Een gezinsdrama – 25 jaar later
Een vader komt thuis na zijn werk en ziet het ontbijt onaangeroerd op tafel staan. Zijn angstige vermoedens blijken de waarheid als hij boven zijn […]
Een vader komt thuis na zijn werk en ziet het ontbijt onaangeroerd op tafel staan. Zijn angstige vermoedens blijken de waarheid als hij boven zijn […]
Ben bezoekt iedere maand zijn zoon Bas die na jarenlange behandelingen voor zijn psychoses weer op zichzelf woont. Bas is gefascineerd door adem. Hoe kan […]
De ‘Gezusters Dood’ noemen hun studenten ze. Thanatologen Claudia Venhorst en Brenda Mathijssen dragen die bijnaam haast met trots. Want ze zijn ook dag en […]
Ik dacht dat ik eruit was. En dan bedoel ik uit de vraag: wat moet er na mijn dood gebeuren met mijn lichaam, begraven of […]
Sommige levens beginnen als sprookje, maar worden al gauw een nachtmerrie. Kleine Bob wordt in de jaren zestig geboren. Hij groeit op met twee oudere […]
Veel grote uitvaartondernemingen hebben richtlijnen hebben opgesteld voor het gebruik van social media. De ondertoon is soms negatief, je kunt dan beter spreken over verboden dan over richtlijnen. Verboden werken echter niet. Geboden als ‘je moet op Twitter’ werken ook niet. Netwerken via de social media moet je liggen. Maar of je nu werkt bij een grote of kleine uitvaartorganisatie, of je nu fervent twitteraar bent of juist helemaal niet, het is goed om na te denken wat je als organisatie wilt doen op de digitale snelweg. Ga met elkaar om de tafel zitten. ‘Tips voor uitvaartondernemers op social media’ kunnen helpen eigen richtlijnen op te stellen.
Kleine uitvaartondernemingen hebben vaak nog geen richtlijnen voor het gebruik van social media door hun werknemers. Grote uitvaartondernemingen wel: zij geven in hun richtlijnen ‘social media’ steeds vaker aan dat medewerkers dienen te beseffen dat zij een visitekaartje zijn van het bedrijf, ook als ze op persoonlijke titel twitteren of op Facebook zitten. Maar zij geloven inmiddels ook dat social media kansen bieden om te laten zien dat je trots bent op je werk, wat kan bijdragen aan een positief imago van de organisatie.
Uitvaartondernemers die geconfronteerd worden met traumatische gebeurtenissen, zoals het overlijden van een kind, of een zelfdoding, en behoefte hebben aan ondersteuning, krijgen nu nog geen nazorg. Daan Westerink pleit ervoor dit wel te doen, als er behoefte aan is. De uitvaartbranche kan een voorbeeld nemen aan de politie, of aan de Spoorwegen. Werknemers in die branche worden wel opgevangen na een trauma.
Hier is de zoon van vrienden begraven. Herbegraven, moet ik zeggen. Ook hij stierf op 29 juli, net als de jonge soldaat. Echter niet in 1918, maar in 1984. Nog maar 13 jaar oud, stak hij met zijn broers een hele drukke weg in Nederlands Limburg over, na het zwemmen. Bij de overkant aangekomen zei hij dat hij iets vergeten was. Voor zijn broers het doorhadden, stak hij nog een keer de straat over. Voor de allerlaatste keer. Hij zag de auto niet die hard aan kwam rijden en verongelukte.
Mooi geïllustreerd boekje over Anne die haar buurvrouw Nel verliest. Met uitgebreide uitleg over begraven, cremeren en condoleren. Het boekje kan voorgelezen worden aan kinderen, maar de tekeningen op zich bieden ouders ook genoeg houvast een lastig onderwerp bespreekbaar te maken. Vanaf een jaar of 4.
Copyright & kopiëren; 2024|WordPress thema door MH Themes