Ieder jaar worden meer dan 50 kinderen in Nederland doodgemaakt door hun ouders/verzorgers (noem het maar bij zijn naam!) en minstens 50.000 worden mishandeld, waarbij het gaat om gebroken botten, brandwonden, hersenbeschadiging, et cetera. De politie van Amsterdam arresteerde dinsdag vier mensen op verdenking van betrokkenheid bij de dood van een tien dagen oude baby. Net als in eerdere gevallen rees meteen de vraag of het drama niet voorkomen had kunnen worden en, in het algemeen, hoe het probleem van de kindermishandeling beter kan worden bestreden.
Het PvdA-Kamerlid Marjo van Dijken blijkt al driekwart jaar bezig met een initiatiefwet die anticonceptie voor falende ouders verplicht stelt. De commentaargroep ging hier vandaag ook op in. Anders dan de commentaargroep vind ik het voorstel van Van Dijken niet ver genoeg gaan. We kunnen niet pas ingrijpen als het te laat is en de ouders pas straffen als het kind is overleden of ernstig gewond is. We moeten eerder ingrijpen.
Er is een stichting, RAAK, die zich hier voor inzet. Een van de pleitbezorgers van ingrijpen bij de bron was prof. dr. A. van Dantzig, psychiater (hij overleed op 8 november jongstleden). Hij stelde de vraag waarom er politiek en maatschappelijk zo weinig aandacht was voor de aanpak van kindermishandeling. “Iedereen is tegen en toch gebeurt er te weinig.” Van Dantzig pleitte er harstochtelijk voor om naast het bestaande consultatiebureau, waar voornamelijk gekeken wordt naar de lichamelijk voortuitgang van het kind, ook een geestelijk consultatiebureau op te richten, met een signalerende, kindbeschermende en opvoedkundige functie. Het uitgangspunt vam de Jeugdzorg moet zijn: bescherming van het kind, niet van de ouders.
Hierbij de tien stellingen van RAAK, die direct overgenomen dienen te worden door het parlement, niets eerst handtekeningenactie: nu overnemen!
10 Stellingen van RAAK
1. Geweld tegen kinderen is ontoelaatbaar.
2. Kindermishandeling verplicht melden.
3. Aanpak kindermishandeling gaat boven privacy van de ouders.
4. Steun bij opvoeding voor elke ouder.
5. Maatregelen bij bedreigde ontwikkeling.
6. Werken met kinderen als beroep: beter opleiden en beter betalen.
7. Op school: het kind is persoon, burger en leerling.
8. De rechten van het kind in de grondwet.
9. Het kind heeft recht op eigen verantwoordelijkheden.
10. Aparte minister voor jeugdbeleid vereist.
ze op zouden schoolen verplicht psychologische onderzoeken hiernaar moeten doen.Als je je indenkt dat 1 ongeveer 1kind per klas word mishandeld zullen deze onderzoeken zeker hun vruchten afwerpen.
Men heeft het altijd over het recht van mensen om kinderen te krijgen. Maar dat moet maar eens ophouden, het is geen recht vind ik. Aan de rechten van het kind wordt dan vaak niet gedacht.
@ anoniem: lief mens, ik krijg het helemaal koud als ik je woorden lees. Niet geslagen, wel sexueel misbruikt. Wat een ongelooflijk traumatische gebeurtenissen en dat terwijl je zo jong bent. Dat moet een hel zijn geweest. Wat dapper dat je dat hier op schrijft. Die eenzaamheid moet doorbroken worden, mensen moeten gaan melden. Beter tien valse meldingen dat 1 kinderleven verwoest. Dank je voor je berichtje!!!
@ Roestenburger, gek hoor, maar ik krijg altijd de neiging bij reacties direct naar het log van iemand te gaan en daar te reageren. Zal wel mijn rare geest zijn. Nu schrijf ik in mijn eigen log, blijft een gek idee. Maar goed: van Dantzig: ja, prachtige man! Die had nou minister moeten zijn voor alle zaken,al was ie al 84… Voor wie heb jij dit portret gemaakt? Lang geleden? Nu werk je bij Salto toch? Afijn, dank voor je berichtje.
Met Van Dantzig zeer aimabel TV-interview mogen maken, aantal jaren terug. Prachtman. Een verlies voor de hulpverlening, ook en vooral omdat hij politiek kon lobbyen!
Anoniem
Voor je punt is wel 1 ding geregeld namelijk ‘de kindertelefoon’ en ook wordt geweld tegen kinderen op basisscholen aan de orde gesteld. Dit zodat leraren weten waar ze op moeten letten.
Ik wil graag anoniem reageren, als dat niet erg is.
Ik ben niet geslagen door mijn ouders, wel sexueel misbruikt.
De schoolvakanties waren het ergst.
En het allerergst was dat ik niet het gevoel had dat je deze dingen MOCHT en KON bespreken met een andere volwassene………….dat zouden ze ook eens moeten aanpakken