Mantra
Het paradijs is
geen slecht idee,
op voorwaarde dat wij
de tegenstellingen
meenemen.
Copyright foto: Voordaan. Muurschildering in Restaurant Kantine Werklust aan de Oudenoord in Utrecht.
Copyright & kopiëren; 2024|WordPress thema door MH Themes
Ruud, ik geloof dat dit alles is waarmee we het moeten doen. Hopen op een paradijs is onzinnig als het leven nu hel is. Tenminste: als je niet denkt in termen van ‘we worden zondig geboren’, want anders heeft dat alles ook nu geen zin. Maar wat er hierna komt, ik heb geen idee, en ik hoef het ook niet te weten. Wat een mooie weergave van de gesprekken die je voerde. Ik als bèta-alphamix heb het soms best moeilijk. Al dat denken, al dat logisch beredeneren, al dat uitgaan wat er voor je op tafel ligt of onder de microscoop of denkraam, de alpha geeft dan de nerd een schop en zegt: ga leven! En dat doe ik dan maar ook zo goed en zo kwaad als dat gaat. Ik vind het erg leerzaam om te zien (en dat zeg ik als alpha) hoe mensen door de tijd te nemen en echt naar elkaar te luisteren (zonder oplossingen aan te dragen) er toch een hoop is dat ons allemaal hier bind. Dat teksten en plaatjes en muziek zoveel los kan maken. Dat maakt het blog voor mij al geslaagd. Jij dus ook bedankt.
Hallo Voordaan,
Een collega (-nerd) maakte een opmerking over het feit dat twee soorten gegevens op verschillende plaatsen in andere volgorde stonden, en dat hij dat zo bezwaarlijk vond. Ik moest onmiddelijk aan jou mantra denken. Zulke "tegenstellingen" zijn zaken waar onze beta-breinen moeite, soms zelfs grote moeite, mee hebben. Na vele ervaringen is het ook tot mij doorgedrongen dat anderen, alfa’s noem ik dat dan maar, grote moeite hebben met de rechtlijnigheid van beta’s.
Na nog wat verder heen-en-weer gediscussieer over het echte paradijs, en mijn stellige bewering dat in het echte perfecte paradijs geen tegenstellingen, zijn, trok een andere collega, iets minder nerd en beta, de conclusie dat dat dan ook geen leven, of bestaan, was. Klopt, zei ik, want in het paradijs komt de geest overeen met de werkelijkheid, en is er dus geen ruimte voor bewustzijn. Bewustzijn verondersteld een groter denkraam dan de werkelijkheid, en bevat dus meer dan de werkelijkheid, en daarmee ook tegenstellingen met de werkelijkheid.
Het paradijs is dus onbereikbaar, althans, een paradijs waar ook van te genieten valt. En daar gaat het tenslotte om. We moeten dus maar genieten van de heoeveelheid paradijs die we in ons eigen leven kunnen scheppen, en gelukkig zijn er genoeg mensen die dat kunnen, zoals Mozart. En hier op dit weblog worden af en toe ook heel mooie stukjes geschreven. Dank je wel.
Oef, wat een moeilijke tekst. Wat verwachten wij van het paradijs. Eeuwig gelukkig? Geen verdriet? Nooit meer onzeker? Geen ruzie? Altijd harmonie? En wat als er altijd harmonie is? Dan zijn er geen tegenstellingen meer. Beweegt er dan nog wel iets? Groeien wij dan nog? Veranderen onze inzichten dan nog? Juist als er tegenstellingen zijn wordt je (soms) tot nadenken gedwongen. Alleen dan kun je op een andere manier gaan kijken en handelen. Maar dan ben je er niet! Geluk is niet de hele dag met een zalige glimlach op je snoet lopen. Voor geluk moet je wel iets doen. Je moet actief blijven. Beter kan ik het niet uitleggen. Ik geloof dat je tegenstellingen nodig hebt, ook (en misschien wel juist) in het paradijs. Het is er vast wel mooi, maar mooi staat tegenover lelijk. Tsonge, bestaat lelijk eigenlijk wel? Dat is natuurlijk ook maar een idee, een concept tussen de oren. Er zit véél meer in deze tekst dan je vermoedt. In de Zen filosofie krijg je raadseltjes: wat is het geluid van één klappende hand? Het oplossen van deze raadseltjes leidt tot zelfinzicht. Je kunt er jaren over nadenken en dan..ineens, pats, je lost het op. Maar dan ben je er niet! Dan krijg je het volgende raadseltje. Ik vermoed dat deze mantra ook zoiets is.
Nog maar een gedicht dan, dat spreekt blijkbaar toch aan:
In de bergen
Witte rotsen steken uit de beek,
Door kilte zijn de rode blaren schaars.
Het bergpad – toch valt er geen regen:
Het hemelblauw doorweekt je kleren.
Wang Wei (699 – 761)Tang dynastie p 284 Spiegel Klassieke Chinese Poëzie.
@Voordaan, vind jij heimwee lekker? Ik vind het wel mooi, maar niet fijn. In de opperste toestand van vrede en berusting is alles goed, en vind je al diegenen die je ooit gemist hebt wellicht om je heen.
Dag Ruud, ik krijg sinds een week geen bericht meer als ergens een nieuwe reactie is geplaatst, ik weet ook niet waarom. Maar het is hierdoor wel moeilijker om nieuwe reacties te spotten. En er wordt veel gereageerd, dus excuses voor mijn late reactie.
Interessant wat je weer ter berde brengt. Ik hou me maar vast aan de idee dat mijn vrijheid eindigt daar waar die van een ander begint. Maar ik vind tegenstellingen juist zeer interessant. Als je elkaar daar mee kunt aanvullen is het meer dan waardevol om niet gelijk te zijn. Wel in vrijheid maar niet in interpretaties van het leven. Dan heb ik het niet over uitwassen. Vind ik het juist dat ook de Palestijnen geweld gebruiken tegen hun onderdrukkers? Ik wens me daarover niet uit te spreken. Ik ben tegen het gebruik van welk geweld dan ook. Maar sterker is de vraag: waar komt de intense haat vandaan. Haat ontstaat uit liefde nietwaar, zonder liefde kun je niet haten. De geschiedenis leert je over wereldkaarten waarop door de wereldleiders kaarsrechte lijnen werden getrokken. Het land verdeeld, maar daarmee ook de mensen. Rechten op een stuk land die van beide kanten eeuwen uit zijn. Daar zit geen oplossing. Het verklaart wel een hoop. Bestrijden vind ik dan ook geen goede term. Tegenstellingen respecteren, maar mensenrechten bovenal. En blijven streven naar een oplossing waar beide partijen mee kunnen leven. Maar nee, hoopvol ben ik niet.
Goeiemorgen Voordaan,
Tegenstellingen en het paradijs, dat maakt toch wat los. Ten eerste is het in mijn hoofd zo dat tegenstellingen automatisch een potentiaal, een alarmsignaal, generen, en de term alarm moet je hierbij letterlijk nemen. Misschien dat dat mijn beta-natuur is. Maar als ik een Volkskrant commentaartje zie oreren over censuur in China, of een spotprent zie waarin Palestijnen hun autootje tegen een boom rijden, gaat die bel onmiddellijk rinkelen, en zie ik de verborgen censuur in eigen land, en het fundamentele onrecht de Palestijnen aangedaan.
In mijn beleving van het paradijs hebben mensen ook zicht op de meer fundamentele kant der zaken, waarin dit soort tegenstellingen niet bestaan: er is censuur hier, dus moeten we niet zeuren over de censuur daar, maar over die hier (Dr. Phil: In your relation you can only improve one person: yourself!); en hoezo geweld afzweren door de Palestijnen: ze hebben hun land door geweld aan anderen verloren, en dus hebben ze alle recht zich met geweld tegen die anderen te keren.
Het bestrijden van tegenstellingen lijkt dus een goede leidraad om wat dichter bij het paradijs te geraken, hoewel een volledige uitbanning onmogelijk lijkt. Misschien dat het zelfs mogelijk is er vredig mee om te gaan, en uit de bijbehorende spanningen te tappen voor allerlei creatieve processen. En bij deze gedachte wordt ik ernstig geholpen door de overvloed aan Mozart van deze dagen weinigen die zo veel tegenstellingen in hun kunst hebben kunnen verenigen.
Maar in de wat lager-bij-de-grondse (more mundane) wereld zie ik toch weinig goeds uit tegenstellingen komen. Strive and discord – de Engelse terminologie is vaak accurater. Misschien is het mijn beperkte denkraam.
Die moest ik even opzoeken Alice!
Elysium
Elyzische velden of Elysion (Lat.: Elysium), in de antieke mythologie het oord waar de uitverkorenen van de goden in gelukzaligheid vertoeven zonder de dood te ondergaan.
Oorspronkelijk werd het opgevat als een idyllische vlakte of een lieflijk eiland ergens aan de grenzen van de aarde; later als een deel van de onderwereld, waar de vrome mens na zijn dood verblijft.
Moet dan weer denken aan een tekst van
http://www.volkskrantblog.nl/pub/blogs/entry.php?id=27405
Dialoog in de bergen
Vraagt men aan mij waarom ik neerstreek in de groene bergen,
Dan glimlach ik en antwoord niet het hart vindt er zijn vrede:
De perzikbloesems drijven op het stromend water heen,
Dit is een kosmos op zichzelf en niet de mensenwereld.
Li Bai (701 762) Tang dynastie
Goede nacht u allen!
Es o Es (het is zoals het is..) Alice en Ruud. Hoe het ook zij. Dank voor alle bijdragen. Renate, fijn weekend.
Alles werkelijk alles sluit zo mooi op elkaar aan.
Want vandaag sprak ik nog met E. over het Elysium.
vanwege een opdracht voor haar school.
En zij wist ook zeker, je moet het niet te perfect maken, want dan wordt het maar saai!
Nou, dan is mijn compu misschien een paar pixels kwijt, want de hele bubs hangt onderaan het hele kopgedeelte.
Misschien komt de mensheid ook wel een paar pixels te kort, Voordaan, zodat ze al die tegenstellingen in hun hoofd geen plaats kunnen geven. Vandaar dat ze die bubs dan ook maar voortdurend achter zich aan hebben slepen, en daarmee het paradijs versjteren.
Zo, inderdaad bedankt allemaal! Voor zoveel mooie zinnen. Misschien moet app – of een andere vkblogger natuurlijk 🙂 vanaf nu ook maar bijzondere reactiedraden gaan archiveren!
fijn weekend allemaal!
met de groetjes vanaf http://marlis.web-log.nl
Op mijn compu doet ie het prima! Foto mag max. 465 pixels breed zijn en dat is ie precies! Maar in sommige XP programma’s wordt het een puzzel…mmm. paradijs op aarde dat we niet willen. Denk dat sommigen hier de tegenstellingen nog niet goed genoeg onderzocht hebben Ruud, denk je niet? En die willen het niet.
BTW: je plaatje is wat te breed, en de pagina laadt niet erg goed meer.
Alle middelen en ideeën om het paradijs op aarde te scheppen zijn al geruime tijd aanwezig. De enige reden dat het paradijs er nog niet is, is omdat we het niet willen.
En alles sluit naadloos aan op elkaar. In de gedichten maar ook de gedichten op de gedichten. Dat hebben we maar mooi en spontaan gedaan!
Iedereen bedankt voor de mooie gedichten en andere overpeinzingen. Een lied dat mij altijd ontroert:
dit ene weten wij
en aan dit een houden wij ons vast
in de duistere uren
er is een woord dat eeuwiglijk zal duren
en wie’t verstaat
die is niet meer
alleen
heel mooi, heel mooi.
dromen van een pauze.
ja precies.
het licht en de dood. Dan ook maar een van Utrechtse dichter. Voor jullie:
Projectie
Het zal wel donker zijn, en stil, als je er niet meer bent.
Misschien zo stil en donker als het ademloos moment
waarop het zaallicht dimt voordat de film begint,
dat ogenblik. De hele eeuwigheid. Misschien.
Maar als je droomt dat je een vlinder bent,
kun je evengoed een vlinder zijn
die droomde dat hij mens was.
Je mag dit nooit vergeten. Op een dag
kust een van ons de ogen van de ander dicht
en moet dan weten: dit is louter pauze totdat alles
weer opnieuw begint. Jij en ik – geen stof, maar licht.
Ingmar Heytze – uit de bundel: Alle 24 goed.
Ik sta verdorie ook versteld van mijzelf
met dank aan de inspiratie van jou en Voordaan.
Jij mag meedoen Alice!
dat is wel een hele mooie pols Alice!
ow hemel, wat een heerlijke diepe gedachten allemaal
Vertrouwen.
in je diepste lijden en je grootste nood
verrijs je als een fenix uit je ziele dood
door de liefde,
een schaterlach,
het aanbreken
van weer een nieuwe dag
Het licht gaat weer aan
Het weten
het vertrouwen
dat het iedere dag zo zal gaan
dat maakt het ware licht
in dit aardse bestaan
( Alice, uit de losse pols)
LICHT
Vanavond zou ik dingen willen zeggen
terwijl er eigenlijk geen dingen voor zijn
zoiets als licht – willen uitleggen
wat licht is voor de dood
ons meeneemt in de nacht
de nacht in terwijl ik ons
probeer terug te denken naar
elkaar vanavond –
maar zie de glazen in onze handen
tot de randen gevuld met licht
Rutger Kopland(‘Tot het ons loslaat’)
n.b. hoe lang zou Kopland erover gedaan hebben om deze prachtige ‘definitie’ van "licht" zo intens te verwoorden? ik probeerde het maar het lukte niet; dan maar(weer)in poezie Voordaan.
Eeuwige trance en een spiegel met tranen die versplinterd wordt….En dan het licht? Wat een prachtige zinnen en dito gedicht..
waarom weet ik niet, Voordaan maar ik moest denken aan een gedicht van Hans Lodeizen bij je mantra:
morgen ben je dood; een glimlach
zul je sturen naar deze verzen
die erop wachten zullen als op
een telegram. Laat de postbode
die met je laatste uren holt
geen onheilstijding brengen.
leef. Versplinter de spiegel
waarin je gezicht heeft gehuild.
…vooral die laatste zin…vooral die laatste zin…zo mooi!
Ja, zou er werkelijk dan nog herinnering zijn.
Zou je nog ’terug kunnen denken’.
Is er dan nog een morgen en een gisteren.
Of ……… eeuwige trance ………
Dat baden lijkt mij heel zalig en fijn. Maar waar is de heimwee dan? Het zo verzonken zijn in gedachten dat je hart er pijn van doet omdat je iemand zo mist? Of wist het paradijs je gedachten aan wat was helemaal uit?
Dat is precies wat ik ook bedacht, maar aan de andere kant lijkt het me toch wel het hoogst haalbare: baden in licht en liefde, als je alle tegenstellingen hebt gekend en die uiteindelijk achter je kunt laten.
Stel dat het nooit donker is in het paradijs. Nooit droef. Hoe smaakt dan het licht? En hoe het plezier? En vooral: hoe lang duurt dat dan? (filosofische bui :-))
En, is het met de tegenstellingen erbij nog steeds een paradijs? Ik ga er even over nadenken!
@ Ronald, wie nee zegt, zegt dus eigenlijk euh, wat eigenlijk?
Wie nee zegt, zegt dat ook.
Dat zal wel een volle kar worden! Maar ook daar is plaats voor. Zeker weten…geloof ik.
Ik heb je alweer gezien: fijne dag en aanbeveling voor de warme kleur!