Ze weten niet wat ze zien, en lachen zich kapot. Op het verwarmde terras slaan de jongens van nauwelijks 20 jaar zich op de knieën. ‘Wat is dit voor een fiets!’ roepen ze. Even daarvoor klapte een van de twee bijna met zijn gezicht op straat, nadat hij gestruikeld was over het vehikel van mijn vriendin.
‘Dat is een mamafiets’! roepen we, nu ook heel hard lachend. ‘Wattuh?’, zegt hij ‘maar, dat is een slagschip! En waarvoor is dat? Een bagagedrager voor je laptop?’ Hij wijst op de uitstekende bagagedrager, met de tijdelijk verwijderde kinderzitjes.
‘Nee, daarop vervoer je geen laptop, maar kinderen, weet je wel, van die lieve wezentjes met snotneusjes en grote oogjes die mama roepen, of papa‘. De jongen lijkt ineens nuchter. Hij kijkt ons aan. Heel even lijkt hij zich bewust van zijn leeftijd, en van die van ons. Na flink rekenen, wat ook in ons geval niet meer meevalt, beseft hij zo te zien plotsklaps dat hij 20 jaar geleden makkelijk ook bij ons achterop de fiets had kunnen zitten, als wij toen tenminste iets minder veilig hadden gevreeën.
Hij lijkt het ineens weer voor zich te zien. Zittend in de rieten mand achterop, of was het toch op dat aanhaak fietszitje, bungelend voorop het stuur van mama of papa, met het ijzeren handvatje waar zijn hoofdje op heen en weer wiebelde omdat je er zo van in slaap viel, van dat lekkere fietsen en hobbelen?
Hij glimlacht en zucht diep. Even lijkt het of er een druppeltje slijm uit zijn mondhoek druppelt. Snel neemt hij een slok bier, draait zich weer om, en loopt de kroeg weer binnen.
Ons stokoud achterlatend.
Daan, bij deze een schandalig late reactie op een reactie van jou… op zoek naar ‘spookreacties’ las ik net weer eens ‘Nepdokter’ en zag dat jij daar op 26-02-2007(!) een hele lieve reactie had geplaatst, die dus helemaal aan mijn aandacht ontsnpat was. Sorry, want we hebben inderdaad een mooie tijd gehad toen, voor ik suf-ge-trolld werd 😉
Ha ha Mo, wij zaten onder de straalkacheltjes met een drankje! binnen was het veel te druk!
Jos: precies, pantserkruiser!
waarom ben je niet ook de kroeg in gegaan? doe es gek!
Mooi voertuig ook voor negen personen (moeder die in verwachting is van een zesling plus twee jonge kinderen die achterop kunnen)….
Peter, een kwestie van evenwicht 🙂
K: zo stokoud dat ik het niet kon vinden (alleen een afscheidsvideao van Eddy Christiani, maar dat was zo zielig)
lebonton: ja, je hebt keus tegenwoordig (al vind ik een moeder op een bakfiets zeer onaantrekkelijk, maar dat zal wel aan mij liggen!)
Metamama: het moest verboden worden!
Coby: ja, die konden er niet bij :-)))
De grote lol over "het slagschip" ging toch even voor anker bij de jongens….
Hartelijke groet, Coby
Stappende moeders, stapel mesjogge 😉
het geworstel van vroeger me herinnerend, ben ik jaloers op de tijd van nu, waarin fietsontwerpers zo veel verschillende varieteiten weten te bedenken en te produceren.
Ha! Ik dacht dat je het liedje ook erbij had gezet. Stokoud!!
Dit is toch wel een symbool voor de draaglast die moeders bog steeds aankunnen, al zie ik in Amsterdam bijvoorbeeld ook steeds meer vaders op zo’n of vergelijkbaar vehikel