Er is eigenlijk helemaal niets aan de hand zeg je. Ze is gewoon een vriendin van je. Iemand met wie je een hele bijzondere band hebt, maar verder is er niets. Gewoon met elkaar omgaan. Gewoon muziek maken. Gewoon, gewoon, gewoon. En dat vertel je hem ook. Hij kent haar en vindt haar geweldig. Dat is ze ook. Zoals ze op het podium staat, wilde krullen, helemaal in trance, vingers die de gitaar alles laten doen wat ze wil. Daar zijn jongens helemaal gek van. Sommige meiden ook.
Ze heeft iets op het podium wat mensen betovert. Ze is muziek. Licht, en opzwepend tegelijk. Maar dat heeft niets met jouw gevoel te maken. Jouw hart slaat niet over als ze staat te spelen. Je hart staat stil als ze naast je staat. Als je de haartjes op haar slaap bijna kan voelen. Als ze haar hand over je wang strijkt. Als ze mmm… zegt. Als ze je ontwijkende ogen vangt in een schaterlach. Maar dat leg je niet uit aan hem. Hij vindt het heel bijzonder, jullie vriendschap. Tot jullie elkaar vaker gaan zien, en hij vragen begint te stellen.
En dan vertel je hem over dat ene moment. Dat zij zó dicht bij kwam dat je totaal in paniek was. Dat het zo licht werd in je hoofd dat je niet meer wist waar je was. Dat zij je vast pakte en je ging wiegen. Dat je toen je jas hebt gepakt en naar hem toe bent gefietst. De snerpende kou maakte je wakker en ja, toen was ik toch bij je en hé er is toch helemaal niets gebeurd?
Hij is boos en daar begrijp je niets van. Daar wil je niets van begrijpen. Je houdt van hem en zij, zij, zij is gewoon zij. En dan komt er nog een avond. En nog één. En er komt een moment dat de lichtheid in je hoofd niet meer voelt als een mokerslag, maar als een roes waaruit je nooit meer wakker wilt worden. En als ze zo dichtbij komt dat ze je nu wel moet gaan kussen kijk je haar aan en ze kust je en je kust terug. En alles wat je hebt, alles wat er was is er niet meer. Alleen zij is er en jij.
Diep in de nacht spring je toch op de fiets terug naar je eigen kamer. Met zoenen overal. Je huid juicht, je hoofd joelt haar naam. In je bed ligt hij op je te wachten. Hij ziet de blik in je ogen en springt uit je bed. Woedend is hij. ‘Je zegt nu vast dat er niets is gebeurd, maar waarom ben je dan zo laat en waarom kijk je dan zo!’ Hij pakt een deken en gaat richting de bank. Je loopt hem achterna en zegt hem dat er wel iets is gebeurd. Iets heel bijzonders. Iets dat je niet uit kan leggen. Iets dat niets met jullie te maken heeft, maar alles met haar. Hij gooit de deken op de grond, trekt zijn kleren aan en rent naar buiten.
In bed lig je heel lang wakker. Het is allemaal gebeurd, en er is geen weg meer terug. En je hart gaat ineens heel rustig kloppen.
Voordaan, 23 februari 2006
Zeer mooi. Een paar dagen hier niet gekeken en er staat weer een prachtig stuk!
Erg mooi!
Ik bedoel dat je niet op elke passie hoeft in te gaan, en vooral niet als je een fijne vent hebt.
Ik eet echt niet elk taartje op dat voorbijkomt. Ook al ruikt het en lonkt het naar me, en brengt het mijn smaakpapillen op gang.Zelfs een likje van de slagroom kan ik weerstaan.Klinkt saai maar is wel zo rustig voor je gemoedsleven. En, of Groningers gepassioneerd zijn? ‘k Zou het niet weten, ik ken er niet zoveel.
Dank Red en Marjolein, moet zeggen dat ik zo’n media-offensief als die van H.v.R. totaal niet ambieer! Eerst maar eens kijken hoe de lange adem gaat uitpakken! Hou ik jullie van op de hoogte…
@ Sjoukje, dank. Groningers zijn ook gepassioneerd, wat bedoel je met andere afloop?
Voor mij, een herkenbare situatie, maar dan met andere afloop.Maar dat komt vast omdat ik een noorderlinge ben. Heel mooi stuk, ik bedoel blog.
Vind m ook mooi, Daan. RED heeft helemaal gelijk: als je ziet hoe groot die Heleen met haar kop op de tram staat, dan wordt het tijd dat jij eens laat zien hoe je echt moet schrijven.
Love hurts.
Toch even een http://www.volkskrantblog.nl/pub/blogs/entry.php?id=34426 naar mijn tweelingstukje.
ach wat kan het leven toch allemaal te weeg brengen .
nooit saai
Het leven in essentie met mooie, onverwachte, overweldigende gebeurtenissen, die je te grazen nemen en voor altijd je leven een andere wending geven. Zoe
Als er iemand een boekenlegger kan gebruiken ben jij het wel Daan ! Groetjes van vader en dochter…
Boekenlegger nodig ? kijk eens bij http://bibdiebabdieboe.web-log.nl/
wat een mooi stuk Daan!
die laatste regel, dat gevoel, dat je ineens heel rustig wordt- herkenbaar!
He Daan, wat een geweldig stuk. Dat je dat in je hebt. Ik bedoel natuurlijk de schrijfstijl. Ik schreef een uurtje later een (twee-eiig) tweelingstuk, dat ik om zes uur vanochtend liet publiceren.
Hartstocht, dat is toch werkelijk iets heel bijzonders en ik geloof niet dat ik zonder kan.
Dat zij zó dicht bij kwam dat je totaal in paniek was. Dat het zo licht werd in je hoofd dat je niet meer wist waar je was………… ja dat is het moment waarop onzekerheid toeslaat….het zijn die regels die de essentie voor mij het meest raken
Het is echt een mooi verhaal, ligt zo dicht op de werkelijkheid, en die foto erbij….perfect.
Kan jij schrijven….
Beus, dat is ook zo mooi aan het schrijven van een verhaal: al die ervaringen, het zien en het ervaren, kun je er zo mooi in kwijt…
Dank Fran ook voor je compliment.
laatste reactie van Beus
Nee hoor
dat hoeft niet echt
wij vrouwen kunnen erg goed fantaseren
het verhaal van een ander de onze maken
en wellicht wat autobiografisch
mooi gedaan voordaan
Moet gebaseerd zijn op levenservaring.
Mooi verwoord.
Eerlijk en hartstochtelijk geschreven…ik hoop voor jou dat het echt is…dat je het beleefd en jezelf volgt
Prachtig proza!
Tijd voor een roman…….!?Met Heleen van Rooyen veeg je toch zo de vloer aan?
Ja, die lente die lente die lente!!!
Echte liefde laat zich niet verloochenen. Mooi verhaal op een lente-achtige ochtend. Mijn hart gaat er van zingen.
Theodora: het gaat over hartstocht…neem het gevoel maar mee het weekend in!
Tijdrover: ik las net je reactie onderaan je log over de snol: moest erg lachen.
http://tijdrover.web-log.nl/log/5056804
goeiemorgen……..ik krijg het er warm van en ik val ab-so-luut he-le-maal niet op vrouwen. Een goed begin van deze stralende zonnige dag met een moeilijk weekend voor de boeg…..tnx Daan
oh, wat een geweldige reacties!
Heel mooi geschreven.
Groeten, Henk.
je slaapt in, vliegt over polderlandschap, maar er is mist. Hoe laag je ook vliegt, ze ziet niets meer.
De wekker gaat.
Sorry Daan, verkeerde naam, maar wel weer een verdomd mooie bijdrage.
Bezoek ook eens http://dekaledoperwt.web-log.nl/ of http://bibdiebabdieboe.web-log.nl/
Gevoelig ? Dit is Rock ’n roll… het leven.
Bezoek ook eens http://dekaledoperwt.web-log.nl/ of http://bibdiebabdieboe.web-log.nl/
Goh Daan, hoe je dit weer getroffen hebt, prachtig en hartverscheurend ook. liefs, W.
daarna …werd alles anders, stormy emotions how to handle , of was er geen keuze meer , treffend geschreven .
Brokeback Mountain 🙂
life oh life….. (had dat liedje nou toch al in mijn hoofd, komt dat even goed uit!)
erg mooi ja. Zoals het is of zou kunnen gaan.
http://marlis.web-log.nl
Prachtig…