“Ik voel me zo schuldig”, zegt Anna (19). “Zijn vorige hartaanval was nog maar een maand geleden. Eigenlijk moest er altijd iemand bij papa zijn. Maar hij wilde zo graag even alleen zijn en voelde zich die dag erg goed. ‘Ga maar even naar je vriendinnen schat, je hebt ze zo lang niet gezien’, zei hij. Ik weigerde, maar een uur later zei hij het weer. ‘Laat me even lekker een film kijken in mijn eentje. Je haalt iedere dag toch ook boodschappen voor me? Nou dan. Wat kan er nou gebeuren. Ik zie je straks weer.’ En dus ging ik.
“Het is echt mijn schuld Daan, ik had hem niet alleen moeten laten.”
Als Anna twee uur later thuis komt, is haar vader niet in de woonkamer. Ze loopt naar boven en vindt hem in zijn slaapkamer. Op bed. Hij ademt niet meer. “Ik heb direct de ambulance gebeld. Maar het was al te laat. Waarschijnlijk is hij een uur nadat ik weg ben gegaan overleden, zei de arts. Het is echt mijn schuld Daan, ik had hem niet alleen moeten laten.”
Anna huilt met diepe uithalen. Haar lieve vader, die zo trots op haar was, overleed in zijn eentje aan een hartstilstand. “Ik heb het gevoel dat ik hem in de steek heb gelaten. Als ik niet weg was gegaan, had hij misschien nog geleefd.”
Lees verder op ik mis je
Laat een reactie achter