Stilte na de storm

Een heel nieuw jaar ligt voor het oprapen. Voor sommigen een uitdaging, voor  nabestaanden vaak een drempel. Het kan heel confronterend zijn: een nieuw jaar beginnen zonder die ene geliefde persoon. Alsof de afstand steeds groter wordt, terwijl het gemis tastbaarder kan zijn dan ooit. Nee, januari is niet voor iedereen een feest.

Hoe anders was de maand december. De confrontatie met een lege plek aan een feestelijk gedekte tafel was voor veel mensen ook pijnlijk, maar de feestmaand bood ook voldoende afleiding. Kerstcircus, kerstdiner, kerststal, kerstviering: als je geen zin had om thuis te zitten piekeren, was er keuze genoeg. Het is zelfs heel erg moeilijk om alleen te blijven met kerst, want vrienden en familieleden willen liever niet dat je dan alleen bent.

Tijdens mijn studententijd presenteerde ik een radioprogramma, en een keer viel de uitzending op Eerste Kerstdag. Op een heel ongunstig tijdstip, waardoor ik echt niet naar Twente kon om met mijn vader en broer te gaan eten. Ik werd door mijn vriendinnen uitgenodigd voor een kerstdiner bij hun thuis, maar ik wimpelde deze lieve verzoeken af. Ik wilde even ontsnappen, zocht rust in een woelige maand.

Ik gooide voor de uitzending een pizza in de oven, en at als toet dubbelvla. Wat een geweldige kerstmaaltijd. Daarna fietste ik naar de studio. Mijn duo-presentator vroeg wat ik had gegeten en met wie. Haar mond viel open van verbazing toen ze hoorde dat ik helemaal alleen had gegeten. Als ze dat had geweten, zei ze, had ze me opgehaald, ik was zo welkom geweest bij haar en haar ouders. Schuldig voelde ze zich. Heel lief natuurlijk, maar schuldig hoefde ze zich niet te voelen. Het was juist goed om te merken dat ik alleen kon zijn.

Maar na die drukke maand, met af en toe een zelfverkozen rustmoment, komt dan toch weer januari. Dat nieuwe jaar kan heel rauw op je dak vallen. Want als je alleen bent, of je zo voelt, en je zoekt afleiding, dan is januari ineens wel heel erg stil. Geen feestdagen meer, geen stad die bruist van de energie: januari is een en al bezinning. De meeste mensen trekken zich na het vuurwerk en de champagne terug achter de voordeur. Fijn misschien als je je letterlijk vol voelt van alle etentjes en bezoek, maar voor sommigen is het iets te rustig. Zelfs bijeenkomsten voor nabestaanden zijn dungezaaid. Wat dan te doen? Zelf de feestmuts opzetten, en een geweldig diner voorbereiden voor enkele lieve vrienden. Want samen dat nieuwe, vreemde jaar te lijf gaan is beter dan alleen.

Daan Westerink, januari 2011

Deze column is gepubliceerd op de website van Monuta, in januari 2011 (copyright)