‘En nu is papa eindelijk begraven bij mama’. Hoe een boze stiefmoeder haar zin toch niet kreeg
Sommige levens beginnen als sprookje, maar worden al gauw een nachtmerrie. Kleine Bob wordt in de jaren zestig geboren. Hij groeit op met twee oudere […]
daan westerink
Een levenslang verlangen
Straks sta ik voor een groep mensen die het afgelopen jaar afscheid hebben genomen van een dierbaar persoon. Een vader, moeder, opa misschien, of oma. […]
Zo, nu ben je wees. Doei
Er zijn in Nederland rond de dertigduizend wezen en halfwezen tot 18 jaar. Jaarlijks komen er een paar duizend bij. Deze kinderen en jongeren zijn […]
Stille verhalen. Over verborgen verlies en verlangen – Evamaria Jansen
In haar Gentse praktijk komt Evamaria Jansen veel schaduwrouw tegen. In haar boek Stille verhalen omschrijft zij deze als ‘rouw die niet erkend wordt en/of […]
Leven zonder ouders – het definitieve einde van het kind – zijn
Mijn eerste boek, ‘Leven zonder ouders’, verscheen vijf jaar geleden. In dat boek staan interviews met 61 volwassen zonen en dochters die vertellen over het […]
Tips voor uitvaartondernemers op social media
Veel grote uitvaartondernemingen hebben richtlijnen hebben opgesteld voor het gebruik van social media. De ondertoon is soms negatief, je kunt dan beter spreken over verboden dan over richtlijnen. Verboden werken echter niet. Geboden als ‘je moet op Twitter’ werken ook niet. Netwerken via de social media moet je liggen. Maar of je nu werkt bij een grote of kleine uitvaartorganisatie, of je nu fervent twitteraar bent of juist helemaal niet, het is goed om na te denken wat je als organisatie wilt doen op de digitale snelweg. Ga met elkaar om de tafel zitten. ‘Tips voor uitvaartondernemers op social media’ kunnen helpen eigen richtlijnen op te stellen.
Koningskinderen. Over ongewilde kinderloosheid, verlies en alsnog het geluk ervaren – Ingrid van der Kuil
Als Ingrid na het stoppen met de pil maar niet ongesteld wordt, en ook niet zwanger blijkt, komt ze met haar man Arno in een medische molen terecht. Het stel worstelt met de ongewilde kinderloosheid en besluit nog een laatste behandeling te doen. Daarna start een adoptieprocedure. Deze laatste behandeling slaat onverwachts aan, en het geluk van Ingrid en Arno kan niet op als op de echo twee kloppende hartjes te zien zijn. Ingrid en Arno kijken reikhalzend z naar de tweeling uit, tot na 24 weken de weeën ineens beginnen. Koningskinderen. Over ongewilde kinderloosheid, verlies en alsnog verlies ervaren – Ingrid van der Kuil
Het taboe op persoonlijk verdriet in de literatuur is onterecht
Het succes van het boek ‘Tonio’ van A.F.Th. van der Heijden (Libris Literatuurprijs 2012) toont aan dat de decennialang geldende opvatting ‘je schrijft niet over je eigen leed’ voorgoed verleden tijd is. Nu de recensenten nog overtuigen.
Waarom ik niets wilde zeggen over Friso en Lommel, maar wel over de schietpartij in Alphen aan de rijn
Prins Friso werd getroffen door een lawine en iedereen dook boven op de koninklijke familie. Ook werd flink gespeculeerd over de afloop: gaat de prins […]
Podium voor een onzichtbare moeder
Mijn moeder had geen twitter, blog of opleiding tot haar beschikking, middelen om op een podium te kunnen klimmen. Maar ik weet wel dat haar leven zinvol was. Ze had betekenis voor de mensen die zielsveel van haar hielden.
Daarom dit podium voor haar, en voor alle moeders die voorgoed onzichtbaar zijn, maar die voor altijd zo aanwezig zijn in de levens van hun kinderen. Een postuum podium voor mijn moeder omdat ik niet was waar ik nu ben als zij er niet was geweest.