Column

Leedconcurrentie

2 november 2012 Daan Westerink 11

Niet alleen buitenstaanders vergelijken het leed van anderen, ook nabestaanden onderling doen dat. ‘Jij verloor je vader? Ik verloor bij de bevalling mijn vrouw en mijn kind.’ gehoord tijdens een lotgenotenbijeenkomst. Leedconcurrentie. Dat troost niet. In tegendeel, het duwt je naar beneden. Wat is dan wel troost? Er gewoon zijn. Luisteren. Vragen wat iemand nodig heeft. Niet zeggen ‘ik begrijp het’als je het niet hebt meegemaakt. Geen adviezen geven omdat je het niet aan kunt zien dat iemand verdrietig is. Geef iemand de ruimte.

Geen afbeelding

Podium voor een onzichtbare moeder

30 maart 2012 Daan Westerink 8

Mijn moeder had geen twitter, blog of opleiding tot haar beschikking, middelen om op een podium te kunnen klimmen. Maar ik weet wel dat haar leven zinvol was. Ze had betekenis voor de mensen die zielsveel van haar hielden.
Daarom dit podium voor haar, en voor alle moeders die voorgoed onzichtbaar zijn, maar die voor altijd zo aanwezig zijn in de levens van hun kinderen. Een postuum podium voor mijn moeder omdat ik niet was waar ik nu ben als zij er niet was geweest.

Geen afbeelding

Hoezo, koningin Beatrix vlucht in het werk?

9 maart 2012 Daan Westerink 2

Op de website van de NOS staat: ‘Het kan haar calvinistische arbeidsethos zijn, haar bijna spreekwoordelijke plichtsbetrachting. Evengoed kan er, na het tragische skiongeluk van haar zoon Friso, sprake zijn van ‘een vlucht in het werk’ . Duidelijk is : koningin Beatrix gaat dóór.’ Het zal maar over je gezegd worden. Zonder hoor of wederhoor. Stigma naar stigma schrijft journalist Van Asseldonk op. Vluchten in het werk? Calvinistische arbeidsethos? Plichtsbetrachting? Van Asseldonk lijkt de koningin hiermee te veroordelen. Terwijl geen van bovenstaande waarschijnlijk waar is. Een stigma maakt dat mensen verkeerd begrepen worden. Je duwt ze in een hoekje. Hoezo vlucht in het werk? Of denkt Van Asseldonk ook dat je eerst alles ‘moet doorleven’, en alles moet ‘verwerken’ voordat je weer aan de slag kunt gaan?

Een nachtmerrie voor iedere uitvaartondernemer

28 februari 2012 Daan Westerink 10

Opa Frans werd tot ieders afgrijzen na zijn dood verwisseld met een andere meneer, laten we hem opa Jaap noemen. Een man met hetzelfde postuur, dezelfde bril, ongeveer dezelfde leeftijd en met dezelfde lengte als opa Frans. En ze lagen beiden in dezelfde, sobere kist. Alleen hadden ze een heel andere achternaam.