Het probleem van een ruzie is dat je haast altijd gedwongen wordt een keuze te maken. En dat zich zo al heel snel twee partijen vormen, die hard tegen elkaar ingaan. Waar in het begin van het conflict de beide oevers nog duidelijk zichtbaar zijn, is het na het keuzemoment de blik troebel: de ander zit helemaal fout. En daar bijten mensen zich helemaal in vast.
Je kunt het overal op toepassen. Wilders, Terpstra: de een is verwilderd, de ander een domme dwaas. Terwijl het volgens mij mensen zijn die in normale omstandigheden prima buren zouden zijn. Die elkaar met oud en nieuw gerust uit zouden nodigen voor een glaasje champoppel en een oliebol. Maar in de discussie zijn ze elkaars tegenstanders. Sterker nog: die ander kan niet anders dan het kwaad zijn, en het is belangrijk dat zo snel mogelijk en met alle middelen voorhanden te bestrijden.
Ik zit vaak in het midden. Kwetsbaar, want beide kanten trekken aan me. Mijn hele leven al. Ik kwam in Utrecht midden in de new wave scene terecht. Schrok me rot van al die zelfverzekerde getoupeerde hoofden, keek in Tivoli en De Vrije Vloer in de spiegel en zag een heel bleek en onzeker getoupeerd hoofd. Waar haalde iedereen de kracht vandaan? Even later zat ik op een krakersfeestje. Bij binnenkomst groette ik de eerste 3 mensen, een ‘rare’ Twentse gewoonte (je mompelt in mijn geboortestreek tegen iedereen ‘ moi’ of woorden van die strekking). Daarna hield ik op, want niemand keek me aan, en niemand groette terug. Weer voelde ik me een nietsnut, een dwaas, een korrel in een grote woestijn. Maar toen weer even later ik hetzelfde tegenkwam in de Roze Wolk, waar prachtige vrouwen met uitbundige haardossen hun hoofd hieven als ik voorbij liep, toen viel het kwartje: in welke scene je je ook bevindt, van kakkers tot punkers tot de lesbische scene: overal is sprake van groepsgedrag, overal is een leider, een code, en overal is straf. Is de hanekam een dag verruild voor een keurige scheiding, is de ruitjestrui even ingewisseld voor een zwarte slobber, en is vrouwelijke lover tijdelijk of niet verruild voor een mannelijk exemplaar: uitsluiting volgt. Je moet kiezen! Je bent of links, of rechts, of punk, of homo, of groen, of Trots op Nederland. En anders ben je een watje, een minkukel, laf, naief en vooral: oliedom.
Nu, ik doe daar al heel lang niet meer aan mee. Ik vrij met diegene waar ik van hou (en dat is nu alweer 15 jaar een man). Ik trek aan wat ik wil (en dat is nu niet meer louter zwart, maar vermengd met groen en rood en soms spijkerstof en vooral hoge hakken). Ik stem op wie ik wil (en dat was ooit D66 vanwege de visie op onderwijs en de gezondheidszorg, en nu is dat al weer jaren SP, maar ik ben geen lid, en wens niet voor een karretje gespannen te worden). Ik ben voor een humaan beleid, ook jegens Wilders en Hirsi Ali (want we moeten niet vergeten dat diegenen die een rottige boodschap brengen ook beschermd dienen te worden).
En in mijn familie kies ik ook geen partij meer. Ik koester de jeugd met mijn nichtje en mijn neef, we waren de drie musketiers, leerden van elkaar alles over liefde en goede smoezen, gekke stemmetjes en goede muziek. De ruzie in de familie ging niet over onze generatie, maar over de generaties boven ons. Er was geen gelijk. Geen waarheid. In een ruzie en een oorlog is de waarheid het eerste slachtoffer. De rest is pure propaganda. Dit alles maakt van mij niet altijd een heel zeker mens. Integendeel. Ik vind het soms ronduit misselijkmakend om in te zien hoe recht-door-zee-en-alles-vernietigend politici en andere kopstukken te keer gaan en er ook nog garen bij spinnen. Mensen vinden het blijkbaar heel erg prettig om zich achter een krachtige leider te scharen. Om bij een groep te horen. En ik hoor niet bij een groep. En soms is dat een heel naakt gevoel. Maar ik kan niet anders.
Onze serre is in de afgelopen weken snel en harmonieus aan ons huis gebouwd. Tijdens de lunches wordt intens gediscussieerd over boeken, politiek, opvoeding en het geloof. Het resultaat van de goede sfeer is deze uitsnede in het zeil van een moskee die ’s avonds door sfeerlichtjes prachtig oplicht.
De oplossing bij een conflict, met anderen of jezelf, kan alleen gevonden worden in die visie: dat er geen ‘ gelijk’ is. Dat is nogal wat om neer te schrijven. Oplossingen liggen in het inzicht dat bij een oorlog twee partijen om aandacht vragen. Twee scenes die zich niet gehoord voelen. Je gelijk halen, daar ligt nooit het eind van het conflict. Daar liggen juist de vonken die de haat nog meer aanwakkeren. Want als je het gelijk van de ander vertrapt, zal het nog meer zijn best doen om extremer te worden. Iemand zei laatst tegen me: ‘ Het grootste gelijk is een mes tussen je ribben.’ Ik moest daar even over nadenken (nog zoiets wat als negatief wordt gezien: nadenken, de tijd nemen). En toen zag ik: als je alleen je eigen gelijk wilt halen, slechts aandacht hebt voor die ene stem, en voorbij gaat aan de argumenten, de pijn van de ander, dan zal dit zich tegen je keren.
In het geval Wilders – Terpstra, of Wilders versus de Islam ligt de oplossing slechts in het luisteren naar beide partijen. De moslims, en dan vooral de jonge generatie die zien hoe de ouderen onderuit geschoffeld worden, die verdienen een luisterend oor. Die hoeven niet alleen succesverhalen te vertellen. Die mogen vertellen over hun hart dat uitgerukt wordt als ze allemaal op 1 hoop vuiligheid gegooid worden. En ook Wilders en de PVV-ers verdienen alle aandacht. En wat denk je van de vrouwen, autochtoon en van niet-westerse komaf, stemmend op Jan of Wouter of Geert of Jan Peter, mensen die al jaren niet meer over straat durven in Overvecht en Kanaleneiland (’s nachts maar soms ook overdag niet), mannen en vrouwen die zien hoe steeds meer vrouwen gesluierd over straat lopen, die zien hoe een eeuwenlange strijd voor gelijke rechten in Nederland soms uitmondt in het recht op achtergesteld worden, het recht om als vrouw niet door een mannelijke arts geholpen te worden. Die zien hoe complete volkswijken door slecht spreidingsbeleid in 10 jaar tijd verpauperen. Ook zij moeten zich uit kunnen spreken. In wensen, in verwachtingen. Daar ligt ook een uitdaging.
Kortom: het gelijk ligt in beide partijen. In het luisteren naar beide stemmetjes in je hoofd. En daar moeten we mee aan de slag. Niet door te kiezen voor het ene of het andere gelijk, maar door te luisteren, en door te kijken welke klachten gegrond zijn en waar iets gedaan moet worden. Het vuur blussen, maar de brandhaarden niet bagatelliseren. Daar hebben we in dit land behoefte aan. En als we gedwongen worden partij te kiezen in een titanenstrijd, dan moeten we massaal onze rug naar het gevecht keren, en de problemen bespreken. Uitvechten betekent compromissen sluiten, en daar is nog nooit iets moois uit voortgekomen.
En daarnaast is er een schreeuwende behoefte aan het laten zien van de eigen kwetsbaarheid. Daar zit de ware kracht. Kwetsbaarheid toon je door toe te geven dat je niet 1, 2, 3 een antwoord weet, dat je met je mond vol tanden staat, dat je nog even na wilt denken over een onderwerp. Door hulp in te roepen van anderen. Misschien wel van diegenen die je het minst vertrouwt: hoe zou jij het doen als je mij was? Kwetsbaarheid en rust als tegenhanger van het als eerste afzeiken van de ander. Die ingebeelde arrogantie, het denken boven de ander te staan: die luchtbel mag wat mij betreft als eerste doorgeprikt worden.
Ha Beus, het is niet de angst die ons leven zou moeten regeren, maar de uitdagingen. En die zijn er in overvloed. Heerlijk, jouw woorden.
Luuke, saai, saai, wie is er nou saai! Nou dan! Dank je.
Solvejg, grappig, ik stemde altijd roze, en op een vrouw. Dat deed je nou eenmaal, gewoon, daarom. Ik herinner me zelfs nog een advertentie op de voorpagina van de VK, met een lijst met roze politicatici 😉 Mijn kind is ook gehaald door een man (co-assistent) en ik ben hem eeuwig dankbaar. Maar mijn huisarts is een vrouw. In geval van nood maakt het mij geen donder uit. Het gaat mij dan om mijn gezondheid, dat is toch wel iets waar we van uit kunnen gaan, toch 🙂 Gek, maar bij jou sta ik nooit met mijn mond vol tanden….
Ha Daan, ook ik sta regelmatig met mijn mond vol tanden, heb gekozen voor een vrouwelijke arts, wil het liefst een vrouwelijke gynaecoloog (met de bevalling geholpen door een lieve mannelijke gynaecoloog overigens!), ik stem GroenLinks en nooit op een man. Niet omdat ik mannen niet goed genoeg vind, maar om vrouwen aan te moedigen. En verder ben ik het helemaal met je eens: luisteren is de beste basis om uit een conflict te komen en het op te lossen. Mmm, heerlijk stuk Daan!! Om over door te denken. En, o ja, ik hoor ook niet bij een groep, lastig maar ook dat heeft voordelen.
Ik ben het wel met je eens.
Het is wat saai, maar de uitdaging is er voor uit te komen.
groet Luuk
Het wordt eens tijd dat die sterke, jonge, charismatische moslimleider opstaat.
Ik wacht daar eigenlijk al een paar jaar op, maar kennelijk is het nog iets te vroeg.
Het zal een aanwinst zijn in de Nederlandse samenleving.
Dit blog vertelt hoe we met elkaar om zouden kunnen gaan en in mijn ogen zoals het zou moeten.
Het gaat in de eerste plaats om een verandering in jezelf. Ik kan niet veroorzaken dat mensen niet meer achter een sterke leider aan gaan lopen. In tijden van recessie nemen mensen veelal de toevlucht tot iemand die hoop biedt, iemand die wel naar ze luistert, die ze een stem geeft. Daarom is het niet vreemd dat figuren opstaan die inspelen op sentimenten. Het is dus niet zo simpel om naar twee partijen te luisteren. Dat is ook niet wat ik opper. Wat wel zo is, is dat ongelooflijk veel PVV stemmers (en let op, er staat binnenkort ook een hele sterke, jonge, charismatische moslimleider op in ons land) het gevoel hebben dat er niet naar ze geluisterd wordt.
De meeste mensen die hier reageren, mijzelf incluis, wonen niet in de wijken waar we over spreken. Mijn kinderen zaten er wel jaren en jaren op de creche en op school, ik werk midden in Overvecht. En ik zie beide kanten van de medaille. Autochtonen die het geld niet hebben om naar een betere buurt te gaan, en Nederlanders van niet-westerse komaf die die kansen ook niet hebben. De witte en hoger opgeleide zwarte vlucht maken dat de overgeblevenen tot elkaar veroordeeld zijn. En zij verschillen hemelsbreed van elkaar. En ze worden in een hoek gedreven. Met heel veel energie en kracht en liefde kun je beiden ondersteunen. Zonder te zeggen: het ligt aan de Marokkanen, of het ligt aan die botte witte racisten. Dat inzien betekent inzien dat het dus niet om het grootste gelijk gaat. Helemaal niet. En daar heb ik het hierover.
Ik heb geen oplossing voor Terpstra en Wilders. Ik kan slechts mijn eigen leven inrichten, en hopen dat met mijn acties ik anderen inspireer, net zoals ik geinspireerd raak door anderen. Die olievlek, die heb ik op het oog. Geen grote leider, gewoon in het klein om je heen goed doen.
Als dat betekent dat ik een heel groot ego heb, dan leg ik dat dan maar uit als: ik zorg goed voor mezelf en anderen. En ik voel me daar goed bij. En in die zin is er inderdaad niets mis met mijn ego. De kwetsbaarheid zit hem in het aanvallen van de anderen. het gelijk halen. Ik heb geen gelijk. Ik doe maar wat. En dat wat ik doe voelt goed en daar schrijf ik over.
@Daan: wat rommert zegt zit ook wel een kern van waarheid in.
In mijn provo-maagdenhuis- en krakerstijd dacht ik daar ook zo over en het heeft de hervormingen wel teweeggebracht.
ik ben het grotendeels met je eens. toch zijn er ook problemen die, vrees ik, alleen maar met geweld kunnen worden opgelost. anders was de opvolger van hitler hier nu aan de macht, of een neefje van stalin. hoe kijk je daar tegenaan?
Juist ja dan zijn we het echt eens, opbouwen, verder bouwen en onderbouwen.
Dank en groet terug:-)
Helena, ik snap je betoog, ik heb het alleen niet over het vergoeilijken van mensens’ standpunten, ik heb het over luisteren naar wat ze inhoudelijk te zeggen hebben. Ik haat de polarisatie die onstaat door Wilders, maar ook door diegenen die alle munitie op hem richten. Constructief betekent meedenken aan een leefbare samenleven. Dat jij dat doet, daar ben ik allang van overtuigd. Ik heb net als jij geen zin om te luisteren naar bashers, voor mij geldt: van welke zijde dan ook. Want ook de Nederland bashers zijn mij een doorn in het oog. Ik laveer tussen de pieken door. Alle energie die naar Wilders gaat, en alle energie die naar allochtonenproblematiek gaat, die zou ingezet moeten worden voor het opbouwen, voor het verderbouwen, voor het onderbouwen. Groet, Daan
@Daan ik weet dat mensen die in die wijken wonen het er zelf ook niet naar hun zin hebben (dat ze het vreselijk vinden om daar te wonen), het zijn niet voor niets wijken waar sprake is van een hoge doorstroming. Er zijn ook mensen die zeggen dat ze er prachtig wonen en ze vinden dat de media en politici de problemen uitvergroten (zo lees ik op internet reacties van mensen die bijv in Overvecht wonen, onder een artikel dat over de problematiek in Overvecht gaat). Ik ken ook mensen of heb ook mensen gekend die er gewoond hebben dan wel nog wonen.
Luisteren wil ik best naar Wilders maar te veel luisteren (omdat er al te veel naar hem wordt geluisterd) is verkeerd.
Veel stemmers op Wilders zijn woonachtig in gebieden waar helemaal niet veel allochtonen wonen:
Wie is die achterban van Wilders?
Man
Gemiddeld 45 jaar
Getrouwd, kinderen zijn vaak het huis al uit
Wonen in een kleinere stad of dorp
Veelal autochtonen in zijn buurt
Hoger opgeleid
Ongeveer 45.000 euro bruto inkomen
Lezer van de Telegraaf
Tegenstander van de Vakbonden
Moeten we dat soort mensen dan serieus nemen?
Moeten we mensen ook serieus gaan nemen die over bootvluchtelingen dit schrijven:
Gewoon alle EU marineschepen inzetten en de grond in boren die hap. Niet nog meer marginale PVDA’stemmers hiernaar toe!! Dus naar de zeebodem!
[ .] Maar als buitenlander zijnde krijg je alles !!!!!! Huisje, inrichting van huisje, fiets, uitkering, die levenslang is, niet zoals mijn uitkering die na een jaar stopt. Ik begin er goed de kots van te krijgen. Geert Wilders doe er eens wat aan !!!! En rap een beetje.
Nee sorry maar naar dat soort mensen luister ik niet, maar ik luister wel naar Wilders-stemmers die wat redelijker zijn.
Wilders is degene die zichzelf demoniseert en zichzelf een enorme belangrijke rol toedicht.
Als iemand maar met een beetje kritiek komt dan vindt Wilders al dat hij gedemoniseerd wordt terwijl hij zelf mensen aan het uitschelden is.
Heleen: ik schreef eerder over Irakese vrienden, die net als andere vluchtelingen een woning toegewezen kregen in Overvecht. Anderen kregen een flat in Kanaleneiland. De goedkooptste flats werden daar aan voormalige asielzoekers toegewezen. Tien jaar later vluchten ook zij de wijken uit, sociaal economisch factoren (een goede baan bijvoorbeeld) maakte dat mogelijk. Zij vonden het net als andere mensen in die wijk (afgezien van de bewoners van de leuke maar onbetaalbare laagbouw) vreselijk in de wijk.
Verder schrijf ik dat je naar PVV-ers moet luisteren, en eigenlijk is dat overbodig om te schrijven: want waarom zou je niet naar ze luisteren. We demoniseren niet alleen moslims, maar ook mensen die op Wilders stemmen.
Annet: ik begrijp je tweede opmerking niet. Dit stuk is inderdaad lang, er moest me iets van het hart.
Jan: ik ben gewoon Daan, en ik schreef mijn gevoelens weer. Ik ga me niet verontschuldigen, heb niets te verzwijgen, en kan het ook best mis hebben.
ik vind het toch een beetje een makkelijke redenering, je stelt dat je niet bij een groep hoort. Verder zie je twee partijen die compromissen sluiten en en daar is nog nooit iets moois uitgekomen.
Verder rep je over mensen die het slachtoffer zijn van een verkeerd spreidingsbeleid.
(dit impliceert dat je vindt dat er een goed spreidingsbeleid bestaat volgens jou, ik ben benieuwd naar je mening hierover)
Ik kan je op een briefje geven dat dit "verkeerde spreidingsbeleid" bijna zeker een compromis is tussen verschillende partijen waar jij natuurlijk niet bijhoort, en niet het gevolg is van een beslissing van je achterneef.
Het goedkope in je verhaal -vind ik- is dat je je niet opstelt als een gemeenteraadslid die compromissen sluit met andere gemeenteraadsleden van een andere partij, onder andere door goed te luisteren naar die ander collega-gemeenteraadsleden.
Je switcht als persoon soepel tussen je verantwoordelijkheid van jou als vrouw en die van -gedacht- gemeenteraadslid van de gemeente waar je woont, iemand die zich kwetsbaar opstelt tov haar kiezers.
ik heb zeker weer
eens iets niet goed
geDAAN in d’ogen van
DAAN:)
Ik reageer op enkele in je stuk gedane uitspraken (of zinnen eigenlijk).
Ik vind zelf dat er meer dan genoeg naar Wilders geluisterd wordt. En hij krijgt meer dan genoeg aandacht, te veel zelfs. Ik luister persoonlijk liever naar mensen uit de moslimgemeenschap zelf die zich (kritisch) durven uitlaten. In ieder geval naar die mensen waarvan ik denk dat ze er verstand van hebben…
Eerlijk gezegd vind ik dat je soms best een keuze mag (en misschien wel moet) maken…
Probleemwijken zijn er trouwens al langer dan de laatste tien jaar, ook toen er nog geen of veel minder allochtonen in ons land woonden. Ik vraag me af of spreidingsbeleid de oplossing is. Het zijn namelijk met name sociaal-economische factoren die de oorzaak zijn van de concentratie van kansarme bevolkingsgroepen in bepaalde woongebieden.
Zelf ga ik ook graag mijn eigen gang en laat ik me niet beïnvloeden door wat de massa doet.
Ik begrijp je stukje wel maar ergens ook weer niet.
Hoi Daan, het tweede gedeelte heb ik niet gelezen door de hoeveelheid leesvoer en ik ben bezig een tomatensoepje te brouwen, vaak zeg ik: ik wil overal bij horen en nergens.
Wil vrij zijn in gebondenheid. En dan het liefst overgoten met een luchtig sausje om het (voor mij) draaglijk te houden.
Gr. van A.
Lidy: Ik wens je veel liefde in 2008. Dat doet je ego vast goed.
Demio: vervelend gevoel, dat je er ingetrokken wordt, terwijl je alleen maar wil horen ‘sorry, had niet moeten gebeuren, en we trekken hier een les uit’!
Droomvrouwtje: de maakbare maatschappij, bedoel je dat?
Een verhaal wat het aanbevelen waard is,lees veel herkenbare dingen, soms denk ik wel eens willen we alles niet te goed doen ??
xxx
Daan, dat station ben ik inderdaad al gepasseerd. Geeft niet. Ik probeerde te zeggen dat ‘mijn gelijk proberen te halen’ in deze maatschappij, met deze procedures, wordt bevorderd, terwijl ik dat helemaal niet wil.
Reactie is geredigeerd
=Ik zit vaak in het midden. Kwetsbaar, want beide kanten trekken aan me=
Mensen die dat denken stellen zichzelf centraal. Trekken het naar zich toe. Krijgen dan last van hun te grote ego. En een te groot ego is altijd kwetsbaar.
Dag Demio, is het een optie om zelf een mediator aan te wijzen, eentje waarmee het verpleeghuis ook akkoord gaat? Volgens mij heeft het tehuis ook geen baat bij juridisch bewijsbare zaken, maar om het goed afhandelen van een klacht. Is er bij het verpleeghuis een klachtenprocedure? Wellicht heb je hier allang over geschreven, mijn excuses dan voor mosterd na de maaltijd. Groet, Daan
Naar mijn idee komt het vechten om ‘gelijk’ soms voort uit frustraties en boosheid. Althans dat is mijn beleving. Als er bij voortduring niet geluisterd wordt … en je in de positie zit van de ‘underdog’, ofwel de ander heeft ‘de macht’ dan kun je alleen nog voor je gelijk gaan. Althans in eerste instantie.
Je zou gelijk hebben als er ECHT een onhankelijke derde bij betrokken wordt, maar de klachtencommissies zijn niet geheel onafhankelijk. Die kijken alleen naar juridisch bewijsbare zaken. Ze hebben geen bemiddelende rol, zoals een mediator zou hebben. Dus dan móet je wel vechten voor je gelijk, een andere manier is er helaas niet.
Reactie is geredigeerd
Erg mooi en erg goed. Zal dit nog eens doorlezen als ik weer eens in mijn eigen gelijk opgesloten zit!
Och Peter, bloos. 🙂 zullen we reclameborden maken met als titel: Peter en Daan zijn samen (op zoek naar het waarom)? Lijkt me super.
Ik voel me krachtig genoeg!
=Kortom: het gelijk ligt in beide partijen. =
Je verdient een column!
Maar een weg uit de polarisatie is nauwelijks begaanbaar. Er is kracht voor nodig om je niet te laten dwingen tot een keuze, zodat je goed en slecht op onafhankelijke wijze kunt benoemen.
Henk van Leuken : er is zoveel ruis tussen boodschapper en ontvanger, en ook tussen twee partijen die tegelijk boodschappen uitzenden. Verzoenen is niet eens mijn doel: dat kan stinkende wonden opleveren. De partijen weer aan het werk laten gaan. In plaats van telkens de arena op te zoeken. Dat zou prettig zijn. Fijn dat je reageerde.
Beus: dat is mooi. Dank.
Demio: Als beide partijen niet meer gefocust zijn op hun eigen gelijk, maar op het zoeken naar oplossingen, of een vervolg (‘ laat geen patient het zelfde overkomen als mijn moeder/vader’) dan kun je met elkaar aan de slag. Vanuit pijn of verdediging met elkaar praten gaat niet. Als er echter daadwerkelijk fouten zijn gemaakt, dan is het niet aan de twee partijen om dat uit te vechten, omdat ze alleen naar hun eigen gelijk zoeken, maar is een derde partij noodzakelijk om uit te zoeken wat de consequenties hiervan zijn. Een soort mediator. niet om te verdoezelen, maar om te kijken naar een uitkomst die voor beiden aanvaardbaar is. Denk ik. Hardop. Dank voor je reactie.
Henk: van harte geaccepteerd.
Jan Krosenbrink: als je telt hoeveel partijen er zijn binnen de goud- en oliemarkt, en hoeveel van de mensen van al die partijen behoefte hebben om gehoord te worden, dan zul je het met me eens zijn dat het te simpel gesteld is dat door te luisteren de wensen verhoord worden. Daar gaat mijn pleidooi ook niet over. Ik zie momenteel in ons land twee partijen over en weer olie op het vuur gooien. En ondertussen wordt er niets met boodschappen van beide partijen gedaan. De tegenstellingen worden alleen maar groter. Dank voor je reactie…
Erna: ik geloof dat waar je zelf achter staat, zich verspreiden zal als een olievlek. Sterker nog, alleen eigenliefde levert liefde op, alleen goed zorgen voor de ander maakt dat de ander goed voor jou zorgt. Je bent verantwoordelijk voor elkaar, en voor jezelf. Die olievlek is een mooie besmetting. (geldt helaas ook voor haat: als je jezelf haat, hoe kun je dan van anderen verwachten dat ze van je houden…) Dank je>
mooi geschreven stuk heel herkenbaar,
misschien niet toepasbaar op álle problemen in de wereld,-de goudprijs? ik had van te voren niet kunnen bedenken dat die in het verhaal een rol zou gaan spelen 🙂 – maar daardoor niet minder waardevol, het voordeel van de strategie om te reageren ‘in tweede instantie’ is dat je de eerste opvlammende emotie ook even rustig kunt bekijken voor wat hij waard is, en misschien is die eerste heftige emotie voor de discussie helemaal niet waardevol, dus dan heb je dat weer gewonnen. Volgens mij kun je dit ook ‘oefenen’ zodat het je steeds minder tijd kost en je zonder alle vaart uit de discussie te halen een heel eind kunt komen op een goede avond of dag 🙂
ik zou willen dat je gelijk hebt, maar door te luisteren naar de ander daalt de goudprijs niet en dat zou niet erg zijn als de goudprijs of de olieprijs geen invloed heeft op jou als persoon, maar dat is voor veel personen toch helaas heel anders. (voor mijzelf stukken minder)
Daan, van harte aanbevolen.
Groeten, Henk.
Het lastige is dat er inderdaad niet geluisterd wordt, naar elkaar. En als er wel geluisterd wordt gaat het vaak om ‘de beste argumenten’ of ‘macht’. Zo probeert men alsnog te winnen. Ik zou je hele verhaal kunnen projecteren op mijn gevecht met het verpleeghuis. En dan ?
Gewoon aanbevolen en aandachtig gelezen.
We zijn het gewoon eens.
Een boeiend artikel Daan en je zegt het zelf al : "ingebeelde arrogantie". Het probleem bij dat soort problematiek (gelijken) is dat inbeelding loskomt van het oordeel. Inbeelding handelt namelijk zonder opdracht dus er kán zelfs niet meer geluisterd worden. We spreken dan van verschillende logica’s en die kunnen nooit samenvallen maar wel verzoenen. En jouw betoog is daar een teken van!………..:)
Rene: die steek ik in mijn zak (die complimenten dan! Die hakken zijn een afwijking, ik krijg problemen met mijn rug als ik ze niet draag!)
Dianne dank je
Coby: dat is mooi, stof tot nadenken. dan gaat het zo fijn rondzingen. Ik werd erg rustig van het schrijven. Zo, dat was eruit.
Een stuk om verder over na te denken en te voelen, merk ik bij mezelf. Dat ga ik dan ook doen. Dank je wel, Daan.
Hartelijke groet, Coby
aanbevolen!
Prachtig verhaal dat getuigt van veel levenswijsheid. Alleen die hoge hakken, daar heb ik niets mee. Maar vooruit.
Reactie is geredigeerd
Actuality: als we maar vragen blijven stellen, dan gaan die vooroordelen in de rook op…
Ruud, de koers bepalen we samen. Het gevaar is je te focussen op diegenen die je niet kunt veranderen. En daar je kick uithalen. Ander gevaar is de ander te demoniseren.
Frankies: het kost wel even moeite, maar dan zie je dat grijs een mooie mengvorm is van vele kleuren!
Zoe: het gaat om het kiezen tussen twee partijen, daar doe ik niet aan mee. De ongelijkheid tussen mannen en vrouwen is iets waar we nooit genoegen mee mogen nemen. Welke partij ze ook verkondigd. Mensen over een kam scheren trouwens ook niet. En ja: ik ben een gevoelig tiepje 🙂
Heer Lot: welkom hier.
Graag gelezen Daan, met een *smile* :-)) en in veel wat je opnoemt zie ik een stuk herkenning :-))
Reactie is geredigeerd
ik heb het nu twee keer gelezen. Ik ben het met je eens en oneens. Ik zit ook heel vaak in het midden en denk niet de wijsheid in pacht te hebben. Maar over de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen ben ik heel duidelijk en daar valt ook niet over te discussieren wat mij betreft.
Je wiebelt iets te veel. Eigenlijk ben je gewoon te aardig:)
Reactie is geredigeerd
Dit spreekt mij erg aan. Ik houd van de rijke variatie grijstinten tussen het zwart en het wit.
Prachtig, vooral dat laatste.
Maar hoe wil je die luchtbel doorprikken, als één partij het idee heeft, al dan niet terecht, dat die luchtbel de grondvesten van hun bestaan vormt? Dat juist het probleem erin schuilt dat zelfs de kleinste gaatjes in die luchtbel gezien worden als een aanloop naar een definitieve explosie. De reden waarom die kleine gaatjes beantwoord worden met schrille kreten, en vrijwel unanieme pogingen van de belhuis-bewoners om de bel nog harder op te pompen.
Kijk, je snapt natuurlijk wel waar we het over hebben. Hoe wil je de Scylla van jouw doorvaart vermijden? De Scylla als boven uitgeschreven, en samengevat zijnde in: Met gelovigen valt niet te praten – en de islam al helemaal niet.
De andere kant, het aanpassen van de flexibele aan de veeleisende, is inmiddels geworden tot de Charybdis van het probleem.
Kortom, schipper, wat is uw koers? Wat ziet u als een eerste baken waarop we ons schip kunnen richten? Alles is mooi, als het maar een stukje vooruit gaat, en niet meteen op de klippen der tweespalt loopt. Wat dus net weer gedaan is door Schipper Doekle. Want als er één ding duidelijk is, dan is het dit: Schipper Doekle en zijn bemanning is er in zijn christelijke arrogantie volstrekt van overtuigd het beter te weten.
Reactie is geredigeerd
Hallo Daan , waar haal je het vandaan..
De tijd en energie die je in dit lange verhaal steekt..
Naar mijn oordeel is geen oordeel gelijk aan de ander..
Voor oordelen moet je géén Voor-óórdelen hebben…
Buiten de Uitzending om mail ik wel..
Groet Joshua………met alle Positieve Beste Wensen voor jou!!!