Het is half negen op een gewone dinsdagavond als Alexander zijn vrouw Maya op haar werk belt. Hij voelt zich niet zo lekker. Binnen twee uur verandert het leven van Maya Stomp totaal. Haar man krijgt een bloeding in de hersenstam en overlijdt. Maya is dan 41 jaar oud en in een klap weduwe. Ze heeft die eerste periode na het overlijden heel veel behoefte aan inmiddels verdwenen rituelen en verlangt haast naar de zwarte rouwkleding van vroeger. ‘We mogen ons verlies niet zichtbaar dragen. We mogen niet in huilen uitbarsten of in woede ontsteken. …Niemand ziet het grote gemis dat je overal met je meedraagt.’
Rouwen is topsport
Volgens Stomp wil de omgeving het zo snel mogelijk niet meer over de dood hebben. Een nabestaande moet volgens haar na een paar maanden de draad maar weer oppakken. Maar, zo zegt ze, dan begint het zware werk pas. ‘Nabestaan, dat duurt de rest van je leven.’ En daarom is er nu van haar hand een heel praktisch, liefdevol en soms ook humoristisch boekje – ‘Tijd heelt niets’ – in de hoop steun, herkenning en troost te bieden aan iedereen die een groot verlies heeft geleden. En daarin slaagt ze. Het is een boekje dat je bemoedigt je eigen pad te kiezen in het land van rouw.
Meer info: Wij weduwen zijn een taai volkje
