Ze vertelt haar verhaal* zonder onderbreking, geen trilling in haar stem doet vermoeden dat het emotioneel is om over haar overleden vader en opa te praten. Tot in het Zeeuwse cafe ineens ‘Brothers in arms’ uit de boxen klinkt. Ze heeft het gevoel dat haar opa haar daarmee een seintje geeft. Tranen stromen over haar wangen. Ze mist hem. Hij was haar houvast, na de plotselinge dood van haar vader, toen ze nog een klein meisje was. Jarenlang dacht ze dat ze dat ‘papa’ wel terug zou komen, al wist ze dat dood echt dood was. Toen hij dus niet terugkwam, was opa er voor haar.
En nu is hij ook overleden. Maar hij is helemaal niet weg. Ze zegt: ‘Sommige mensen geloven dat er een hemel is, maar als je de bijbel goed leest, lees je dat de hemel op aarde is. Ze zijn dus hier, en al kan ik ze niet zien en horen, ze zijn er. In mij’. Ook al zijn de belangrijkste mannen uit haar leven niet meer hier, het geeft haar troost dat ze hun liefde nog steeds kan voelen.
I’m still here – Stereo (soundtrack film ‘Terug naar de kust’)
*Op 19 januari verschijnt ‘Verder zonder jou, jongeren over de dood van iemand die ze lief is’, van Daan Westerink.
mooie song!
Succes met de uitgave!
groet,
koen
Ik heb dat met orgelmuziek, mijn vader was organist en speelde in de kerk en gaf les aan huis, toen hij net was overleden kon ik niet luisteren naar orgelmuziek zonder dat de tranen over mijn wangen stroomden. Het is intussen bijna 14 jaar geleden en nu luister ik weer met een glimlach naar orgelmuziek en zie mijn vader weer zitten achter het orgel.
Prachtig. En ja "Brother in Arms" is zelfs zonder connectie met een overledene een lied wat diep in de ziel kan raken.
Ben niet eens een Dire Straits-fan, maar toen ik dit lied onder een serie hoorde was ik meteen verkocht.
Emotioneel
groet
19 januari, dat is goed om naar uit te kijken!..
Hartelijke groet, Coby
Dank Thera, ik was helemaal kwijt hoe je ook al weer een filmpje toevoegt op het blog.
Dank Peter, ik ben erg blij met het verhaal dat er dankzij jou in is gekomen!!!
Ik kijk uit naar je boek.
Ja… dat seintje, dat herken ik wel. 🙂