ingrijpen achter de voordeur als daar schrijnende dingen gebeuren. Hoe moet je kinderen (en trouwens ook volwassenen die zelf te bang zijn om mishandeling te melden) anders beschermen tegen al of niet opzettelijk kwaad?
Reactie is geredigeerd
zo ,echt genieten met de buren
Ha Geroma! het boek verschijnt een maand na jouw optreden!
Dag Daan,
Heel veel sterkte en succes!
Ik heb begrepen dat je druk bent met je boek.
Geweldig! Wanneer komt het uit?
Groetsels, Geroma
Och lieve Coby, wat fijn je reactie te lezen. En ook is het zo godvergeten triest. We geven niet op, ok? Er zijn zoveel mensen zonder stem, en ik heb genoeg volume om het nog even vol te houden.
In het najaar ga ik weer meer bloggen, maar wel veel gerichter. De actualiteit laat ik links liggen zoveel mogelijk, de media ook. Het blog als middel om mensen aan het denken te zetten. En dat je een lange adem nodig hebt, maar dat er dan wellicht echt iets gebeurt. En mens, dat voelt goed!
Solvejg: ik vind jou dapper.
Actuality/Joshua: En nooit onderDAANig!!!
K: En de rust! Ik moet er helemaal aan wennen.
Daan, ik kan alleen maar uit eigen ervaring zeggen dat ik wou dat er zulke (buur)vrouwen als jij waren geweest toen ik klein was en geen stem had!Je hebt gehoord en geluisterd en bent door gegaan met toch voelen en handelen. Mensen zoals jij maken het verschil nu en dat is geweldig!
Hartelijke groet, Coby
P.S. en ik blijf je lezen, hoor. Ik mis jou echt. Kan ik je weer wat meer lezen als je boek er is????
Reactie is geredigeerd
Dat is een mooi afscheid Daan en een goed resultaat van vasthoudendheid en betrokkenheid!!
D a a n i g
G e- D à a n..
Joshua
Gelukkig, dat er eindelijk iets van beweging in komt! Uit je blog erover kan ik me herinneren dat het een onleefbare situatie was. Voor alle gezinsleden alswel de buurtbewoners. Hopelijk is op deze manier verdere schade voor die kinderen tot stoppen gebracht. Goeie actie!!
Dit is trouwens mijn afscheid van de RBA pagina, en weet je: dat is maar goed ook. De discussie die het losmaakt doet mij inzien dat het tijd is voor een grote verandering.