Ik ben begin twintig, mijn moeder is al een paar jaar overleden, mijn vader is heel ernstig ziek. Een periode waarin ik ‘s nachts vaak wakker lig omdat ik niet goed weet hoe ik verder moet. Wie heeft dit gevoel nog meer, denk ik vaak. Er is nog geen internet, er zijn nog geen boeken met lotgenotenverhalen. Ik voel me daardoor vaak heel erg eenzaam en verlang ontzettend naar mijn moeder. Niet dat ik echt wil dat het leven stopt, maar ik wil dat dit gevoel stopt en weet me geen raad.
“Rouw is niet eindig. De liefde is dat namelijk ook niet. Ik bleef van mijn moeder houden”
Voor ze stierf zei ze: als je me mist meiske, als je me straks echt nodig hebt, dan leg ik een hand op je schouder en dan ben ik er voor je. En in het diepste van mijn verdriet voel ik dat ineens. Haar hand. En dat geeft mij weer de kracht om verder te gaan. Zij geeft mij jaren na haar dood eigenlijk een handvat waarmee ik om leer te gaan met het gemis. Ze zei ook: als je later mama zelf wordt, dan ga je me ook weer missen. En dat mag. Want je hebt me ook dan nog nodig en moeder zijn is een opgave. En zo is mijn moeder postuum de allerbeste rouwdeskundige die ik me maar kan bedenken.
Lees verder op ik mis je.
in het programma De Nachtzoen vertel ik ook over liefde die niet over gaat.
De Nachtzoen – rouwdeskundige Daan Westerink from Daan Westerink on Vimeo.
Laat een reactie achter