Eigenlijk hoorde je haar nooit als ze thuis was. En dat wat je hoorde was niet hinderlijk. Niet dat ze muisstil was. Ze kwam vaak genoeg langs om te vertellen hoe zij over het leven dacht en schroomde niet haar vakantiefoto’s uit Parijs te laten zien. Ze kon zo gepassioneerd praten over bijzondere fossielen die ze met haar zoon had gevonden, over de teruggevonden ring van haar vader, en over de mooie en ook nare gebeurtenissen in haar leven. Maar ze drong zich nooit op.
Ze had een aanstekelijke lach. Ondanks de ellende die soms op haar pad kwam zag ze altijd weer een zonnige kant. Haar dak dat niet goed gerepareerd werd veroorzaakte geen koppijn – door de manier waarop ze er over vertelde kon je niet anders dan schateren.
Bovendien had ze als geen ander het vermogen om te luisteren. Zonder te slijmen kon ze je met een opmerking opbeuren, een hart onder de riem steken of een ander licht schijnen op een probleem waar je mee in de maag zat.
We waren niet heel close, maar we waren er wel voor elkaar. Met sommige mensen in de buurt had ze veel meer contact dan met mij. Zo schoof ze graag aan in het buurtcafe, om even de dag en de week door te nemen. Daar was ze heel trouw in, ik vergat het de helft van de tijd. Als ze de volle kroeg binnenkwam, zo zag ik heel geregeld, werd ze altijd begroet met een glimlach. Ze was altijd welkom.
Afgelopen vrijdag, zo vertelde een buurman mij, kwam ze met rode konen de kroeg binnen gelopen. Ze vertelde dat zij het was die al meer dan een jaar stukjes schreef voor de wijkkrant. Onder pseudoniem, en haar bijdragen werden goed gelezen. Door te schrijven kon ze het leven relativeren, zei ze. Er werd direct op haar geproost.
Nu had ze het vorige week aangedurfd om te schrijven over de zwartste periode uit haar leven. Over het leven met een man die demon bleek te zijn. Ze had geprobeerd om zoveel mogelijk informatie te anonimiseren, om herkenning te voorkomen. Het stuk maakte bij heel veel mensen iets los. Onmacht, omdat je in dit land als slachtoffer niet de optimale bescherming krijgt die nodig is, en bewondering dat iemand daar zo open over durft te schrijven.
De eindredacteur van een Landelijke Krant, die in onze wijk woont, had door dit stukje haar schrijftalent ontdekt. En hij wilde haar werk publiceren in zijn krant.! Ze was opgewonden en volgens de buurman kwam ze voor het eerst niet goed uit haar woorden. Zij! In de krant! En niet volgende week, nee de dag erna, gisteren dus, zou voor het eerst haar stuk in De Krant staan. Ze had hem een heleboel bijdragen gestuurd en hij zou er een of twee uitkiezen. Mijn buurman pakte direct een fles champagne uit de koelkast en de hele buurt proostte op haar succes.
Ik wist van dit alles natuurlijk niets van af. Ik kwam heel laat thuis en de kroeg was al dicht. Ik sliep die nacht slecht omdat de buuf met meubels aan het schuiven was. Heel ongewoon, want ze maakt nooit herrie. Gisterochtend stond ik heel vroeg op. Ik sloeg de krant open en zag tot mijn stomme verbazing buufs naam boven een column staan. Mijn buuf in de krant! De verbazing sloeg om in bewondering. Het stuk over de demon in haar leven was nu door iedereen in ons land te lezen. Wat een kwetsbaarheid en wat een kracht om dit te durven schrijven.
Ik rende naar buiten, mijn tuin uit en haar tuin in. Ik klopte op haar deur maar ze was niet thuis. Wat gek! Ze is er altijd! Ik keek door de vitrage naar binnen en zag tot mijn stomme verbazing dat de hele woonkamer leeg was. Leeg! Alles was weg! Mijn hart sloeg over en ik vloog naar de andere buurman. Verslagen zaten we aan zijn keukentafel. Hij vertelde over de vorige avond en dat buuf juist heel blij naar huis was vertrokken. Ze wilde nog even de mail checken om te kijken welk stuk de krant precies van haar had uitgekozen.
Volgens ons is ze zich rotgeschrokken toen ze las dat het stuk over demon in de krant kwam. Zou de oude angst weer boven zijn gekomen? Was ze bang dat hij dit stuk onder ogen kreeg? Dat hij dan opnieuw zou beginnen met haar te stalken, net nu het een jaar rustig was?
Ik heb geprobeerd om haar te bellen, maar haar mobiele nummer doet het niet meer. Ook beantwoordt ze geen mail. We hopen dat ze nog iets van zich laat horen. Ze wordt door veel mensen hier gemist.
Naschrift Daan d.d. 28 januari 2007 21:45 uur:
Dit verhaal is niet op feiten gebasseerd. Ik heb het geschreven naar aanleiding van het plotselinge vertrek van Trullenhoedster. Waarom zij de stekker uit haar blog trok op de dag dat haar bijdrage ‘ Ik leef nog’ in de Volkskrant verscheen in de rubriek ‘ blogger van de week’ is niet duidelijk.
Daan, vond je verhaal aangrijpend. Hopelijk is er met trullenhoedster niets aan de hand, maar in jouw stukje zit een hoop werkelijkheid. De volkskrant kiest inderdaad zelf de stukjes uit, dus je weet niet van tevoren wat er in de krant komt. En ik heb gemerkt dat ik wel degelijk, door in de krant te staan, herkend werd. Niet erg, in mijn geval. Maar ik kan me ook voorstellen dat velen zich dat niet realiseren. Ik ben ooit geinterviewd, jaren geleden, over een ander onderwerp en men citeerde mij later in de krant met een stukje wat volledig uit zijn context was getrokken (maar wel met mijn werkelijke naam erbij!). Sindsdien ben ik op mijn hoede.
Reactie is geredigeerd
Hier heb ik even geen woorden voor. En dat dat allemaal zo kan in dit land. Hoop dat ze weer gauw terug komt.
@Betulanordica: ???
Buurvrouw’s gras is altijd groener, jochie, begrijp da nou es!
Jemig, heb Trullenhoedster nooit gevolgd, was wel geraakt door haar "blog van de week" in de papieren krant. Word nu ook nieuwsgierig. Hele blog weg ?
Daan, hoop dat buuf even van zich laat horen
Mooi jongens en meisjes, die blijken van medeleven. We’ll see…
Doan…. goat aaf met die sjcherpe taandsjies! Trull… hierrr, we miss you 😉
Al kende ik Trullenhoedster dan niet goed, ik wist ook niet dat ze weg was, al miste ik wel haar naam. Maar ja, er zijn meerdere bloggers die een tijdje weg zijn en ineens weer terug komen.
Wel mooi dat je dit hebt geschreven, Daan, bedankt.
Hier word ik niet vrolijk van. Tot het eind dacht ik dat het echt zo was gebeurd. Dat vind ik knap Daan. Maar een vervelende gebeurtenis.
Wat goed dat je dit opschrijft Daan! Ik vind het niks niet leuk dat ze weg is!! Ik kwam niet vaak, maar ’t was altijd knus vertoeven op r blog. Persoonlijk zegt Jaap, maar wel toevallig, nu ze met zo’n stuk geplaatst is……. Laat haar snel terugkomen (ander pseudoniem?) Slaap lekker D; jij ook Trul!!
Weer wat geleerd -Utrechts- en weet nu dus warom Trullenhoedster even niet te vinden en te lezen is. Dat jij trouwens zo afschuwelijk
dialecticsch ordinair tegen ons Klaas in Parijs aanpraat!
@ Kloas: hee jochie, woar kom jij vandoan daan! Dakhoas! Galdijoowl! Salut, en ook ik hoop op een zachte landing voor Trul. En nu sloapuh woar!
Daan, mijn gevoel zegt dat het goed komt, met goede zorg dwingen we het af.
Morgenmiddag loop ik door de Biltstraat woar, even oefenen:
-t-deletie (Uterech)
-verwijding van a naar aa (maan voor "man")
-verdonkering van aa naar ao (maon voor "maan") -open uitspraak van de ee en oo (eê en oô). -verkleuring e naar a (Eên als eean)
-sch wordt ongeveer als sjch uitgesproken. -zachte "g", anders is dan zuidelijke "g"
-verkleinwoorden op -ie, -chie, -echie, -sjie, -tsjie, -pie en -kie: stadsjie
Utereg, me staadsjie. Staadsjie, woar!
@Daan: mag ook. Wel een kommaatje ertussen! :-))
@ Jaap: hahaha! Maar je hebt het goed mis! Herman Berkien schreef het zo: ‘ Utereg, me statsie daar gebeurt van allehand. ’t bruis an alle kant, in ’t hartjie van ’t land’. Ik zal het veranderen! Of ik zal schrijven: Stasie woar!
@ Cor: ik liet me even gaan in het verhaal. Vind dat mooi: ingedrienten zoeken en verhaal schrijven.
@ IJskastmoeder; he, wat fijn dat je effekes komt buurten! Ja, niet leuk dat ze is vertrokken. Tom Poes heeft zich in de luren laten leggen door die andere dame, de mooi Juffrouw Doddel. Wake up Cat! (psst Trullenhoedster, lees je mee?)
Zit ik het ene moment te genieten van een spannend verhaal schrik me het volgende moment een hoedje omdat er wel degelijk een link met de werkelijkheid blijkt te zijn. Trullenhoedster weg en ik las haar zo gaarne, chips! Tom Poes verzin een list!
Even off-topic Daan: als je in je infoblok "Utrecht mijn statsie" schrijft, vind ik dat je ook consequent moet zijn en "Utrech mijn statsie" schrijven :-))
je verhaal gelezen, ik vind het allemaal wel bijzonder. je stuk is overigens ook zonder de feitelijke aanleiding best leesbaar…….( natuurlijk heb ik de trullenhoedsterstukjes in Betoog gelezen)
@ Canina: ik wil niemand aan het schrikken maken. Daarom heb ik een naschrift toegevoegd aan dit blog. Laten we er vanuit gaan dat Trullenhoedster gewoon klaar was met bloggen. Saluut!
Schrik best van je verhaal, Daan.
Gelukkig lijkt het toch een beetje mee te vallen, aan Jaaps reactie te zien.
Laat ons hopen, eind goed, al goed.
Groeten, Henk.
@ man met sombrero: volgens mij geven wij middels de gebruiksvoorwaarden door te bloggen alleen al toestemming voor plaatsing in uitgaven van de Volkskrant… dacht ik eigenlijk (heb nu geen tijd om het na te lezen!)
@ Jaap: fijn te horen dat we ons geen zorgen hoeven maken. Dankjewel!
Ik kende haar niet goed genoeg. Maar als vertrek niet haar eigen keuze zou zijn, dan hebben we hier weer een staaltje bevoogding zonder verantwoording aan het blog. Overigens: ik zou nooit toestemming voor bloggervandeweekcopij geven, als ik niet precies wist wat ze uitkiezen.
Dank je Jaap, ik hoop dat ze zelf ook nog reageert. Nog meer rust…
@Daan dat haar reacties weg zijn, gaat dat niet automatisch als je je blog verwijderd?
Het blijft wel vreselijk jammer dat ze weg is, wat de reden dan ook mag zijn…
Ah ik zie net de reactie van Jaap, dat verklaart de verdwijning van haar reacties…
Reactie is geredigeerd
@ Gingy: ik weet het niet, daarom is het juist zo vreemd allemaal. Duidelijkheid zou fijn zijn.
Daan: ze heeft mij verteld wat er aan de hand is en heeft mij gevraagd al haar bijdragen op Countdown Café te verwijderen. Uiteraard heb ik aan dat verzoek voldaan.
Het heeft niets met stalken te maken. Het is persoonlijk, dat is alles wat ik er over wil zeggen.
Ik denk niet dat het nodig is dat we ons echt zorgen maken. Wellicht zorgt deze situatie voor rust.
Mooi stuk Daan, en ik hoop met jou dat Trullenhoedster het leest, en dat het goed met haar gaat.
De schrik slaat me om het hart, ik heb de bijdrage in de krant gelezen, denk je dat ze vlucht?Wat verschrikkelijk Daan….
Wat erg! Op die manier was het beter geweest niet in te stemmen met plaatsing.
heel erg goed , treffend opgeschreven! aanbevolen.
Groet,
koen
dankje Daan, ik heb dat gemist. Maar als er sprake was/is van een stalker kan ik het me alleszins voorstellen. Hopenlijk ziet ze kans terug te komen, wellicht met een nieuw pseudoniem.
@ Marlis: Trullenhoedster heeft haar blog verwijderd. Ook zijn haar reacties bij Jaap’s Countdowncafe weggehaald waarin ze vertelde dat ze Blogger van de week zou worden. De rest is natuurlijk fictief, maar ik ben serieus benieuwd hoe een en ander is gegaan.
Er wordt je niet precies verteld wat er in de krant komt als je blogger van de week bent. In mijn geval wist ik wel welke bijdrage geplaatst zou worden, maar soms worden meerdere bijdragen uitgekozen en is het afwachten welke precies.
Teveel vragen en ik hoop dat zij of Bogaerts kunnen verklaren waarom ze ineens is vertrokken. Beiden heb ik gemaild.
Erg mooie bijdrage… ik hoop dat het goed met haar gaat… Wat is het VKblog en het Countdown Cafe zonder Trullenhoedster…
Soms blijft het verleden je achtervolgen.
Ik ben benieuwd naar de afloop.
ik snap het niet, bedoel je dat Trullenhoedster weg is en haar blog? Is de plaatsing van haar artikelen in de krant dan niet in overleg gebeurd? Dat zou ik heel jammer vinden.
Ik heb geen woorden Daan, je hebt dit mooi opgeschreven. Ik mis haar ook, kende haar nog niet zo goed.
Ik hoop dat ze snel terugkomt.