Ramptoerisme
Het zal je maar gebeuren. Je vader en zijn vriendin, je zoontjes, je broer, zus, goede vriend, zoon of dochter zijn vermist. Een ramp. Je […]
Vakblad Uitvaart
‘En nu is papa eindelijk begraven bij mama’. Hoe een boze stiefmoeder haar zin toch niet kreeg
Sommige levens beginnen als sprookje, maar worden al gauw een nachtmerrie. Kleine Bob wordt in de jaren zestig geboren. Hij groeit op met twee oudere […]
Echte uitvaartleiders huilen wel
Uitvaartondernemers die geconfronteerd worden met traumatische gebeurtenissen, zoals het overlijden van een kind, of een zelfdoding, en behoefte hebben aan ondersteuning, krijgen nu nog geen nazorg. Daan Westerink pleit ervoor dit wel te doen, als er behoefte aan is. De uitvaartbranche kan een voorbeeld nemen aan de politie, of aan de Spoorwegen. Werknemers in die branche worden wel opgevangen na een trauma.
Herbegraven in Frankrijk
Hier is de zoon van vrienden begraven. Herbegraven, moet ik zeggen. Ook hij stierf op 29 juli, net als de jonge soldaat. Echter niet in 1918, maar in 1984. Nog maar 13 jaar oud, stak hij met zijn broers een hele drukke weg in Nederlands Limburg over, na het zwemmen. Bij de overkant aangekomen zei hij dat hij iets vergeten was. Voor zijn broers het doorhadden, stak hij nog een keer de straat over. Voor de allerlaatste keer. Hij zag de auto niet die hard aan kwam rijden en verongelukte.
Emotioneel Incontinent
Een rouwdeskundige die huilt tijdens een begrafenis van een bejaard persoon. Dat is toch zo onprofessioneel! #EmotioneelIncontinent
Een nachtmerrie voor iedere uitvaartondernemer
Opa Frans werd tot ieders afgrijzen na zijn dood verwisseld met een andere meneer, laten we hem opa Jaap noemen. Een man met hetzelfde postuur, dezelfde bril, ongeveer dezelfde leeftijd en met dezelfde lengte als opa Frans. En ze lagen beiden in dezelfde, sobere kist. Alleen hadden ze een heel andere achternaam.